«Οι μνημονιακές κυβερνήσεις απεχθάνονταν τις μεταρρυθμίσεις γιατί θα έπρεπε να συμπεριλάβουν και τους εαυτούς τους. Δεν το έπραξαν. Διέσωσαν τους εαυτούς τους» τονίζει σε άλλο σημείο ο Ν. Ξυδάκης.
Οπως εκτιμά δε, «αναμένεται καθαρή νίκη της Αριστεράς, που θα ανατρέψει πολιτικά την ήδη οριακή κυβερνητική πλειοψηφία», καθώς, όπως με έμφαση υπογραμμίζει, «η κυβέρνηση δεν νομιμοποιείται, ηθικά και πολιτικά, να φορτώνει στις πλάτες του ελληνικού λαού άλλα ''σχέδια σωτηρίας'', ύστερα από έξι χρόνια συνεχούς ύφεσης και κοινωνικών ερειπίων. Οι delivery πολιτικές κάποια στιγμή τελειώνουν».
1. Τι είναι εκείνο που θα κριθεί κατά τη γνώμη σας στις ευρωεκλογές;
«Θα κριθούν πολλά, που θα προκαλέσουν και θα επιταχύνουν αμφίδρομες εξελίξεις σε Ευρώπη και Ελλάδα. Το εγχώριο διακύβευμα είναι το κρισιμότερο από σύστασης του ελληνικού κράτους: υπαρξιακό. Στην Ευρώπη κρίνεται η ταυτότητά της. Το ευρωκοινοβούλιο θα είναι διαφορετικό.
Η Ευρώπη βρίσκεται ήδη σε μεταίχμιο. Αφομοιώνει τους κλυδωνισμούς από το χρηματοπιστωτικό κραχ του 2008, που βάθυνε το χάσμα μεταξύ Βορρά και Νότου. Και βρίσκεται στο επίκεντρο ενός γεωπολιτικού μετασχηματισμού: από τη μια, η απειλούμενη απόσχιση της Βρετανίας, με το δημοψήφισμα του 2017, από την άλλη, η απομάκρυνση της Ρωσίας, με αφορμή την Ουκρανία και την ενεργειακή συμφωνία της Ρωσίας με την Κίνα. Κινδυνεύει από φυγόκεντρες τάσεις και από ύφεση. Αυτό είναι κοινή παραδοχή. Δεν είναι, βέβαια, βολική για όσους ασκούν τις σημερινές πολιτικές. Οι μετασχηματισμοί θα παρασύρουν το παλιό πολιτικό προσωπικό. Και τα ανοιχτά ζητήματα θα συζητηθούν. Η δημοκρατία, η ισότητα, η αλληλεγγύη, η δικαιοσύνη, η ευημερία...
Οι Ελληνες θα βρεθούν στην Ευρώπη λαβωμένοι, αλλά όχι ως λοιδορούμενα θύματα, αλλά ως ισότιμοι πολίτες και, κυρίως, ως οι φορείς μιας επώδυνης, πλην πολύτιμης, εμπειρίας από την άκριτη εφαρμογή των πιο βάρβαρων συνταγών νεοφιλελευθερισμού. Υπό αυτή την έννοια, η ελληνική εμπειρία μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τους λαούς της Ευρώπης ως δείκτης για το τι πρέπει να ανατραπεί».
2. Το εκλογικό αποτέλεσμα στην Ελλάδα κατά πόσο νομίζετε πως θα επηρεάσει τα πολιτικά πράγματα της χώρας;
«Αναμένεται καθαρή νίκη της Αριστεράς, που θα ανατρέψει πολιτικά την ήδη οριακή κυβερνητική πλειοψηφία. Η κυβέρνηση δεν νομιμοποιείται, ηθικά και πολιτικά, να φορτώνει στις πλάτες του ελληνικού λαού άλλα ''σχέδια σωτηρίας'', ύστερα από έξι χρόνια συνεχούς ύφεσης και κοινωνικών ερειπίων.
Οι delivery πολιτικές κάποια στιγμή τελειώνουν. Πώς θα μπορέσουν να ασκήσουν πολιτική; Ποια πολιτική; Υπάρχει πράγματι success story για την Ελλάδα; Το ψωμί και η υγεία είναι καθημερινές αγωνίες για μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού. Ποια πολιτική με 30% ανεργία και το 60-70% των νέων έξω από την απασχόληση;
Στην ουσία δεν υπήρξαν καν μεταρρυθμίσεις. Ηταν απορρυθμίσεις, αποδομήσεις, εκθεμελίωση του κοινωνικού κράτους, οριζόντιες μειώσεις μισθών και συντάξεων, λεηλατισμός, φοροεπιδρομές, ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας… Οι μνημονιακές κυβερνήσεις απεχθάνονταν τις μεταρρυθμίσεις γιατί θα έπρεπε να συμπεριλάβουν και τους εαυτούς τους. Δεν το έπραξαν. Διέσωσαν τους εαυτούς τους.
Και κάτι άλλο: το περιβόητο success story βασίζεται ακόμα σε εκτιμήσεις. ''Θα'' συμβούν όλα αυτά… Ποιος ''θα'' κάνει επενδύσεις σε υπερχρεωμένη χώρα; Και τα ψέματα τελειώνουν…».
