Στις προσεχείς εκλογές της 6ης Μαΐου, κάθε μεμονωμένος πολίτης ή κοινωνική ομάδα οφείλει να προσέλθει στις κάλπες και με την ψήφο της να επιλέξει τους εκπροσώπους της, με οδηγό όχι το θυμικό αλλά την ψυχρή λογική και ταξική θα έλεγα ανάλυση και επεξεργασία. Στο Νομό Λακωνίας καταγράφονται σήμερα περίπου 25.000 αγροτικές εκμεταλλεύσεις. Δηλ. 25.000 οικογένειες συμμετέχουν στην παραγωγή αγροτικών προϊόντων. Σε αυτούς τους παραγωγούς υλικού πλούτου, θέλω να υπενθυμίσω ένα σύνολο στοιχείων και γεγονότων, προκειμένου να δημιουργήσουν τα δικό τους κριτήριο, το δικό τους μέτρο αξιολόγησης, των πολιτικών χώρων, των πολιτικών προτάσεων, αλλά και υποψηφιοτήτων που ζητάνε την υποστήριξή τους.
Τα τελευταία είκοσι(20 ) χρόνια τη χώρα κυβέρνησαν δύο πολιτικοί σχηματισμοί, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.
Στον πρωτογενή τομέα της παραγωγής, ακολούθησαν πολιτικές οι οποίες -όπως αποδείχτηκε στην πορεία ελάχιστα διέφεραν.
Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες μεταμφιέσεων και υπερτονισμού των δήθεν διαφορών δεν μπορούν πλέον να αποσιωπηθούν οι ομοιότητες.
Στη πάροδο του χρόνου άλλαζαν οι διαχειριστές, τα ονόματα και οι επιθετικοί προσδιορισμοί.
Τους πράσινους εκσυγχρονιστές διαδέχονταν οι γαλάζιοι μεταρρυθμιστές.
Την ποιοτική γεωργία διαδέχθηκε η άλλη γεωργία και αυτήν διαδέχθηκαν τα περίφημα καλάθια των Περιφερειών κλπ.
Λόγια… λόγια… λόγια… Στην ουσία όλο αυτό το διάστημα υπήρχε πλήρης και πειθήνια υποταγή στις οδηγίες και ντιρεκτίβες των Βρυξελλών οι οποίες υπηρετούσαν συμφέροντα πολυεθνικών ομίλων, εισαγωγέων και χονδρεμπόρων τροφίμων καθώς και αλυσίδων λιανικών πωλήσεων.
Σήμερα ομολογείται πλέον από όλες τις πλευρές η μακροχρόνια και παντελής απουσία κάθε εθνικού παραγωγικού σχεδιασμού.
Κάθε αναθεώρηση της ΚΑΠ έφερνε σε ακόμα πιο δύσκολη θέση τους Eλληνες παραγωγούς.
Η διασφάλιση των κοινοτικών εισροών – επιδοτήσεων αποτελούσε την σύγχρονη εθνική ιδέα.
Με την ιδέα αυτή, ως άλλο ναρκωτικό κατάφεραν να αποκοιμίσουν έναν ολόκληρο λαό, την ελληνική ύπαιθρο και τους Ελληνες αγρότες.
Η ενιαία αγορά και το ενιαίο νόμισμα από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 κατάργησαν κάθε δυνατότητα ελέγχου και προστασίας της εγχώριας παραγωγής και έδωσαν άλλο ένα θανάσιμο κτύπημα στην ελληνική γεωργία.
Στις μέρες μας κλείνει συμπτωματικά ένας ακόμα διαχειριστικός κύκλος μια ακόμα προγραμματική περίοδος και δυστυχώς αφήνει πίσω του ερείπια.
- Ο όγκος της αγροτικής παραγωγής έχει συρρικνωθεί ενώ παραδοσιακοί παραγωγικοί κλάδοι εγκαταλείπονται.
- Οι τιμές παραγωγού παραμένουν στάσιμες ή μειώνονται.
Στο ελαιόλαδο π.χ. η σημερινή τιμή των 2,2 € ανά κιλό ισοδυναμεί με την τιμή των 750 δρχ, που ίσχυε το έτος 1995.
Στα πορτοκάλια μέρλιν η τιμή των 0,12 € ανά κιλό ισοδυναμεί με τιμή των 40 δρχ. του έτους 1996.
- Το αγροτικό εισόδημα παρουσιάζει απόλυτη μείωση, κυρίως εξαιτίας της στασιμότητας των τιμών παραγωγού και τη αύξησης του κόστους παραγωγής.
