Στη Μεσσηνία όλα τα προηγούμενα χρόνια δεν έγινε κάποιο σημαντικό έργο στους εθνικούς και στους μεγάλους επαρχιακούς δρόμους του νομού. Και τώρα πάμε να υλοποιήσουμε όλα τα έργα μαζί, με κίνδυνο να αποτύχουμε. Αρκετά από αυτά έπρεπε να είχαν γίνει χθες, την εποχή των παχιών αγελάδων και των ΕΣΠΑ με τις γενναίες χρηματοδοτήσεις.
Τρανή απόδειξη του κινδύνου αποτυχίας, το τμήμα Τζάνε - Καλαμάκι στο δρόμο Ριζόμυλος - Κορώνη, που το επόμενο διάστημα θα σταματήσει και για να ολοκληρωθεί χρειάζονται εκατομμύρια ευρώ. Ενα κομμάτι 7,5 χιλιομέτρων που μετά από 7 χρόνια παραμένει ημιτελές και θέλει απίστευτα χρήματα για να υλοποιηθεί.
Στον οδικό άξονα Καλαμάτα - Ριζόμυλος - Πύλος - Μεθώνη, που έχει δημοπρατηθεί για να γίνει με ΣΔΙΤ, με ενδιαφέρον των μεγαλύτερων τεχνικών εταιρειών της χώρας, μόλις χθες μάθαμε ότι δεν περιλαμβάνεται η παράκαμψη της Πύλου. Η πρώτη αντίδραση ήταν αρνητική, προβληματισμός και στενοχώρια. Η δεύτερη αντίδραση και οι επόμενες σκέψεις είναι πιο νηφάλιες: Το ζήτημα είναι να έχουμε ανάδοχο όσο πιο σύντομα γίνεται, το αργότερο μέσα στο πρώτο 6μηνο του 2022, και ένα χρόνο αργότερα το έργο να ξεκινήσει. Υπεραισιόδοξοι στόχοι, όμως μιλάμε για το πιο σημαντικό έργο της Μεσσηνίας.
Σε επίπεδο Περιφέρειας περιμένουμε να ξεκινήσουν τα έργα των δρόμων Μεσσήνη - Εύα - Λάμπαινα και Φιλιατρά - Γαργαλιάνοι και να ακολουθήσει το Λάμπαινα - Αρχαία Μεσσήνη. Αυτά είναι τα πιο ώριμα, αυτά μπορούν να ξεκινήσουν πριν τις εκλογές του 2023.
Για αυτά τα έργα πρέπει να υπάρξει συνεννόηση, συστράτευση, κοινό παμμεσσηνιακό μέτωπο, πέρα από κομματικές αντιπαραθέσεις και μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Βουλευτές, περιφερειάρχης, δήμαρχοι, Επιμελητήριο, Ενωση Ξενοδόχων και άλλοι φορείς οφείλουν να συνεννοηθούν. Το ζήτημα είναι ποιος θα συντονίσει όλο αυτό το εγχείρημα, ποιος θα πάρει την ευθύνη και την πρωτοβουλία και αν θα είναι κοινός ο στόχος.
Η Μεσσηνία οφείλει να βάλει προτεραιότητες και να διεκδικήσει με πειστικό τρόπο την υλοποίησή τους.