Ο «Μαραντόνα» της Μεσσηνίας που βρίσκεται στο πλευρό των ενωσιακών προπονητών Αγγελου Σκαφιδά και Αλέκου Τσατά ξετυλίγει σήμερα στο «Notosport» το κουβάρι μία ολόκληρης καριέρας που ξεκίνησε το 1989, όταν ένας πιτσιρικάς ξεσήκωνε με τα κόλπα του στο ημίχρονο την εξέδρα στα εντός έδρας ματς της «Μαύρης Θύελλας».

Τα αμέσως επόμενα χρόνια κάνει το όνειρό του πραγματικότητα παίζοντας με την Καλαμάτα στην Α’ Εθνική, όπου συνεχίζει και μετά το 2000 παίζοντας σε Ηρακλή, ΠΑΣ Γιάννινα, Κέρκυρα και Βέροια. Μάλιστα η μεταγραφή του στην ομάδα της Θεσσαλονίκης κόστισε τότε στο Μυτιληναίο 600.000 ευρώ!

Με την επιστροφή στην "ασπρόμαυρη" ομάδα έπειτα από μία δεκαετία θα κερδίσει μία ακόμα άνοδο, πριν αποφασίσει να ακολουθήσει ένα δρόμο παράλληλο ευελπιστώντας σε ανάλογες επιτυχίες...   

- Μέσα στο 2012 σταμάτησες το ποδόσφαιρο. Εχεις συνειδητοποιήσει ότι το 2013 δεν θα παίζεις μπάλα μετά από πολλά χρόνια;

"Για μένα αλλά και για πολύ κόσμο τριγύρω μας το 2013 σηματοδοτεί την αλλαγή. Θα ήθελα ξεκινώντας να ευχηθώ σε όλους τους φιλάθλους Καλή Χρονιά, Χρόνια Πολλά, Υγεία και πολλές επιτυχίες.

Ευτυχώς μέσα στο 2012 είχα το χρόνο να συνειδητοποιήσω ότι το ποδόσφαιρο έτσι όπως το ζούσα τα τελευταία 15 χρόνια έπαψε πια να υπάρχει, αλλά δεν έχω κανένα σημαντικό παράπονο. Το μόνο που δεν έγινε όπως θα ονειρευόμουν ήταν ο τρόπος του αποχωρισμού. Μακάρι να υπήρχε η δυνατότητα για ένα φιλικό παιχνίδι ώστε πω «αντίο» όπως αρμόζει στη «Μαύρη Θύελλα». Σταμάτησα, πάντως, με τις καλύτερες προϋποθέσεις, στην ομάδα που αγαπάω και αφού κατάφερα ακόμα και στο τέλος να πανηγυρίσω μία ακόμα άνοδο.

Κέρδισα πολλά πράγματα από το ποδόσφαιρο κι αυτό που δεν πρόκειται ποτέ να σβήσει είναι η αγάπη του κόσμου που με στηρίζει ακόμα και στην επιχείρηση που διατηρώ, εκτιμώντας την προσφορά μου μέσα στο γήπεδο".

- Θα συμπλήρωνα ότι ο κόσμος εκτιμά τη γενικότερη παρουσία σου αλλά και το γεγονός ότι ποτέ δεν δημιούργησες πρόβλημα...

"Χαίρομαι που το ακούω. Προσπάθησα όλα αυτά τα χρόνια να μην απασχολώ τη δημοσιότητα αρνητικά και ποτέ μου δεν αισθάνθηκα ότι έγινα κάποιος. Μπορεί να προέρχομαι από μία αρκετά φτωχή επταμελή οικογένεια, όμως το πρώτο πράγμα που μου έμαθαν οι γονείς μου ήταν να είμαι πάντα ο εαυτός μου.

Το θεωρώ μεγάλη μου τιμή που έπαιξα όλα αυτά τα χρόνια σε υψηλό επίπεδο και αισθάνομαι τυχερός γιατί έπεσα σε μία σπουδαία εποχή για τη «Μαύρη Θύελλα» και το καλαματιανό ποδόσφαιρο που με ανέδειξαν".