-Τα εφόδια όπως λιπάσματα, φάρμακα,ζωοτροφές, ενέργεια έχουν ακολουθήσει μία ανεξέλεγκτη πορεία.
- Το εμπορικό ισοζύγιο των αγροτικών προϊόντων είναι σοβαρά ελλειμματικό και το έλλειμμα συνεχώς μεγαλώνει αγγίζοντας τα 3 δις.
-Το κόστος του χρήματος για τα κεφάλαια κίνησης έχει γίνει τοκογλυφικό και απαγορευτικό.
- Η μείωση των επενδύσεων έχει γίνει καθεστώς και λαμβάνει πλέον μόνιμα χαρακτηριστικά αποεπένδυσης.
Πέραν των ανωτέρω, οφείλουμε όμως να επισημάνουμε ορισμένα “σημαδιακά” γεγονότα και ενέργειες των τελευταίων χρόνων.
Οσοι παρακολουθούν τις εξελίξεις στον πρωτογενή τομέα, συμφωνούν ότι «Το έγκλημα και ο βιασμός» της πρωτογενούς παραγωγής ολοκληρώθηκε την τελευταία διετία με την συστηματική, μελετημένη και σχεδιασμένη επέλαση των συνεταίρων του δικομματισμού και των μνημονίων σε θεσμούς, εργαλεία και μηχανισμούς που θα μπορούσαν να στηρίξουν μια άλλη αγροτική εναλλακτική πολιτική.
Φρόντισαν να αφήσουν πίσω τους κυριολεκτικά κομμάτια και θρύψαλα.
Και εξηγούμαι
1ον. Το υπουργείο Γεωργίας αφού μετονομάστηκε σε υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων σπόρισε, διαλύθηκε και αποδιαρθρώθηκε ως κέντρο σχεδιασμού, συντονισμού και ελέγχου αγροτικής πολιτικής .Εφαρμόστηκε ένας πλήρης κατακερματισμός αρμοδιοτήτων.
Η διαχείριση των δασών, των νερών και του ορυκτού πλούτου ανατέθηκε στο υπουργείο Περιβάλλοντος!!!
Η διαχείριση των θεμάτων της αλιείας και ιχθυοκαλλιεργειών ανατέθηκε στο υπ. Ανάπτυξης και Ναυτιλίας!!!
Ο έλεγχος των τροφίμων παραπέμφθηκε στο υπουργείο Υγείας!!!
2ον. Οι γεωτεχνικές υπηρεσιακές δομές στήριξης και υλοποίησης πολιτικών
( γεωπόνοι - δασολόγοι - κτηνίατροι - ιχθυολόγοι κλπ ) είχαν την τύχη του υπουργείου. Διασκορπίστηκαν σε όλα τα σημεία του ορίζοντα. Κάποιες έμειναν στο ΥΠΑΑΤ, άλλες πήγαν στις επτά (7) Αποκεντρωμένες Διοικήσεις, άλλες στις δεκατρείς ( 13) Αιρετές Περιφέρειες, άλλες στις πενήντα τρεις Περιφερειακές Ενότητες και άλλες στους τριακόσιους είκοσι πέντε (325) δήμους.
3ον. Κατ' εντολή της τρόικας και σε εφαρμογή των μνημονίων, απαξιώθηκαν δια της μεθόδου των συγχωνεύσεων, οργανισμοί ανόμοιοι αλλά πολύτιμοι και αναγκαίοι για τον σχεδιασμό και χάραξη πολιτικών.
Μέσα από την μείωση του προσωπικού και την ουσιαστική περικοπή της χρηματοδότησης διαλύθηκαν και ακυρώθηκαν στην πράξη.
Το Εθνικό Ιδρυμα Γεωργικών Ερευνών, ο Οργανισμός Εκπαίδευσης και Κατάρτισης των Αγροτών, ο Οργανισμός Ελέγχων για το γάλα και το κρέας και ο Οργανισμός Πιστοποίησης των Ποιοτικών Προϊόντων.
Για τους οπαδούς των μνημονίων, έννοιες όπως αυτές της έρευνας και της καινοτομίας, της εκπαίδευσης των αγροτών, των ελέγχων στις ελληνοποιήσεις και τις αθρόες εισαγωγές γάλακτος και κρέατος, της πιστοποίησης των ποιοτικών προϊόντων, είναι χρήσιμες μόνο για ανέξοδες αναφορές και δημιουργία εντυπώσεων στις προπαγανδιστικές συγκεντρώσεις και φιέστες τους.
