Στο προσκήνιο είναι τις τελευταίες εβδομάδες το μάστερ πλαν του λιμανιού της Καλαμάτας. Η συζήτηση στα συλλογικά όργανα της πόλης έχει ξεσηκώσει ένα κύμα δημόσιων τοποθετήσεων, αλλά και αντιδράσεων για κάποια από τα προβλεπόμενα σε αυτό το σχέδιο. Η συζήτηση κατά κύριο λόγο περιστρέφεται γύρω από τις νέες ναυταθλητικές εγκαταστάσεις, το σχεδιαζόμενο κρηπίδωμα, αλλά και το κτήριο των αποθηκών.
Πώς γίνεται όμως να συζητάμε για μάστερ πλαν του λιμανιού της Καλαμάτας χωρίς να έχουμε σαφή εικόνα για τη μορφή της οδού Ναυαρίνου τα επόμενα 5 και πλέον χρόνια;
Μπορεί τα καλοκαιρινά πειράματα στην παραλιακή οδό να έχουν κατά κοινή ομολογία αποτύχει, αλλά ορθώς κανείς δεν έχει αποκλείσει μία αλλαγή εικόνας και χρήσης του συγκεκριμένου σημαντικού δρόμου της πόλης.
Και αναρωτιόμαστε, μήπως η εφαρμογή μέρους ή όλων όσα προβλέπει αυτό το μάστερ πλαν δημιουργεί δεσμεύσεις στη χρήση της Ναυαρίνου; Η άτυπη συζήτηση για την επόμενη ημέρα του παραλιακού μετώπου περιλαμβάνει μέχρι τώρα μόνο γενικόλογες πιθανές λύσεις (πεζοδρόμηση, μονοδρόμηση, 8άρια κτλ), που και αυτές με τη σειρά τους δεν μπορούν να σταθούν μόνες, παρά μόνο με σχεδιασμό και για τα τετράγωνα βόρεια της Ναυαρίνου (βλ. χώρους στάθμευσης κ.ά.).
Αν μάλιστα ακούσουμε αυτούς που λένε πως ό,τι κι αν συζητείται τώρα γύρω από το μάστερ πλαν είναι καθαρά φιλολογική υπόθεση, και πως τίποτα δεν πρόκειται να προχωρήσει στην πράξη τα επόμενα χρόνια, τότε ίσως η επί της ουσίας συζήτηση και οι αποφάσεις για τη Ναυαρίνου να πρέπει να προηγηθούν.
Όπως και να έχει πάντως, είτε δηλαδή το μάστερ πλαν μπει τα επόμενα χρόνια σε τροχιά εφαρμογής είτε όχι, ο παραλιακός δρόμος και ουσιαστικά οι προσβάσεις προς το λιμάνι και τις υπόλοιπες υποδομές δεν μπορούν να λείπουν από το τραπέζι.