- Επειδή σίγουρα θα υπήρξαν και άσχημες στιγμές σε αυτήν την πορεία, πώς αντιδρούσες σε τέτοιες περιπτώσεις;

"Δεν άφηνα να με πάρει από κάτω. Μετέτρεπα τα συναισθήματά μου σε ενέργεια και δούλευα ακόμα πιο σκληρά. Είμαι της άποψης ότι όταν κάποιος είναι καλός σε αυτό που κάνει, κάποια στιγμή θα δικαιωθεί. Ασφαλώς και υπήρχαν άσχημες στιγμές, ακόμα και περίοδοι. Θυμάμαι ότι 17,5 ετών πήγα φαντάρος και έκανα να παίξω μπάλα 20 μήνες".

- Η μπάλα δεν ξεχνιέται όμως...

"Οταν απολύθηκα από το στρατό βάλθηκα να αποδείξω πρώτα στον εαυτό μου ότι μπορώ να επανέλθω και τα κατάφερα σχετικά γρήγορα. Σε ένα φιλικό στη Σπάρτη ο Κοκότοβιτς με έβαλε αλλαγή και πέρασα όλη την αντίπαλη ομάδα, στέλνοντας την μπάλα στα δίχτυα! Τρελάθηκε ο Σέρβος, ήρθε προς το μέρος μου και μου είπε: «Εσύ μικρέ, ξέρεις πολλή μπάλα»! Αυτό ήταν, από ‘κει και πέρα καθιερώθηκα σχεδόν ταυτόχρονα με τους υπόλοιπους παίκτες εκείνης της μεγάλης φουρνιάς όπως ο Λυμπερόπουλος και ο Γεωργέας".

- Ξέρω ότι τα μέλη εκείνης της τεράστιας φουρνιάς είστε πολύ δεμένοι μεταξύ σας...

"Πάρα πολύ. Κάναμε εξαιρετική παρέα κι αυτό ήταν ένα από τα μυστικά τόσο για τη δική μας εξέλιξη, όσο και για την ανοδική πορεία της ομάδας".

- Παρ’ ότι ακουγόταν ότι όσοι έρχονταν με μεταγραφές έπαιρναν περισσότερα;

"Ετσι ήταν τότε το ποδόσφαιρο. Εκείνη την εποχή έπρεπε να κάνεις μεταγραφή για να πάρεις κάποια καλά χρήματα. Εμείς όσο παίζαμε στην Καλαμάτα δεν κοιτάγαμε τα χρήματα. Είχαμε, όμως, την ευκαιρία να δουλεύουμε σε φανταστικές εγκαταστάσεις κι αυτό μας έφτανε αν σκεφτείς ότι ξεκινήσαμε να παίζουμε στις αλάνες".

- Ποιο είναι το γκολ που θα θυμάσαι για πάντα;

"Το 0-3 στα Γιάννενα σ’ εκείνη τη μεγάλη νίκη που πετύχαμε το 1999 στη Β’ Εθνική. Ηταν ένα πολύ όμορφο γκολ και το χάρηκα γιατί έκρινε οριστικά ένα μεγάλο παιχνίδι που είχε σαν έπαθλο την άνοδο".

- Το «Μαραντόνα» πώς προέκυψε;

"Είναι παλιά ιστορία. Πρέπει να ήμουν 14 χρόνων τότε, όταν μου πρότειναν από τη διοίκηση να παίρνω μία μπάλα στο ημίχρονο και να κάνω διάφορα κόλπα στη σέντρα για να διασκεδάζει ο κόσμος. Μου άρεσε σαν ιδέα, το έκανα μία φορά και ξεσηκώθηκε η εξέδρα, φωνάζοντας ρυθμικά «Μαραντόνα». Τότε κατάλαβα ότι ήταν γραφτό μου να γίνω ποδοσφαιριστής".

- Από φέτος κάνεις τα πρώτα σου βήματα στην προπονητική και στο πολύ ευαίσθητο κομμάτι των μικτών...

"Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κ. Σταθόπουλο αλλά και τους ενωσιακούς προπονητές, τον κ. Σκαφιδά και τον κ. Τσατά που μου δίνουν την ευκαιρία να δουλέψω δίπλα τους.

