Μια διαπίστωση που προήλθε, κυρίως από την κατάθεση καινοτόμων εργασιών από 180 κορυφαίους επιστήμονες, αποδεικνύοντας ότι ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός δεν αποτελεί μόνον τον «καμβά» όπου απεικονίστηκε ο σύγχρονος πολιτισμός, αλλά υπάρχουν στοιχεία προς μελέτη που θα ανοίξουν νέους ορίζοντες στη σύγχρονη επιστήμη.
Ενδεικτικά αναφέρονται κάποιες παρουσιάσεις του συνεδρίου, τις εργασίες του οποίου κήρυξε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Πρ. Παυλόπουλος.
• Το αρχαιοελληνικό υπόβαθρο υποβόσκει ακόμη στις πλέον σύγχρονες δραστηριότητες ανάπτυξης και προαγωγής της Μηχανολογίας, όπως υποστήριξε ο καθηγητής και πρόεδρος της Διεθνούς Ενώσεως Μηχανών και Μηχανισμών, Marco Ceccarelli. Σύμφωνα με τον καθηγητή, η αρχαιοελληνική Μηχανική αναγνωρίζεται ακόμη στη σύγχρονη επιστήμη της Μηχανολογίας, τόσο από την άποψη των αρχών και των μεθόδων, όσο και από τον σχεδιασμό μηχανισμών.
• Για μεγάλο διάστημα, η άποψή μας για την κλασική αρχαιότητα κυριαρχείτο από την επίδραση του Πλάτωνος. Αυτό οδήγησε σε μια παραμορφωμένη εικόνα της σχέσης ανάμεσα στην επιστήμη και στην τεχνολογία, κατά την οποία οι μαθηματικοί θεωρούσαν τη γνώση πάνω σε πρακτικά θέματα ως κατώτερη. Η άποψη αυτή πρέπει να αναθεωρηθεί. Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων αποτελεί ωραίο παράδειγμα μηχανισμού που δείχνει την ύπαρξη στενών σχέσεων μεταξύ Μαθηματικών και τεχνιτών, όπως υποστήριξε ο καθηγητής Teun Koetsier στην εργασία του «Μηχανές και θεωρίες των μηχανών στην αρχαιότητα».
• Ο καθηγητής Α. Βαρδουλάκης ανακαλύπτει ένα «κρυφό» θεώρημα στους Νόμους του Πλάτωνα (βιβλίο 5, 737e, 738 των Νόμων), που σχετίζεται με την κατανομή των πρώτων αριθμών, δίνοντας δύο ανεξάρτητες αποδείξεις αυτού του καταπληκτικού αποτελέσματος.
• Η ερευνητική ομάδα, με επικεφαλής τον καθηγητή Σταύρο Παπαμαρινόπουλο (Πανεπιστήμιο Πατρών, Τμήμα Γεωλογίας), την επίκουρο καθηγήτρια Π. Πρέκα-Παπαδήμα και τους ερευνητές Π. Αντωνόπουλο, Ε. Μητροπέτρου, Π. Μητροπέτρο και Γ. Σαραντίτη (Πανεπιστήμιο Αθηνών, Τομέας Αστροφυσικής-Αστρονομίας και Μηχανικής, Τμήμα Φυσικής), ερευνώντας τα αστρονομικά στοιχεία στην Ιλιάδα και την Οδύσσεια, ανακαλύπτει την ημερομηνία της επιστροφής του Οδυσσέα στην Ιθάκη και την ημερομηνία Άλωσης της Τροίας.
• Από τους καθηγητές Αλκιβιάδη Παϊπέτη και Στέφανο Παϊπέτη (Πανεπιστήμια Ιωαννίνων και Πατρών), παρουσιάστηκε μια μηχανική ανάλυση της λειτουργίας του συστήματος τόξου-βέλους του Οδυσσέα, που επιβεβαιώνει πλήρως ότι ο χειριστής του τόξου θα έπρεπε να είναι άτομο εξαιρετικής μυϊκής δύναμης, ευφυΐας και επιδεξιότητας.
• Σε κείμενο του Κικέρωνα καταγράφεται διάταξη του Αρχιμήδη, η οποία προφανώς αποτέλεσε πρόδρομο του Μηχανισμού των Αντικυθήρων, σύμφωνα με τον καθηγητή M. Wright (Imperial College, Λονδίνο).