4ον. Μηδένισαν και εξουδετέρωσαν το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων στην γεωργία για υποδομές και δίκτυα.
5ον. Μπλόκαραν και ουσιαστικά παρεμπόδισαν σημαντικές ιδιωτικές επενδύσεις .
Επτά χιλιάδες (7.000) περίπου επιχειρηματικά σχέδια από μικρούς και μεσαίους αγρότες έχουν μείνει στα χρονοντούλαπα του ΥΠΑΑΤ και ακόμα ψάχνουν αξιολογητές!!!
6ον. Μεθόδευσαν την συρρίκνωση και εγκατάλειψη παραδοσιακών καλλιεργειών όπως τα καπνά, το βαμβάκι, τα σακχαρότευτλα, η σταφίδα, τα εσπεριδοειδή κλπ στις οποίες υπάρχει συσσωρευμένη εμπειρία, τεχνογνωσία χρόνων, συγκριτικά πλεονεκτήματα και μεγάλες επενδύσεις σε υποδομές.
Τεχνητά στρέφουν τους παραγωγούς σε νέες δήθεν καλλιέργειες με άγνωστη συμπεριφορά και τελικό οικονομικό αποτέλεσμα, υπηρετώντας σκοπιμότητες πολυεθνικών και εισαγωγέων εφοδίων και πολλαπλασιαστικού υλικού.
7ον. Στο όνομα δήθεν της εξυγίανσης του συνεταιριστικού χώρου –που θα μπορούσε να γίνει με δυο άρθρα- έφτιαξαν ολόκληρο νόμο, δημιούργησαν σύγχυση και υπονόμευσαν και αποτελείωσαν κάθε συλλογική δραστηριότητα που υπηρετεί τα συμφέροντα των αγροτών.
Συλλογικές μορφές οικονομικής δράσης αποτελούν για αυτούς τους «αποτυχημένους σταυροφόρους» της ελεύθερης αγοράς, βαρύ αμάρτημα.
Μέσα από αυτό το σύντομο και επιγραμματικό απολογισμό, είναι φανερό ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ουδέποτε ενδιαφέρθηκαν σοβαρά για τα συμφέροντα των Ελλήνων αγροτών. Δεν ήταν ποτέ μαζί με τους αγρότες. Οι Ελληνες αγρότες και μεταξύ αυτών και οι Λάκωνες που παράγουν τρόφιμα ή πρώτες ύλες για τρόφιμα, παράγουν πλούτο. Αυτό τον πλούτο, όπως όλα δείχνουν, καρπώνονταν οι συνεργάτες, οι κουμπάροι, τα καρτέλ, οι πολυεθνικές και οι ομοϊδεάτες αυτών που κυβέρνησαν και είχαν την ευθύνη για την τύχη της ελληνικής γεωργίας. Σήμερα όλοι εκείνοι οι οποίοι συνέβαλαν στην λεηλασία και ερήμωση της χώρας επιβάλλεται να λογοδοτήσουν.
Να αποδοκιμαστούν πολιτικά, να απομακρυνθούν από κάθε θέση ευθύνης και να οδηγηθούν στην πολιτική απόσυρση, χωρίς κανένα ελαφρυντικό. Μαζί με αυτούς όμως είναι αναγκαίο να ανατραπεί και το σημερινό μοντέλο παραγωγής, που είναι ξεπερασμένο, αντιλαϊκό και ταιριάζει σε άθλια προτεκτοράτα.
Να χαραχθεί μια άλλη εθνική εναλλακτική στρατηγική και να παρθούν άμεσα μέτρα για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας προς όφελος του λαού της. Ο δρόμος αυτός σίγουρα δεν είναι εύκολος. Είναι μακρύς και κακοτράχαλος.
Μπορούμε όμως να τον περπατήσουμε με μπροστάρη μια νέα ευρεία λαϊκή πλειοψηφία.
Μια πλειοψηφία με πυρήνα τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ η οποία θα στηρίζει και
θα στηρίζεται στις δυνάμεις της εργασίας, στις δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας.
Οι Λάκωνες αγρότες έχουν χρέος, να σταθμίσουν και να συνυπολογίσουν τα γεγονότα και τις πολιτικές πρακτικές που βίωσαν και να δώσουν με την ψήφο τους, ζωή και υπόσταση σε αυτή τη νέα πλειοψηφία της Αριστεράς.
Σταύρος Χρυσαδάκος
Γεωπόνος
