Σταμάτησα να παρακολουθώ, γιατί η δράση της "παράγκας" μου στερούσε τη δυνατότητα να απολαύσω οποιοδήποτε αγώνα. Κάθε φορά που παρακολουθούσα αγώνα αντί να χαρώ για τη νίκη ή να στενοχωρηθώ για την ήττα της ομάδας, εκνευριζόμουν με τα καμώματα των παραγόντων της "παράγκας". Ετσι λοιπόν ένα απόγευμα στα μέσα της δεκαετίας του 1990 αποφάσισα ότι είναι προτιμότερο να μη βλέπω ελληνικούς ποδοσφαιρικούς αγώνες από το να σπάω τα νεύρα μου. Ετσι γλύτωσε το σπάσιμο η τηλεόραση και οι φίλοι μου την γκρίνια του Σαββατοκύριακου. Δεν σταμάτησα όμως να παρακολουθώ τη δράση της "παράγκας". Οχι από δημοσιογραφικό ενδιαφέρον, αλλά από από περιέργεια για να δω μέχρι πού μπορεί να φθάσει το θράσος και τι έκταση μπορεί να πάρει η ατιμωρησία των μαφιόζικων πρακτικών. Σχετικά γρήγορα διαπίστωσα ότι η συνάρτηση της "παραγκοδράσης" δεν παρουσιάζει τοπικό μέγιστο. Η παρανομία αυξάνει με γεωμετρική πρόοδο, οι "παραγκάνθρωποι" αποκτούν ολοένα και περισσότερο πλούτο και πλέον μπορούν με τα χρήματα που διαθέτουν να νομιμοποιούν τη δράση τους εξαγοράζοντας ή εκβιάζοντας οποιονδήποτε θα μπορούσε να αντισταθεί στις δραστηριότητές τους.
Το προχθεσινό ντέρμπι Ολυμπιακού - Παναθηναϊκού δεν το είδα. Επειδή όμως άκουγα το σχολιασμό των συναδέλφων αθλητικών συντακτών για τις αποφάσεις των διαιτητών, κάθισα και είδα τα μαγνητοσκοπημένα στιγμιότυπα. Το συμπέρασμα απλό και αυτονόητο: Η παράγκα ζει και βασιλεύει. Δεν έχει σημασία ποιος ευνοήθηκε και ποιος αδικήθηκε. Σημασία έχει ότι πρωταγωνιστές και σε αυτό το ντέρμπι δεν ήταν οι ποδοσφαιριστές. Πρωταγωνιστές ήταν οι άνθρωποι της "παράγκας" που κυβερνά το ποδόσφαιρο.
Ο καλόπιστος αναγνώστης εδώ θα αναρωτηθεί: Εδώ η Ελλάδα χρεοκοπεί, ο κόσμος πεινάει και εσύ ασχολείσαι με την παράγκα του ποδοσφαίρου; Εύλογο το ερώτημα για όσους δεν έχουν αντιληφθεί ότι το ποδόσφαιρο είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας και ότι στους κόλπους του επωάζονται τα φίδια που δηλητηριάζουν όλους τους τομείς της κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής δραστηριότητας. Οι ποδοσφαιρικοί παράγοντες αργά ή γρήγορα γίνονται τοπικοί, οικονομικοί και πολιτικοί πρωταγωνιστές.
Ο καλόπιστος αναγνώστης εδώ θα θέσει το δεύτερο ερώτημα: Ολοι οι άνθρωποι που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο, είναι μέλη της "παράγκας"; Οχι, δεν είναι όλοι λαμόγια. Ομως όλοι γνωρίζουν τη δράση της "παράγκας" και σιωπούν. Σιωπούν και γίνονται συνένοχοι στο έγκλημα είτε γιατί φιλοδοξούν να γίνουν μέλη της παράγκας είτε γιατί φοβούνται να αντισταθούν, επειδή γνωρίζουν τη δύναμη των μαφιόζων που κυβερνούν το χώρο του ποδοσφαίρου. Ποιος θα τολμήσει αλήθεια να πει ή να γράψει για τα χρέη των ΠΑΕ και δεν θα βρεθεί αντιμέτωπος με τις στρατιές των ανεγκέφαλων οπαδών που υπηρετούν τη μαφία της "παράγκας"; Ποιος θα τολμήσει να πει ή να γράψει για το δημόσιο χρήμα που καταβροχθίζουν τα τρωκτικά της "παράγκας" και δεν θα βρεθεί αντιμέτωπος με τους καλοπληρωμένους κονδυλοφόρους που υπηρετούν την "παράγκα" στη στρατιά που ονομάζεται "αθλητικογράφοι"; Ποιος θα τολμήσει να μιλήσει ή να γράψει για τους δεκάδες στημένους αγώνες των τοπικών πρωταθλημάτων και δεν θα βρεθεί αντιμέτωπος με την οργή των τοπικών κοινωνιών, που έχουν πιστέψει βαθιά ότι το ψέμα εξυπηρετεί τα κοντόφθαλμα συμφέροντά τους; Κανείς δεν θα τολμήσει να γράψει και πει την αλήθεια, γιατί η "παράγκα" είναι παντοδύναμη και κυβερνάει όχι μόνο το ποδόσφαιρο αλλά και τον τόπο. Την υπηρετούν με αφοσίωση ποδοσφαιριστές, διαιτητές, δημοσιογράφοι, τοπικοί άρχοντες και πολιτικοί. Η "παράγκα" δεν έχει πολιτικό χρώμα. Ολοι χωράνε στις κάμαρές της. Ολοι χωράνε. "Γαλάζιοι" και "πράσινοι". Λαμόγια και αγαθοί. Αριστεροί και δεξιοί. Ολοι χωράνε στην παράγκα. "Ολη η Ελλάδα ατέλειωτη παράγκα", όπως τραγουδούσε και ο Σαββόπουλος πριν τέσσερις δεκαετίες. Ή αν προτιμάτε, μέσα στα γήπεδα η Ελλάδα εκπαιδεύεται στη διαφθορά. Μέσα στα γήπεδα οι Ελληνες μαθαίνουν ότι νόμος είναι το δίκιο της... παράγκας. Στη συνέχεια όλοι οι συμπολίτες μας συνειδητά, ασυνείδητα ή υποσυνείδητα υπηρετούν τη διαφθορά εφαρμόζοντας τα μαθήματα που διδάχτηκαν στην "παράγκα" των γηπέδων.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, θα ήταν τουλάχιστον ανεδαφικό να ζητήσω από τους δημάρχους να σταματήσουν να δίνουν δωρεάν τα δημοτικά γήπεδα για τους αγώνες που διοργανώνει η "παράγκα". Κάτω από αυτές τις συνθήκες θα ήταν τουλάχιστον ανεδαφικό να ζητήσω να σταματήσει εν μέσω οικονομικής κρίσης η σπατάλη ηλεκτρικού ρεύματος, επειδή η "παράγκα" θέλει να γίνονται νύχτα οι αγώνες. Κάτω από αυτές τις συνθήκες θα ήταν ανεδαφικό να ζητήσω να πληρώσει η ΠΑΕ Καλαμάτα τα χρέη της πριν επιστρέψει η "Μαύρη Θύελλα" στα "σαλόνια" των επαγγελματικών κατηγοριών. Γνωρίζω ότι νόμος είναι το δίκιο της "παράγκας" και για αυτό... σιωπώ. Εσείς;