Ξέρω πόσο σημαντικό είναι το κομμάτι των μικτών γιατί κι εγώ από εκεί αναδείχθηκα. Ελπίζω να καταφέρω να μεταδώσω σε αυτά τα παιδιά τις εμπειρίες μου μετά από τόσα χρόνια στα γήπεδα. Και τα τελευταία χρόνια στην Καλαμάτα, άλλωστε, εμείς οι πιο παλιοί είχαμε και αυτό το ρόλο. Σφίγγαμε τα λουριά όποτε χρειαζόταν, αλλά δεν νομίζω ότι ενδιαφέρει τον κόσμο να μάθει τι γίνεται πίσω από τις πόρτες των αποδυτηρίων".

- Φέτος τι πιστεύεις ότι έχει φταίξει και η «Μαύρη Θύελλα» κινδυνεύει να μείνει νωρίς εκτός στόχων;

"Αποψη έχω, ίσως όχι προσωπική γιατί δεν είμαι πια στην ομάδα, θεωρώ όμως ότι δεν είναι η κατάλληλη στιγμή. Θα μπορούσαμε να αναλύσουμε τι έφτιαξε αργότερα γιατί αυτήν την περίοδο η γκρίνια και η αμφισβήτηση μόνο ζημιά μπορούν να κάνουν. Πρέπει όλοι όσοι είναι γύρω της να δείξουν αυτοσυγκράτηση, ώστε να μη διαταραχθεί η ηρεμία. Υπάρχουν ακόμα αρκετά παιχνίδια και η Καλαμάτα προλαβαίνει να κερδίσει την άνοδο αλλά θα πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη σημασία στο «αύριο». Θυμάμαι ότι τη χρονιά που παίζαμε στη Δ’ Εθνική υπήρχαν 5-6 ποδοσφαιριστές με μεγάλες δυνατότητες εξέλιξης αλλά δυστυχώς δεν κατάφεραν να προχωρήσουν. Αυτό είναι το σημαντικότερο, να εξασφαλιστούν οι συνθήκες ώστε τα ταλέντα να αναδειχθούν και να πάνε μπροστά. Από αυτή τη διαδικασία, άλλωστε, κερδισμένη μακροπρόθεσμα θα βγει η ίδια η ομάδα".

- Ποια είναι η διαπίστωσή σου από τους νεαρούς παίκτες των μικτών;

"Η Μεσσηνία δεν θα σταματήσει ποτέ να βγάζει ταλέντα. Ειδικά στην Παίδων υπάρχουν ποδοσφαιριστές που μπορούν να κάνουν μεγάλη σταδιοδρομία στο ελληνικό ποδόσφαιρο αλλά χωρίς την Καλαμάτα σε υψηλό επίπεδο θα είναι πολύ δύσκολο να πάνε μπροστά".

- Από τη Θεσσαλονίκη εκείνο που δεν έχεις αποχωριστεί ακόμα είναι η μπουγάτσα...

"Οχι και μακάρι να συνεχίσει έτσι το μαγαζί για να μην την αποχωριστώ ποτέ. Πρόκειται για ένα νεανικό στέκι στην Ιατροπούλου που εκτός από μπουγάτσα μπορεί να βρει κανείς κρέπες, σάντουιτς και αρκετά ακόμα είδη φαγητού. Εγώ εγγυώμαι την ποιότητα…".

- Σαν επίλογο τι θα ήθελες να πεις στον κόσμο αλλά και στα νέα παιδιά που ξεκινούν τώρα το ποδόσφαιρο;

"Οτι για να φθάσουν ψηλά θα πρέπει εκτός από ταλέντο να έχουν και καρδιά. Να μη το βάζουν κάτω κι αν το αξίζουν κάποια στιγμή θα δικαιωθούν όπως ο πιτσιρικάς που έμπαινε στο ημίχρονο στο γήπεδο και έκανε κολπάκια με την μπάλα.

Στον κόσμο θα ευχηθώ ξανά τα καλύτερα για τη νέα χρονιά, υγεία και ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ από την ψυχή μου. Αυτή η σχέση είναι το πολυτιμότερο αναμνηστικό".