• Ο καθηγητής Α. Κοτσιώλης (Πανεπιστήμιο Πατρών) και ο Δρ. Ν. Λαμπρόπουλος, αφού εξέτασαν τη συμμετρία στην κλασική Ελλάδα, ως φιλοσοφική, ηθική και μαθηματική έννοια και ειδικότερα τη συμμετρία στη σφαίρα, απέδειξαν πως η ισοπεριμετρική ανισότητα της Σχολής του Πλάτωνα συνδέεται με τις σύγχρονες ανισότητες τύπου sobolev που αποτελούν το βασικό εργαλείο της θεωρίας της βελτιστοποίησης (η οποία βρίσκει εφαρμογή στη μαθηματική φυσική, οικονομία κ.α.)
• Η καθηγήτρια Nina Sotina, από τις ΗΠΑ, εξέτασε μια σειρά πειραμάτων που καταδεικνύουν ότι οι ιερές ιδιότητες του νερού (π.χ. αγιασμένο νερό, υδρομαντεία) δεν είναι μόνο δημιούργημα της ανθρώπινης φαντασίας. Το πρώτο πείραμα εκτελέστηκε από τον J.Benveniste το 1997, ενώ μια σειρά άλλων διενεργήθηκαν στο Stony Brook (ΗΠΑ), από τους H.Hu και M.Wu. Στα πειράματα αυτά παρατηρούμε ίσως αυτό που είναι γνωστό στη φυσική σαν κβαντική μη τοπικότητα.
• Ο μύθος του Αχελώου (και των Εχινάδων νήσων) έρχεται σε απόλυτη ταύτιση με τη φυσικο-γεωλογική εξέλιξη της ευρύτερης περιοχής της Δυτικής Ελλάδας κατά τα τελευταία 18.000 χρόνια, υποστηρίζει ο καθηγητής Ηλίας Μαριολάκος. Από την εργασία του συμπεραίνεται επίσης η ύπαρξη μιας πρωτο-ελληνικής γλώσσας, ώστε να είναι δυνατή η διατήρηση του μύθου μέσα από την παράδοση, μέχρι την ιστορική εποχή όπου καταγράφηκε.
• Για την έννοια του ρυθμού μεταβολής, με τη μορφή της εφαπτόμενης μιας επίπεδης καμπύλης, που ήταν γνωστή στην αρχαιότητα αιώνες πριν από τον Ευκλείδη, μίλησε ο καθηγητής Γ.Δάσιος, τονίζοντας πως η ίδια ακριβώς ιδέα επανεμφανίστηκε αρχικά στους υπολογισμούς του Τορικέλι και στη συνέχεια σε γενική μορφή από τον Νεύτωνα στο πλαίσιο του ορισμού της ταχύτητας.
• Οι καθηγητές Χ. Σπυρίδης και Π. Πρέκα-Παπαδήμα (Τμήμα Μουσικών Σπουδών, Φιλοσοφική Σχολή, Ε.Κ.Π.Α., Τομέας Αστροφυσικής, Αστρονομίας, Μηχανικής, Τμήμα Φυσικής, Ε.Κ.Π.Α αντίστοιχα), μελέτησαν το σωζόμενο έργο, με τίτλο «Καταστερισμοί», του Ερατοσθένη του Κυρηναίου (276-194 πΧ), όπου περιγράφει τους αστερισμούς του βορείου ημισφαιρίου και δίνει τον αριθμό αστεριών του καθενός. Από την ομαδοποίηση αυτού του αριθμού των αστεριών και την «κατά ποιότητα (=με λόγους)» Πυθαγόρειο μελέτη τους, προέκυψε ένα σύνολο μουσικών διαστημάτων, τα οποία βάσει ενός φθόγγου αναφοράς δίνουν μία αλληλουχία νοτών εύρους 4 διαπασών και 1 διαπέντε, η οποία διαφέρει μόνον κατά έναν τόνο από την αντίστοιχη του Πλάτωνος στη Γένεση Ψυχής Κόσμου (Τίμαιος, 35a1-36b6).
ΑΠΕ-ΜΠΕ
