Όντας ένας από τους βασικότερους συνδέσμους του γόνατος, ο πρόσθιος χιαστός εξασφαλίζει τη σταθερότητα της άρθρωσης κατά τη στροφική κίνηση, ενώ παράλληλα την προστατεύει από την υπερέκτασή της.
Ρήξη Πρόσθιου Χιαστού Συνδέσμου - Πώς συμβαίνει;
Η ρήξη του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου συμβαίνει λόγω της άσκησης υπερβάλλουσας βίας στην κνήμη, την οποία ο σύνδεσμος αδυνατεί να απορροφήσει. Αν και μπορεί να είναι αποτέλεσμα έντονης επαφής της άρθρωσης με κάποιο άλλο σώμα, συνηθέστερη αιτία της ρήξης αποτελεί η απότομη πτώση έπειτα από κατάσταση άλματος.
Ποια συμπτώματα εμφανίζονται με τη ρήξη πρόσθιου χιαστού συνδέσμου;
Τα συμπτώματα που εμφανίζονται με τη ρήξη πρόσθιου χιαστού περιλαμβάνουν:
- Πόνο στην άρθρωση του γόνατος
- Πρήξιμο
- Αστάθεια της άρθρωσης (αίσθημα ότι έχει φύγει από τη θέση της)
Παρόλα αυτά, έπειτα από μερικές εβδομάδες το πρήξιμο και ο πόνος καταλαγιάζουν και τελικά υποχωρούν. Ωστόσο, ο ασθενής συνεχίζει να εντοπίζει αστάθεια κατά την αθλητική δραστηριότητα ή και κατά τις καθημερινές του κινήσεις.
Διάγνωση
Η σωστή διάγνωση της ρήξης πρόσθιου χιαστού συνδέσμου επιτυγχάνεται μέσα από μία σειρά κλινικών και παρακλινικών εξετάσεων. Ο ορθοπαιδικός που θα αξιολογήσει την κατάσταση του ασθενούς θα πρέπει να διαθέτει γνώσεις και εμπειρία στις αθλητικές κακώσεις. Στόχος είναι να εξασφαλισθεί το κατάλληλο πλάνο θεραπείας και μετεγχειρητικής αποκατάστασης, το οποίο θα επιτρέψει στον αθλητή να επιστρέψει στις αθλητικές του δραστηριότητες το ταχύτερο δυνατό με το μικρότερο ρίσκο.
Ρήξη Πρόσθιου Χιαστού Συνδέσμου – Επιλογές Θεραπείας
Για την επιλογή της κατάλληλης θεραπείας που θα ακολουθηθεί για την αντιμετώπιση της ρήξης του πρόσθιου χιαστού συνυπολογίζονται το προφίλ του πάσχοντος και τα χαρακτηριστικά της βλάβης. Η ρήξη του πρόσθιου χιαστού αντιμετωπίζεται συνήθως χειρουργικά. Η εξατομικευμένη αντιμετώπιση εστιάζει στην επιλογή της κατάλληλης χειρουργικής τεχνικής, η οποία εξαρτάται από παράγοντες όπως:
- Το φύλο του ασθενούς
- Η ηλικία
- Η δομή του σώματος
- Η γενικότερη κατάσταση της υγείας του πάσχοντος
Πολύ σημαντικό ρόλο για την επιλογή της θεραπείας παίζει η αθλητική δραστηριότητα, καθώς και ο τρόπος ζωής του ασθενούς.
Κατανοώντας τα ειδικά χαρακτηριστικά και την ανάγκη ενός αθλητή να βρεθεί όσο το δυνατό πιο γρήγορα στον αθλητικό χώρο, ο βασικός στόχος στη θεραπεία της ρήξης είναι συνδυαστικός: Ταχύτερη επιστροφή στην αθλητική δραστηριότητα χωρίς να τεθεί σε κίνδυνο η υγεία του ασθενούς.
Σύγχρονες Μέθοδοι Αντιμετώπισης
Μέσα στη νέα εποχή τεχνολογίας, η ορθοπαιδική (και γενικότερα η ιατρική) έχει καταφέρει να αναπτύξει σύγχρονες μεθόδους αντιμετώπισης, προσφέροντας ελάχιστη επεμβατικότητα και ταχύτερους ρυθμούς στη διαδικασία της επούλωσης και ανάρρωσης. Οι νέες τεχνικές απαιτούν ιδιαίτερη εγχειρητική επιδεξιότητα, κάτι που καθιστά απαραίτητη την ειδική εκπαίδευση και εμπειρία του χειρουργού που τις διενεργεί.
Τα πλεονεκτήματα των σύγχρονων χειρουργικών τεχνικών, σε σχέση με την κλασική ανοιχτή επέμβαση, περιλαμβάνουν:
- Μειωμένη επεμβατικότητα
- Ελαχιστοποιημένη αιμορραγία
- Πιο γρήγορη επούλωση
- Μικρότερες πιθανότητες επιπλοκών
- Ταχύτερη ανάρρωση
- Καλύτερο μετεγχειρητικό αισθητικό αποτέλεσμα
Μετεγχειρητική Πορεία
Η μετεγχειρητική πορεία παίζει κρίσιμο ρόλο στην εξέλιξη της άρθρωσης όσον αφορά στη λειτουργικότητά της. Ο χρόνος πλήρους αποκατάστασης και επιστροφής στις αθλητικές δραστηριότητες εξαρτάται από παράγοντες όπως είναι ο βαθμός της βλάβης που αντιμετωπίστηκε, το εξειδικευμένο μετεγχειρητικό πρόγραμμα φυσικοθεραπείας, καθώς και η συνέπεια του ασθενούς στις οδηγίες του γιατρού και του φυσικοθεραπευτή.
Πολύ σημαντική είναι η τακτική παρακολούθηση και αξιολόγηση της κατάστασης του χειρουργημένου ασθενούς μετά την επέμβαση.
Στις περισσότερες περιπτώσεις η επιστροφή στον αθλητικό χώρο κρίνεται ασφαλής τουλάχιστον έξι μήνες μετά από τη χειρουργική επέμβαση.
Εμμανουήλ Μπριλάκης, Ορθοπαιδικός Χειρουργός,
Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών,
Αν. Διευθυντής Γ’ Ορθοπαιδικής Κλινικής Νοσοκομείου ΥΓΕΙΑ
