Η παλιά κατεστραμμένη παιδική χαρά στο Πάρκο της Μεσσήνης είχε κλείσει δύο χρόνια, καθώς παρουσίαζε σημαντικές φθορές στον εξοπλισμό της που καθιστούσαν επικίνδυνη τη χρήση της. Στο Πάρκο Σιδηροδρόμων της Καλαμάτας οι φθορές και οι βανδαλισμοί στα βαγόνια και τον εξοπλισμό συνεχίζονται με… αμείωτο ρυθμό, αν και ο δήμος προσέλαβε ιδιωτική εταιρεία φύλαξης. Συνθήματα και μουντζούρες, με μπογιά ή σπρέι σε τοίχους σπιτιών, σε δημόσια κτήρια, στις όψεις πολυκατοικιών του κέντρου, στις πλατείες, σε αγάλματα και ιστορικά μνημεία: Η... τέχνη του δρόμου βρίσκει “δημιουργική διέξοδο” βανδαλίζοντας τη δημόσια και ιδιωτική περιουσία, και μεταβάλλοντας σε καμβά οτιδήποτε δεν είναι ήδη βαμμένο.

Και αν αναρωτιέστε “μα ποιοι είναι αυτοί που τα κάνουν;” η απάντηση είναι το παιδί του καθενός που στερείται εποπτείας και δεν έχει να κάνει με την οικονομική ή κοινωνική κατάσταση, αλλά με το ότι δεν υπάρχει κάποιος να του δείξει τον άλλον δρόμο, είτε αυτοί είναι οι γονείς είτε είναι η παντελής έλλειψη κοινωνικής μέριμνας. Εκτός από πιτσιρικάδες για την πλάκα τους είναι και οπαδοί ποδοσφαιρικών ομάδων και οργανωμένοι σε πολιτικούς χώρους.

Οι βανδαλισμοί σε δημόσια κτήρια και κοινόχρηστους χώρους ή ακόμα και σε ιστορικά μνημεία από γκράφιτι και πολιτικά, ποδοσφαιρικά ή ρατσιστικά συνθήματα τιμωρούνται (κανονικά) από το νόμο. Ομως, για να επέμβουν οι διωκτικές αρχές, χρειάζεται κάποιος υπεύθυνος του χώρου ή και απλός πολίτης να τους ενημερώσει με μία αναφορά για τον τόπο, τον χρόνο, το μέγεθος της ζημιάς και το κόστος αποκατάστασης και χωρίς να χρειάζεται μήνυση, όπως συμβαίνει για βανδαλισμούς σε ιδιωτική περιουσία.

Ωστόσο, οι δήμοι τόσο τώρα όσο και κατά το παρελθόν, δείχνουν απρόθυμοι να προχωρήσουν σε καταγγελίες και έτσι ο καθένας μπορεί να βγάζει τα εσώψυχά του, τον θυμό, το κακόγουστο χιούμορ και τις πολιτικές του πεποιθήσεις ή αντιθέσεις στους τοίχους, τις μάντρες σχολείων ή να καταστρέφει παιδικές χαρές και τα βαγόνια του Πάρκου Σιδηροδρόμων.