Σε αρκετές περιπτώσεις οι υποψήφιοι δήμαρχοι δυσκολεύονται να βρουν άτομα για τα τοπικά ψηφοδέλτια. Στις κρούσεις που κάνουν συναντούν την αδιαφορία, την απροθυμία των ανθρώπων που έχουν αναγνωρισιμότητα και αποδοχή στην τοπική κοινωνία. Τα πρόσωπα που μπορούν να προσφέρουν στον τόπο τους με ανιδιοτέλεια, αρνούνται να μετάσχουν στις εκλογές και να ασχοληθούν. Ο βασικός λόγος είναι η απαξίωση των τοπικών συμβουλίων και των χωριών τους, από την εκάστοτε δημοτική αρχή.
Οχι ότι οι άνθρωποι αυτοί ήθελαν ή θέλουν την επιστροφή στις κοινότητες. Ομως, η αντιμετώπιση που είχαν κάποια χωριά και οι αιρετοί των τοπικών συμβουλίων τους ήταν μειωτική, απαξιωτική. Εργα που ζητούσαν δε γίνονταν, παρά τις όποιες υποσχέσεις που έπαιρναν από τους δημάρχους. Γιατί, ναι, υπήρχαν και περιπτώσεις που ο δήμαρχος παραμύθιαζε... κι έδινε και υποσχέσεις.
Στην πλειοψηφία τους τα τοπικά συμβούλια είχαν φτάσει να μην υπολογίζονται, να μην έχουν φωνή - ακόμα κι όταν στις συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου συζητιούνταν θέματα που αφορούσαν το χωριό τους. Η κυριαρχία της έδρας ή των μεγάλων χωριών ήταν προκλητική. Μιλάμε δηλαδή για δήμους της έδρας... ή το πολύ 2 μεγάλων χωριών.
Σήμερα αυτό που έσπειραν οι καποδιστριακοί δήμαρχοι το θερίζουν οι υποψήφιοι καλλικρατικοί. «Εδώ μας είχαν... γραμμένους στο μικρό δήμο, στον νέο και τεράστιο θα εξαφανιστούμε ολότελα!», λένε στα χωριά του νομού. Και όσο καλές προθέσεις κι αν έχει τώρα ένας υποψήφιος δήμαρχος, συναντάει δυσπιστία και αμφισβήτηση. Γιατί καλές προθέσεις είχαν κάθε προεκλογική περίοδο και οι... καποδιστριακοί. Μόνο που έμεναν εκεί: στις προθέσεις και στην προεκλογική περίοδο.
Αυτό το κλίμα αναμένεται να εκφραστεί στην κάλπη την 7η Νοεμβρίου, με την αποχή, με την αδιαφορία για συμμετοχή. Ο κόσμος στα χωριά, όσοι ήρωες έχουν μείνει, θέλουν να δουν έργα για ν' αλλάξουν στάση. Από υποσχέσεις χόρτασαν και πλέον δεν πείθονται, δεν την ξαναπατάνε.

Γιάννης Σινάπης