Εκτύπωση αυτής της σελίδας
Σάββατο, 28 Μαϊος 2011 12:00

Αφήστε τις παραλίες... πάμε στις πλατείες;

Γράφτηκε από την
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)

Πρωτόγνωρες στιγμές ζει ολόκληρη η χώρα. Ολόκληρη η υφήλιος βρίσκεται σε αναβρασμό, πώς θα μπορούσαμε εξάλλου εμείς να είμαστε απ' έξω; Πρωτόγνωρες στιγμές ζει και η Καλαμάτα. Κάθε βράδυ, μόλις ο κόσμος τελειώνει τις δουλειές του, παίρνει τα παιδιά και τους φίλους του και συγκεντρώνεται στην πλατεία 23ης Μαρτίου, θέλοντας έτσι να δείξει την αγανάκτησή του στην πολιτική και οικονομική κατάσταση της χώρας.

Η προσπάθεια διάσπασης της πρώτης συγκέντρωσης, με τη δημιουργία ενός διαφορετικού γκρουπ, αμφιβόλου αξιοπιστίας και ιδεολογικής προσέγγισης, απέτυχε.

Τι γίνεται λοιπόν στην πλατεία; Εκεί οι πολίτες παρακολουθούν ντοκιμαντέρ, ακούν ροκ μουσική, συζητούν μεταξύ τους. Δεν ξέρουμε τι θα βγει από όλη αυτή την ιστορία. Είναι όμως μια τάση, μια αρχή, μια προσπάθεια. Ας μην ξεχνάμε ότι πάντα από τις "τάσεις" ξεκινούν όλα.

Εκείνο που δεν καταλαβαίνουμε είναι το γιατί δεν δίνουν το "παρών" όλοι εκείνοι που στα γκρουπ δηλώνουν αρχικά ότι θα παραβρεθούν. Οπως όμως είπε κι ένας φίλος, "από τα κλικ δεν ξεκίνησαν ποτέ οι επαναστάσεις, από άλλα πράγματα ξεκίνησαν". Δεν καταλαβαίνουμε ακόμα γιατί απέχουν οι φοιτητές. Δεν θίγονται με όσα συμβαίνουν; Δεν αγωνιούν; Από τις συγκεντρώσεις απέχουν επίσης άνθρωποι από συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους. Την ίδια στιγμή βλέπεις άλλους, που ως τώρα στήριζαν διαφορετικά κόμματα, να κάθονται παρέα και να κάνουν πολιτικές συζητήσεις χωρίς καν να υψώνουν τον τόνο της φωνής τους.

Θα θέλαμε να δούμε τους απολυμένους, τους πραγματικά απογοητευμένους, εκείνους που αναγκάστηκαν να κλείσουν τα μαγαζιά τους, να υψώνουν φωνή, να μιλούν ανοιχτά για τις αγωνίες και τα προβλήματά τους.

Αλήθεια, εξωστρέφεια και συμπόρευση: Εννοιες ουσιώδεις, μα δυστυχώς όχι αυτονόητες. Είναι τόσο δύσκολο πια;