Δευτέρα, 26 Σεπτεμβρίου 2011 13:59

Καταδικασμένοι να αποτύχουν οι νέοι δήμοι

Γράφτηκε από τον
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)

Εχουν περάσει ήδη εννέα μήνες από την έναρξη του “Καλλικράτη” και το πρώτο ασφαλές συμπέρασμα για τους νέους αυτοδιοικητικούς οργανισμούς είναι ότι ατύχησαν, γιατί τους “οδηγούν” πολιτικοί παλιάς κοπής που ξέρουν να διαχειρίζονται μόνο πελατειακές υποθέσεις. Με άλλα λόγια δεν θα μάθουμε ποτέ αν οι νέοι μεγάλοι δήμοι και οι περιφέρειες μπορούσαν να ικανοποιήσουν τις ανάγκες της κοινωνίας αφού οι δήμαρχοι και οι περιφερειάρχες δεν μπορούν να κάνουν τίποτα περισσότερο από δημόσιες σχέσεις. Ή αν προτιμάτε, οι νέοι δήμοι και οι περιφέρειες ταυτίστηκαν ήδη στην συνείδηση του πολίτη με το αμαρτωλό πελατειακό κράτος και τους πολιτικούς που οδήγησαν τη χώρα στο αδιέξοδο. Θα μπορούσε να είναι διαφορετική η πορεία των νέων δήμων και των περιφερειών; Εκτιμώ ότι δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική γιατί είναι αδύνατο να δημιουργηθεί ένα “υγιές” οικοδόμημα από “ασθενή” υλικά.
Συγκεκριμένα δεν θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένας υγιής καλλικρατικός δήμος από την απλή συνένωση πολλών χρόνια ασθενών καποδιστριακών δήμων. Το ίδιο πολιτικό και υπαλληλικό προσωπικό που δεν κατόρθωσε να διαχειριστεί μικρότερες διοικητικές μονάδες, καλείται τώρα να διαχειριστεί έναν τεράστιο οργανισμό. Είναι σαν να καλείς έναν αποτυχημένο περιπτερά και έναν αποτυχημένο κρεοπώλη να διαχειριστούν ένα τεράστιο σούπερ μάρκετ. Υπάρχει περίπτωση να τα καταφέρουν; Η κοινή λογική και η οικονομική επιστήμη λένε “όχι”. Ο νομοθέτης όμως λέει “ναι” γιατί αφενός βιάστηκε να προχωρήσει στις συνενώσεις των δήμων και αφετέρου ήθελε να φτιάξει ομελέτα χωρίς να σπάσει αυγά. Ο νομοθέτης βιάστηκε γιατί τελείωνε η άμμος της κλεψύδρας επειδή αυτοί που υποσχέθηκαν επανίδρυση του κράτους τελικώς επανίδρυσαν και αναβάθμισαν μόνο τις πελατειακές σχέσεις. Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Τον “Καλλικράτη” έπρεπε να τον κάνει η Νέα Δημοκρατία το 2004, καθώς η κοινωνία τής είχε δώσει ξεκάθαρη εντολή για επανίδρυση του κράτους. Τότε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είχε το χρόνο για να υλοποιήσει μια διοικητική μεταρρύθμιση με στόχο να δημιουργηθούν δήμοι και περιφέρειες που θα εξυπηρετούν τις ανάγκες των πολιτών. Είχε την εντολή από την κοινωνία να δημιουργήσει ευέλικτους αυτοδιοικητικούς οργανισμούς με ολιγάριθμο προσωπικό που θα μπορούσαν να ικανοποιήσουν τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες. Τα γαλάζια στελέχη όμως αντί να προωθήσουν την αυτοδιοικητική μεταρρύθμιση προτίμησαν να στηρίξουν το “θεσμό” του ρουσφετιού προσλαμβάνοντας μέσω Stage χιλιάδες νέους υπαλλήλους. Εταζαν μάλιστα στα νέα αυτά παιδιά ότι θα τα μονιμοποιήσουν. Ετσι οδηγηθήκαμε στο τεράστιο χρέος και σε υπερμεγέθη ελλείμματα.
Οταν ήρθε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία είχε δυο επιλογές για την αυτοδιοίκηση. Ή να μην πειράξει τίποτα ή να προχωρήσει σε βιαστικές κινήσεις ώστε όλα να έχουν ολοκληρωθεί πριν τις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2010. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Αποφάσισαν να προχωρήσουν μπροστά μιας και το ρέμα του χρέους και των ελλειμμάτων είχε φουσκώσει απειλητικά. Προχώρησαν όμως υπακούοντας στα γνωστά δόγματα του παρελθόντος που θέλουν να μην θίγεται το συμφέρον καμίας συντεχνίας και στο ταμπού που θεωρεί την απόλυση δημόσιου υπαλλήλου ως το μεγαλύτερο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Ετσι απλώς συνενώθηκαν οι παλιοί δήμοι και αντί να επιτευχθούν οικονομίες κλίμακας μέσω της μείωσης του προσωπικού, προκλήθηκαν αντιοικονομίες καθώς στα γραφεία συγκεντρώνεται μεγάλος αριθμός ανειδίκευτων της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Στα γραφεία κοιτούν τους υπολογιστές πολλοί που προσελήφθησαν για εργάτες καθαριότητας και μετατάχθηκαν στις διοικητικές υπηρεσίες.
Το προσωπικό αυτό μαζί με τους αιρετούς εκπροσώπους της πελατειακής αυτοδιοίκησης αποτελούν την καλύτερη εγγύηση για την πλήρη... αποτυχία των νέων δήμων. Με άλλα λόγια οι δήμοι ήταν καταδικασμένοι να αποτύχουν και... απέτυχαν. Τα περί μικρής χρηματοδότησης είναι φτηνές δικαιολογίες αιρετών που είχαν μάθει να σκορπούν το δημόσιο χρήμα και να μην δίνουν λογαριασμό σε κανέναν. Είναι φθηνές δικαιολογίες των αιρετών που δημοπρατούσαν τουαλέτες οι οποίες στοίχιζαν στο Δημόσιο όσο ένα διώροφο σπίτι.
Ετσι ή αλλιώς για να ξεφράξεις τα φρεάτια δεν χρειάζεται χρήμα. Πολιτική βούληση χρειάζεται και να δουλέψουν οι εργαζόμενοι. Την επομένη φορά που οι δρόμοι θα γίνουν ποτάμια μη αναρωτηθείτε πού είναι ο δήμος και τι κάνει ο δήμαρχος. Ο δήμος απέτυχε και ο δήμαρχος κάνει ό,τι μπορεί, δημόσιες σχέσεις. Δεν ξέρει να κάνει τίποτα άλλο. Εσείς γιατί τους ψηφίζετε;

Τελευταία τροποποίηση στις Κυριακή, 26 Φεβρουαρίου 2012 12:36

NEWSLETTER