Είναι αλήθεια πως ακούστηκαν διάφορες γνώμες και διιστάμενες απόψεις. Ολοι συμφωνούσαν πως πρέπει να επεκταθούν οι δημόσιοι χώροι, που θα παραχωρηθούν στους επιχειρηματίες. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως όλοι ομονοούσαν στην εφαρμογή -έστω προσωρινή και πιλοτική- της πεζοδρόμησης της Ναυαρίνου και της Αριστομένους ή και της Σιδηροδρομικού Σταθμού, που έχει προτείνει το Συμβούλιο της Κοινότητας.
Είναι αλήθεια ότι ακούστηκαν και ακραίες φωνές πως προέχουν οι καταστηματάρχες που μπορούν να απλωθούν όσο θέλουν στον αιγιαλό, μαζί με τους ιδιοκτήτες των θαλάσσιων παιχνιδιών και ο κόσμος μπορεί να κάνει μπάνιο και σε άλλες παραλίες, όχι στις ελκυστικές και “πολυτελείς” της ανατολικής ακτής. Εχουν στο μυαλό τους τον συνωστισμό στον Κορδία και στον Μπουρνιά ή στον προλιμένα, στα “Βραχάκια” και στην Ανάσταση;
Η χρυσή τομή, η μέση είναι η λύση. Προστασία κι ενίσχυση των καταστηματαρχών με σεβασμό στο δημόσιο χώρο, στον άνθρωπο, στον πεζό και στον λουόμενο. Ηταν η φωνή της λογικής που ακούστηκε και από πρόσωπα της δημοτικής αρχής και των μειοψηφιών.
Η πόλη, η παραλία και η πλατεία ανήκουν σε όλους και μπορούν να τους χωρέσουν όλους. Στήριξη της επιχειρηματικότητας που δοκιμάζεται σκληρά με τον κορονοϊό, με σεβασμό στο δημόσιο χαρακτήρα και την ποιότητα ζωής της πόλης.
Τονίστηκε ότι οι αποφάσεις για τις πιλοτικές πεζοδρομήσεις πρέπει να ληφθούν έγκαιρα, πιο σύντομα, να μην βγει το καλοκαίρι και να μην χαθεί η ευκαιρία. Αν δεν τολμήσουμε ούτε τώρα, θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας και θα την πληρώσει η πόλη, οι πολίτες, η ποιότητα ζωής της, η ελκυστικότητα και κατ’ επέκταση η ανάπτυξη. Ας έχουμε στο μυαλό μας το παράδειγμα της πεζοδρόμησης της Αριστομένους, με τους επιχειρηματίες που αντιδρούσαν και μάζευαν υπογραφές και τώρα αποθεώνουν τον πεζόδρομο και τη δυναμική του.
Ο κορονοϊός άνοιξε το δρόμο, ας μην τον κλείσει η στενομυαλιά, ο ατομισμός και η στασιμότητα.