Τετάρτη, 29 Σεπτεμβρίου 2010 13:37

Στο μαντρί...

Γράφτηκε από τον
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)

Μια φαινομενικά νέα διάσταση δίνει ο «Καλλικράτης» στις αυτοδιοικητικές εκλογές της 7ης Νοεμβρίου, στην Περιφέρεια Πελοποννήσου, αλλά και σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα. Οι δήμοι μετατρέπονται σε... μίνι νομαρχίες και οι περιφέρειες αποκτούν, για πρώτη φορά, αιρετά πολιτικά όργανα.
Στην πραγματικότητα, όμως, το παιχνίδι παραμένει ίδιο και απαράλλαχτο -με κάποια διαφορά ως προς το... μέγεθος βέβαια, παρά τη γνωστή ρήση που επιμένει ότι αυτό που τελικά «μετράει»... δεν είναι το μέγεθος, αλλά η εμπειρία. Παρηγόριες, θα πουν κάποιοι, γι’ αυτούς που έχουν μικρή... εμπειρία!
Οσο μεγαλώνει το παιχνίδι λοιπόν, τόσο πιο εύκολα διακρίνεις ότι έχει πάψει να είναι απλό, χρειάζεται συνθέσεις, συναινέσεις, χρειάζεται ενίοτε να καταπιείς αυτά που σε άλλες περιστάσεις θα είχες καταγγείλει.
Αναφύεται, εξ άλλου, και το ζήτημα της επιλογής προσώπων προς εκλογήν. Κάποιοι προσφέρονται, σε κάθε ευκαιρία και -ορισμένοι από αυτούς- στη βάση ανταλλαγμάτων ενδεχομένως. Κάποιοι επιλέγουν την απόσταση, κι αυτοί είναι που όλο και πληθαίνουν τις τελευταίες δεκαετίες.
Το ίδιο συμβαίνει και με τους ψηφοφόρους, όλο και λιγότεροι «συγκινούνται» από τα μεγάλα λόγια περί «ανάπτυξης» και άλλων τέτοιων... χαριτωμένων. Αντίθετα, πάντα τείνουν «ευήκοα ώτα» σε υποσχέσεις, ακόμα και για μια χωρίς προοπτική τρίμηνη σύμβαση εργασίας -πόσω μάλλον σε μια πολυπόθητη μετάθεση πίσω στη γενέτειρα...
Το εκλέγειν -όπως και το εκλέγεσθαι- απαιτεί ωριμότητα, η οποία όλο και πιο δύσκολα προκύπτει, όταν οι συνειδήσεις κοιμούνται ή «στριμώχνονται», άνωθεν, προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση.
Μια νοοτροπία που είναι χαλασμένη, αυτή ανακυκλώνεται -και σε αυτό τη μέγιστη ευθύνη δεν τη φέρουν τα κόμματα, στα οποία εξακολουθούμε να επιτρέπουμε να μας θεωρούν χαχόλους και κοπάδι.
Φταίμε εμείς που συνεχίζουμε το ίδιο παραμύθι, που συντηρούμε αυτή τη χαλασμένη νοοτροπία των κομματικών γραφείων στην Αθήνα και των κατά τόπους κομματικών οργανώσεων.
Οταν η βούληση των κομμάτων πάψει να θεωρείται «αλάθητο του Πάπα», «κατευθυντήρια οδηγία» και «φετφάς», θα μπορέσουμε να ξαναμιλήσουμε για αυτοδιοίκηση -τοπική και περιφερειακή- με άλλους όρους και χωρίς προϋποθέσεις...
Για την ώρα στοιχηθείτε, μετρηθείτε και οσονούπω... έρχεται κι ο βοσκός με τη γκλίτσα για να οδηγήσει το κοπάδι στο μαντρί.
Βασίλης Μπακόπουλος

Τελευταία τροποποίηση στις Πέμπτη, 10 Μαρτίου 2011 13:11

NEWSLETTER