Οι υπουργοί ανακοινώνουν δημοπρατήσεις σε δρόμους, σιδηροδρόμους, λιμάνια και αεροδρόμια, οι περιφερειάρχες χρηματοδοτήσεις σε μοναστήρια και συλλόγους, ενώ κόβουν πίτες σε όλες τις ραχούλες, οι δήμαρχοι από κοντά σε πίτες και δημοπρατήσεις, ενώ οι μπετονιέρες θα ρίχνουν τσιμέντα μέχρι και την ημέρα της κάλπης. Ολα αυτά δεν είναι βέβαια πρωτόγνωρα, έχουν συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν με διαφορετικά πρόσωπα στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Η τύχη των σημερινών πρωταγωνιστών δεν θα είναι διαφορετική από αυτήν όλων των προηγούμενων που εφάρμοσαν τις ίδιες πρακτικές.
Εχουμε λοιπόν μια τυπική προεκλογική περίοδο του νεοελληνικού κράτους και του πολιτικού του συστήματος. Ο Γιώργος Παγουλάτος καθηγητής Ευρωπαϊκής Πολιτικής και Οικονομίας έχει μελετήσει διεξοδικά το συγκεκριμένο φαινόμενο του «πολιτικού κύκλου» στην οικονομία και έχει διαπιστώσει ότι σε όλες τις εκλογικές χρονιές -πλην του 1996 που υπήρχε πρόγραμμα σταθεροποίησης για είσοδο της χώρας στην ΟΝΕ- οι δαπάνες αυξάνονταν και τα έσοδα του κράτους μειώνονταν, με αποτέλεσμα το έλλειμμα να εμφανίζει εξάρσεις. Ενδεικτικά έχει διαπιστωθεί ότι η Ν.Δ. αύξησε το έλλειμμα από 2,6% του ΑΕΠ το 1980 σε 9,1% το 1981, συνέχισε το ΠΑΣΟΚ το 1985 (11,7%) και το 1989 (14,4%), η οικουμενική το πήγε στο 16,1% και η ιστορία συνεχίστηκε, μέχρι που φτάσαμε στο 2009 που τινάχτηκε η μπάνκα του μεταπολιτευτικού συστήματος στον αέρα και οδηγήθηκε η χώρα στα μνημόνια.
Η επιστροφή στις παλιές καλές προεκλογικές συνταγές δεν είναι προφανώς αυτό που έχει ανάγκη η χώρα. Η αύξηση των ελλειμμάτων για προεκλογικούς λόγους είναι μια απολύτως ανεύθυνη ενέργεια, η οποία εκτός όλων των άλλων όπως δείχνει η πολιτική ιστορία ελάχιστα κομματικά οφέλη απέδωσε στους εμπνευστές της. Οι προεκλογικές εξαγγελίες και τα «δώρα» δεν έσωσαν πολιτικά κανέναν, απλώς δημιούργησαν σε όλους την ψευδαίσθηση ότι μπορούν να «γυρίσουν το παιχνίδι» για να μην... φύγουν από το ημίχρονο! Το εκλογικό αποτέλεσμα δεν κρίνεται τους τελευταίους μήνες. Οταν το γήπεδο έχει… γείρει, τίποτα στην ομάδα δεν βγαίνει όσες απεγνωσμένες προσπάθειες και να γίνουν, το σύνηθες είναι να μεγαλώνει η διαφορά. Οι παροχές και οι υποσχέσεις δεν αποτρέπουν το μοιραίο της… συντριβής.
