Σ' ένα ακατάστατο δωμάτιο, με φόντο την κουζίνα, βλέπουμε πεταμένα αντικείμενα στο πάτωμα, όπως άδειες σακούλες, βαράκια αλλά και προϊόντα τα οποία εισέβαλαν στις ζωές μας τους τελευταίους μήνες λόγω της πανδημίας: γάντια, μάσκες και αντισηπτικά.
Μία γυναίκα πίνει ένα ποτό μπροστά στον υπολογιστή της μιλώντας ψηφιακά με κάποιον, αυτό που υπό κανονικές συνθήκες θα έπινε σε κάποιο μπαρ παρέα με φίλους.
Δύο παράλληλοι κόσμοι, αυτός της ακαταστασίας και της απομόνωσης και αυτός που διψάει για επικοινωνία και αγάπη.
Δείτε το εύστοχο εξώφυλλο του The New Yorker: