Μπαινοβγαίνουν οι κλέφτες στα κρατητήρια αλλά η πλειοψηφία δεν πάει φυλακή. Και προφανώς δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά, αφού έτσι επιβάλλεται από τη νομοθεσία. Ο κόσμος όμως βλέπει τους ίδιους και τους ίδιους έξω και… ξενυχτά την ώρα που οι αστυνομικοί αντί να κυνηγούν το έγκλημα κυνηγούν όλους αυτούς τους μικροεγκληματίες. Τους ίδιους ξανά και ξανά.
Ετσι απλά, ο κύκλος δε σταματά και παράλληλα ανοίγουν νέα μέτωπα πολύ συχνά.
Παλιές σπείρες εξελίσσονται και νέες εμφανίζονται διαρκώς, όλο και πιο οργανωμένες. Στήνουν ολόκληρα δίκτυα για να βγάλουν παράνομα εύκολο χρήμα χωρίς καν να σκέφτονται καμιά φορά πως πρόκειται για παρανομία. Αυτή τη δουλειά έμαθαν, αυτή… σπουδάζουν κι εξελίσσουν. Κι από την άλλη πλευρά η λεία, που προέρχεται φυσικά από τον εργαζόμενο πολίτη, που πληρώνει -όσο ακόμα μπορεί- τους φόρους και τις υποχρεώσεις του και φυλάει σαν κόρη οφθαλμού μερικά κειμήλια της μητέρας, της γιαγιάς, της προγιαγιάς, ίσως όχι σημαντικής χρηματικής αξίας αλλά σίγουρα τεράστιας συναισθηματικής.
"Τι λες ρε μεγάλε; Μαζί τα βγάλαμε;" ρώτησε αγανακτισμένος πολίτης… ρητορικά. Πέρα όμως από την αγανάκτηση υπάρχει και η αφύπνιση. Κι ευτυχώς όσο περνάει ο καιρός όλο και περισσότεροι νοιάζονται για τα ύποπτα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν στη γειτονιά τους. Συγκρατούν αριθμούς, θωρακίζουν το σπίτι τους καλύτερα και κάνουν μερικά αυτονόητα πλέον πράγματα στη σημερινή εποχή.
Οι τελευταίοι που συνελήφθησαν από την Ασφάλεια πούλαγαν για μερικά ψίχουλα τα κλοπιμαία στον τσιγγάνο κλεπταποδόχο που πιθανότατα τους περίμενε στη… γωνία. Ολα αυτά όμως τα χρυσαφικά για τους ιδιοκτήτες τους έχουν τεράστια αξία. Και αυτό δεν μπορεί να το σκεφτεί κανένας απ' αυτούς που έχουν μάθει να κλέβουν τον κόπο και τις αναμνήσεις των άλλων.
Πέρα όμως από τη συγκεκριμένη σπείρα, κάπου παραπέρα προφανώς κάποιοι άλλοι ετοιμάζουν τη δική τους… κομπίνα για να βάλουν στο χέρι ό,τι απέμεινε από τις επιδρομές όλων των προηγούμενων.