Ο κορονοϊός κράτησε εκατομμύρια ανθρώπους στα σπίτια τους, αναγκάζοντάς τους όχι μόνο σε αποχή από τον χώρο εργασίας, αλλά ανέτρεψε και τις σταθερές δεκαετιών στις ζωές πολλών.
Οπως είναι φυσικό, όλο αυτό το διάστημα στις συζητήσεις κυριαρχούσε το υγειονομικό κομμάτι και η προσπάθεια προστασίας του κοινωνικού συνόλου από τον Covid-19 και στη συνέχεια ψηλά (και θα παραμείνει για καιρό) ανέβηκε και η οικονομική διάσταση της πανδημίας. Υπάρχει όμως και μία ακόμα πλευρά όλης αυτής της κατάστασης και είναι η κοινωνική διάσταση.
Ομολογουμένως τα περιοριστικά μέτρα του προηγούμενου διαστήματος έδειξαν πόσο σημαντικά ήταν στη ζωή του καθενός ορισμένα πράγματα, τα οποία τον παλιό καιρό αποτελούσαν καθημερινότητα, αλλά επί καραντίνας ήταν ευσεβείς πόθοι.
Το παιχνίδι με τα παιδιά μας σε δημόσιο χώρο, η παρέα παππούδων και γιαγιάδων με τα εγγόνια τους, ένας χαλαρός καφές με φίλους, μία μπίρα παρακολουθώντας την αγαπημένη μας ομάδα ή η ελεύθερη άσκηση του χόμπι του καθενός και πολλά άλλα, έλειψαν από την καθημερινότητά μας. Αλλά κυρίως η δυνατότητα της ελεύθερης συναναστροφής με τον περίγυρό μας και αντίστοιχα η χωρίς περιορισμούς κίνηση.
Και θα συνεχίσουν φυσικά να μας λείπουν σε σημαντικό βαθμό, καθώς απαιτείται ακόμα προσοχή, κάνοντάς μας ίσως να δούμε τη ζωή με άλλο μάτι. Και φέρνοντάς μας ακόμα πιο κοντά στους ανθρώπους, με τους οποίους μπορεί να μέναμε χρόνια στο ίδιο σπίτι, αλλά οι παλιοί ρυθμοί ελαχιστοποιούσαν συχνά τις επαφές μας.
Αποτιμώντας λοιπόν από κοινωνικής πλευράς το διάστημα της καραντίνας, ας κρατήσει ο καθένας μαθήματα που θα τον κάνουν να βελτιωθεί σε προσωπικό επίπεδο την επόμενη ημέρα και ας δούμε όλοι μας ότι καμία αφθονία δεν είναι ούτε δεδομένη ούτε σωτήρια.
Να εκτιμήσουμε πραγματικά την υγεία μας και να συνειδητοποιήσουμε ότι υπάρχουν και εναλλακτικοί τρόποι πέραν των γνωστών κατεστημένων, που μπορούν να δώσουν στη ζωή μας χρώμα, αλλά και μέσα από την αλληλεγγύη να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι!