Το πανηγύρι της Μεσσήνης, που ξεκίνησε χθες, επανέφερε στην επικαιρότητα σοβαρά ζητήματα της περιοχής που έχουν μείνει στάσιμα. Εργα υποδομής σημαντικά που είχαν εξαγγελθεί κι έμειναν στα λόγια. Αναφέρομαι στη γέφυρα του Παμίσου στην είσοδο της Μεσσήνης, στο δρόμο Ασπρόχωμα - Μεσσήνη και στον παράδρομο της σιδηροδρομικής γραμμής. Κανένα απ’ αυτά δεν προχώρησε, παρότι είχαν μελετηθεί ή ενταχθεί στο πρόγραμμα και τον προϋπολογισμό της Νομαρχίας.
Για τη γέφυρα στον Πάμισο υπήρχε μελέτη της ΔΕΚΕ στην Περιφέρεια Πελοποννήσου για τη διαπλάτυνσή της. Εργο απαραίτητο, προτεραιότητας, καθώς η σημερινή γέφυρα είναι στενή κι επικίνδυνη. Κανείς τοπικός παράγοντας δεν ασχολήθηκε, δεν πίεσε, και η υπόθεση της μελέτης ξεχάστηκε στα συρτάρια της ΔΕΚΕ.
Για την ευθεία Ασπρόχωμα - Μεσσήνη έχουν γραφτεί πολλά εδώ και χρόνια. Τελευταία, το έργο της βελτίωσης εντάχτηκε στο νομαρχιακό πρόγραμμα, αλλά έμεινε στα χαρτιά. Και το μόνο έργο που προωθήθηκε, αν γίνει κι αυτό, είναι η διαμόρφωση κόμβου μπρος από το αεροδρόμιο Καλαμάτας.
Ο παράδρομος είχε εξαγγελθεί στο πλαίσιο της βελτίωσης και της ανάδειξης του προαστιακού, της σιδηροδρομικής σύνδεσης Καλαμάτας - Μεσσήνης. Η εξέλιξη του προαστιακού έμεινε στα λόγια. Λεφτά δεν υπήρχαν και την υπόσχεση για τον παράδρομο την... πήρε ο αέρας.
Και τα 3 ζητήματα είναι σοβαρά, προτεραιότητας. Αφορούν τη Μεσσήνη, τη σύνδεσή της με την Καλαμάτα, την εξυπηρέτηση των πολιτών της περιοχής, αλλά ευρύτερα το νομό και τον άνθρωπο. Σχετίζονται με την ασφάλεια στην κυκλοφορία, την προστασία της ανθρώπινης ζωής.
Είναι θέματα που επιτέλους πρέπει να εξεταστούν σοβαρά και να πάρουν το δρόμο της υλοποίησης. Είναι ζητήματα - στοίχημα, προκλήσεις για τον "Καλλικράτη". Κι είναι ντροπή που τόσα χρόνια όλα έμειναν στα λόγια.

Γιάννης Σινάπης