Σιγά το ...νέο, θα έλεγε κάποιος και δεν θα είχε άδικο. Υπάρχει κανένα δημόσιο έργο στην Ελλάδα που δεν καθυστερεί; Κανένα, όσο σημαντικό και αν είναι για έναν τόπο. Ετσι είναι τα δημόσια έργα στην πατρίδα μας. Νόμοι και πρόσωπα λειτουργούν σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος. Παρότι όλα αυτά είναι γνωστά κι επισημαίνονται, δεν αλλάζει τίποτα.
Ομως, θα σταθώ στη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων του δρόμου Καλαμάτα - Ριζόμυλος, του καθοριστικού τμήματος στο πιο σημαντικό έργο - οδικό άξονα του νομού, γιατί αυτή η καθυστέρηση δεν έχει δικαιολογία. Από τις 13 Ιουλίου του 2020 το Περιφερειακό Συμβούλιο Πελοποννήσου είχε γνωμοδοτήσει για τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων του συγκεκριμένου δρόμου, τη βελτίωση και αναβάθμιση του υφιστάμενου με παρακάμψεις της Μεσσήνης και της Βελίκας και η διαβίβαση του φακέλου από τη μία αρμόδια υπηρεσία (του υπουργείου Περιβάλλοντος) στην άλλη (του υπουργείου Υποδομών) πήγε τον Ιανουάριο, 6 μήνες μετά!
Και όλο αυτό το διάστημα οι Μεσσήνιοι που ασχολούμαστε με το έργο, περιμέναμε την έγκριση των περιβαλλοντικών όρων. Μάλιστα, υπήρχαν και υπουργικές διαβεβαιώσεις σε βουλευτές του νομού που ενδιαφέρονται για το έργο, ότι η έγκριση της ΜΠΕ από τη ΔΙΠΑ (την αρμόδια υπηρεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος) θα γίνει τις τελευταίες ημέρες του 2020! Κι ενώ η μελέτη δεν είχε πάει καν στο υπουργείο Υποδομών, προκειμένου η αρμόδια υπηρεσία για το έργο να εκφράσει τις απόψεις της και να εισηγηθεί σχετικά με τις παρατηρήσεις του Περιφερειακού Συμβουλίου (αν και ποιες θα γίνουν αποδεκτές).
Επειδή τίποτα δεν μένει κρυφό, υπηρεσιακοί παράγοντες και πολύ περισσότερο εκλεγμένοι άρχοντες οφείλουν να επιτελούν το καθήκον τους, να κάνουν τη δουλειά τους. Οταν κοροϊδεύουν, εκτίθενται. Και αυτό είναι πιο σοβαρό από την καθυστέρηση ενός δημόσιου έργου.