Η άγνοια του θέματος είναι προφανώς και ο λόγος που επιχειρούνται οι υπεραπλουστευτικές και απολίτικες προσεγγίσεις του στυλ "οι αντιμνημονιακοί και οι μνημονιακοί". Επιπρόσθετα, το ποιοι δηλώνουν αντιμνημονιακοί και αντισυστημικοί είναι επίσης γνωστό, όπως και το φάσμα που καλύπτουν, από την άκρα δεξιά μέχρι την άκρα αριστερά. Το αντιμνημόνιο είναι η τέλεια κατασκευή των τελευταίων χρόνων. Είναι το όχημα που ένωσε στις πλατείες ναζιστές, ψεκασμένους, λαϊκιστές, σταλινικούς και κάθε απελπισμένο. Για όσους αρέσκονται σε συγκρίσεις, έγινε ό,τι ακριβώς και στις πλατείες της Ουκρανίας, απλώς εδώ η κατάσταση δεν ξέφυγε, για πολλούς λόγους, και βέβαια από τύχη.

Το αντιμνημόνιο είναι το ιδεολόγημα πάνω στο οποίο χτίστηκαν πολιτικές καριέρες και οικοδομήθηκαν συμμαχίες οι οποίες γίνεται προσπάθεια να μεταφερθούν στις αυτοδιοικητικές εκλογές, με επιχειρήματα όπως αυτό της αποκομιδής των σκουπιδιών, επιχειρήματα που δεν αντέχουν σε κριτική ούτε καν στη κοινή λογική. Οι υποψήφιοι όμως που δεν έχουν να πουν κάτι συγκεκριμένο για την ουσία του προβλήματος, του κάθε προβλήματος, φοράνε μια ταμπέλα που περνά στην πολιτική πιάτσα και κατασκευάζουν τεχνητούς διαχωρισμούς. Είναι αλήθεια ότι μέσα από γενικεύσεις και τεχνητά διλλήματα μπορείς να ψαρέψεις καλύτερα, χωρίς να δώσεις συγκεκριμένες εξηγήσεις, είτε το θέμα αφορά τη διαχείριση των σκουπιδιών είτε την αποκατάσταση των μισθών. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν όμως τόσο χοντροκομμένη και άτσαλη η προσπάθεια, που είχε ως αποτέλεσμα η ατάκα να απομονωθεί και να κατακρεουργηθεί μέσα από τα σόσιαλ μίντια που ψάχνουν τέτοιες ευκαιρίες.

Η διαχείριση των σκουπιδιών αποτελεί πρόβλημα γιατί χρόνια τώρα αντιμετωπίζεται με παρόμοια ελαφρότητα.  Τα σκουπίδια στοιχίζουν ακριβά σε δημότες, φορολογούμενους και κυρίως στο περιβάλλον. Στο όνομα της διατήρησης του δημόσιου χαρακτήρα της αποκομιδής των σκουπιδιών οι δήμοι φορτώνονταν με χιλιάδες συμβασιούχους οι οποίοι στη συνέχεια μονιμοποιούνταν και μετατάσσονταν σε διοικητικές θέσεις. Στην υποτιθέμενη μάχη κατά των μεγαλοεργολάβων, η εξαφάνιση των σκουπιδιών είχε εκχωρηθεί σε διάφορους μαφιόζους του κοινού ποινικού κώδικα. Στην ανάδειξη, τέλος, των περιβαλλοντικών ευαισθησιών «διυλίζαμε τον κώνωπα και καταπίναμε την κάμηλον» εκπονώντας μελέτες επί μελετών, γιατί πάντα μια τοπική κοινωνία αντιδρούσε, και τελικά τα σκουπίδια κατέληγαν ανεξέλεγκτα όπου έβρισκε τρύπα ο κάθε δήμαρχος ή ο κάθε φτωχοδιάβολος.

Το ερώτημα, λοιπόν, που τίθεται είναι θα συνεχίσουμε να διαχειριζόμαστε με τον σημερινό «αντιμνημονιακό» τρόπο τα σκουπίδια ή θα δούμε τι κάνουν οι μνημονιακοί ευρωπαίοι εταίροι μας και θα τους αντιγράψουμε; Θα συνεχίζουμε να πληρώνουμε ακριβά μια υπηρεσία με τις περισσότερες πόλεις βρώμικες και τα σκουπίδια πεταμένα όπου βολεύεται ο καθένας ή θα αναζητήσουμε καλύτερες και οικονομικότερες υπηρεσίες; Σε κάθε περίπτωση,  και επειδή έχουν όλα αυτά τα χρόνια δοκιμαστεί διάφορα μαντζούνια, είναι καιρός να περάσουμε από τις γενικότητες και τα ωραία λόγια στο συγκεκριμένο και απολύτως κοστολογημένο. Γιατί αυτά τα περί ανακύκλωσης, κομποστοποίησης και άλλα όμορφα και μεγαλεπήβολα που ακούγονται ακόμα και αν αποδώσουν στο μέγιστο – κάτι που δεν θα γίνει άμεσα -  δεν λύνουν το σύνολο του προβλήματος. Θα χρειαστούν  δηλαδή έτσι ή αλλιώς χώροι και μονάδες επεξεργασίας. Και φτάνουμε στο ψητό. Πού θα γίνουν αυτές; Ποιος θα πληρώσει για την κατασκευή τους; Και να μην ξεχνάμε ότι είτε κάποιος δηλώνει αντιμνημονιακός είτε όχι τον λογαριασμό θα τον πληρώσει, όπως άλλωστε τον πληρώνει και τώρα που τα σκουπίδια μαζεύονται ακόμα με την αντιμνημονιακή μέθοδο.

panagopg@gmail.com