3. Πώς μπορεί να επηρεαστεί η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης απέναντι στην Ελλάδα από το εκλογικό αποτέλεσμα;
«Να πούμε κάτι καθαρά: οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν διαπραγματεύτηκαν. Το ομολογούν οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι εταίροι. Το λένε τα μέλη της τρόικας. Οι ελληνικές κυβερνήσεις ήθελαν δάνεια, και με αυτά ασκούσαν πολιτικές. Εκαναν τελετές λατρείας χρέους. Η Ελλάδα ζητιάνεψε. Ο κ. Παπανδρέου περιφερόταν ως ηγέτης του ''λαού των διεφθαρμένων''. Το ξεχνάμε; Ξεχνάμε ότι οι ομόλογοι του κ. Σαμαρά στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα τον τσάκισαν μόλις πήγε να τους μιλήσει περί αντιμνημονιακών Ζαππείων;
Η άλλη φωνή πρέπει επιτέλους να ακουστεί: Να δει ο λαός τη διαφορά, ανάμεσα στην τρέχουσα κυβερνητική πολιτική που ενισχύει την ύφεση ως προαπαιτούμενο για την αποπληρωμή του χρέους -που κάνουν το χρέος μη βιώσιμο, τσακίζουν την οικονομία και τους ανθρώπινους πόρους-, και στην δική μας πολιτική, που θέτει ως απόλυτη προτεραιότητά της την έξοδο της χώρας από την ύφεση ως προαπαιτούμενο για να βρεθεί οριστική και βιώσιμη λύση στο πρόβλημα του χρέους. Γι’ αυτό θέλουμε μια καθαρή νίκη του ευρωψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ».
4. Είστε αισιόδοξος για το μέλλον της χώρας και των ανθρώπων και από τι νομίζετε πως θα κριθεί αυτό;
«Είμαι αισιόδοξος, αλλά με πλήρη επίγνωση των δυσκολιών. Ολα είναι ανοιχτά... Χρειάζεται δουλειά. Προσήλωση σε στόχους. Η χώρα μπορεί να αναταχθεί. Εκτιμώ ότι θα δούμε έναν κλονισμό της διακυβερνητικής ηγεμονίας στην Ευρώπη, ίσως αμφισβήτηση της γερμανικής ηγεμονίας, και μια νέα ισορροπία. Πιθανώς, προς έναν περισσότερο ομοσπονδιακό τρόπο ευρωπαϊκής διακυβέρνησης.
Σε αυτό το πλαίσιο, πρέπει να προσδοκούμε και να επιδιώξουμε μια ευνοϊκότερη σχέση της Ελλάδας με το ευρωπαϊκό κέντρο, επαναφέροντας στο επίκεντρο τις ιδρυτικές αρχές της Ε.Ε., δηλαδή τη συνοχή, την ισότιμη συμμετοχή, την αλληλεγγύη, τη δημοκρατική πολιτική ολοκλήρωση».
5. Ποιοι είναι οι λόγοι για τους οποίους αποφασίσατε να θέσετε υποψηφιότητα και σε ποιους τομείς νομίζετε ότι θα προσφέρετε καλύτερα εφόσον εκλεγείτε;
«Νιώθω πως ανέβηκα στο τρένο της ελπίδας την πιο κρίσιμη στιγμή για να ενώσω τη φωνή μου με τη φωνή των αγωνιώντων Ελλήνων. Ο ΣΥΡΙΖΑ με τίμησε. Εδειξε πως αφουγκράζεται, μαθαίνει, τολμά.
Εγώ θέλω να τιμήσω τη χώρα μου. Το παρατηρητήριο του Τύπου, το οποίο υπηρετούσα, δεν μου επέτρεψε να μείνω αμέτοχος, ούτε νοητικά, ούτε σαν πρόσωπο. Εξέφρασα για χρόνια δημόσιο λόγο για το συλλογικό καλό. Αυτός ο λόγος θέλει τώρα να γίνει φωνή και πράξη. Να ακουστεί στην Ευρώπη, για να ανακόψουμε τη διάλυση που έφεραν στην κοινωνία η ηττοπάθεια και η προπαγάνδα, η διασπορά του φόβου και της υποταγής, η μοιρολατρία…
Είμαι έτοιμος να υπερασπιστώ τη σύνθεση, τη δημιουργία. Εκτίθεμαι, ήδη, στην κρίση του ελληνικού λαού».
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
*Ο Νίκος Γ. Ξυδάκης γεννήθηκε το 1958 στον Πειραιά. Κατάγεται από τη Μύκονο. Πήρε πτυχίο από την Οδοντιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1984). Εκανε μεταπτυχιακές σπουδές ιστορίας τέχνης στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1999-2004). Από το 1992 εργάζεται στην εφημερίδα «Καθημερινή», ως αρθρογράφος και αρχισυντάκτης της εφημερίδας (2003). Είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ και της AICA-Hellas (Εταιρεία Ελλήνων Τεχνοκριτών). Το 2009 τιμήθηκε από το Ιδρυμα Μπότση με το Βραβείο της Βουλής των Ελλήνων ως Πολιτικός Αρθρογράφος της Χρονιάς. Ηταν υποψήφιος βουλευτής.
