Δεν έχω ιδιαίτερη σχέση με τα πολιτιστικά και την τέχνη, οφείλω όμως να προσεγγίσω πολιτικά το θέμα του εμβληματικού έργου για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821, του “Μνημείου Φωτός”.
Οι ισχυρισμοί της δημοτικής αρχής πως δεν είχε εμπλοκή, δεν κίνησε τα νήματα για τη δημιουργία του έργου, προκαλούν το λιγότερο προβληματισμό. Θέλει να πιστέψουμε ότι για το πιο εμβληματικό έργο της πόλης για τα 200 χρόνια από το 1821, δεν είχε λόγο και ρόλο, δεν προχώρησε σε απευθείας ανάθεση, αλλά απλά αποδέχθηκε τη δωρεά του ιδρύματος “Καπετάν Βασίλη και Κάρμεν Κωνσταντακοπούλου”. Η Οικονομική Επιτροπή αποδέχθηκε τη δωρεά και η Επιτροπή Ποιότητας Ζωής ενέκρινε τη χωροθέτηση. Ομόφωνες αποφάσεις πήραν δύο επιτροπές διορισμένες από τη δημοτική αρχή για τα 200 χρόνια, και κατά πλειοψηφία το Συμβούλιο της Κοινότητας ενέκρινε τη χωροθέτηση.
Η δημοτική αρχή πουθενά. Το Δημοτικό Συμβούλιο Καλαμάτας, το κορυφαίο συλλογικό όργανο, αυτό που ψήφισαν οι πολίτες, διακοσμητικό, άφαντο. Συζήτησε το θέμα με έντονες αντιπαραθέσεις, αλλά απόφαση, άποψη πολιτική δεν μπορεί να εκφράσει. Μάλιστα, σύμφωνα με τη δημοτική αρχή, βιάστηκαν οι μειοψηφίες που το έφεραν για συζήτηση, και ας έχει γίνει χαμός, και ας έχει ζητήσει ο δήμαρχος από τις Σχολές Καλών Τεχνών να αποφανθούν για το αν το έργο είναι πραγματικά πρωτότυπο και δεν υπάρχει κίνδυνος αγωγών για κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας.
Κακώς ψήφισαν οι πολίτες του Δήμου Καλαμάτας για την εκλογή Δημοτικού Συμβουλίου και της δημοτικής αρχής. Ενα ίδρυμα, με σπουδαία προσφορά στον τόπο, μπορεί να αναθέτει το εμβληματικό έργο για τα 200 χρόνια και να το πληρώνει, και το Δημοτικό Συμβούλιο να μην έχει άποψη, αλλά να κάνει απλά επαναστατική γυμναστική.
Η ανάθεση είναι άστοχη και προκλητική. Ο πανελλήνιος καλλιτεχνικός διαγωνισμός με συμμέτοχο το Δημοτικό Συμβούλιο θα είχε προκαλέσει πλούτο ιδεών και προτάσεων. Δεν θα είχε αφήσει σκιές και θα είχε υπηρετήσει τη διαφάνεια και τη σπουδαία σημασία του έργου.