Από την αρχή των συζητήσεων για τη διαχείριση σκουπιδιών είχαμε ξεκαθαρίσει ότι το κρίσιμο ζήτημα είναι η σύσταση του Φορέα Διαχείρισης (ΦΟΔΣΑ) ως συνδέσμου των δήμων της Πελοποννήσου που με βάση το νόμο (αλλά και τη λογική) έχει την αποκλειστική ευθύνη για την υπόθεση αυτή. Στην Περιφέρεια απαιτούσαν την αρμοδιότητα και έκαναν ότι δεν κατάλαβαν, αν και μιλούσαν για ίδρυση διαβαθμιδικού ΦΟΔΣΑ. Οι δήμαρχοι δεν έδειχναν καμία όρεξη να εμπλακούν σε ένα θέμα που καίει. Η κυβέρνηση αγρόν ηγόραζε και αδιαφορούσε παντελώς, με αποτέλεσμα να περάσει ένας χρόνος χωρίς νομοθετικό πλαίσιο ίδρυσης των συνδέσμων.
Οι εξελίξεις μάς δικαιώνουν απολύτως: Η κυβέρνηση διά στόματος Κουκουλόπουλου υποσχέθηκε νομοθετική ρύθμιση που θα ανοίξει το δρόμο για τη συγκρότηση των ΦΟΔΣΑ, οι δήμαρχοι της Πελοποννήσου τρέχουν να τον συναντήσουν για να... επιταχύνει, και η Περιφέρεια περί άλλα τυρβάζει με έναν διαγωνισμό που δίνει την εντύπωση πως μπορεί να είναι και μετέωρος. Θα είναι τραγική κατάληξη κάποια στιγμή να διαπιστώσουμε ότι βρισκόμαστε στο σημείο μηδέν - και κρατάμε την επιφύλαξη γιατί κανένας από τους εμπλεκόμενους δεν ξεκαθαρίζει τι ακριβώς συμβαίνει και ποια θα είναι τα επόμενα βήματα.
Ο δήμαρχος Καλαμάτας και πρόεδρος της ΠΕΔ Π. Νίκας προσπαθεί να κρατάει πολλά καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη, αλλά είναι αμφίβολο αν θα τα καταφέρει χωρίς... να σπάσουν. Γιατί η ένωση των δήμων θα πρέπει να ξεκαθαρίσει αν θα ασχοληθεί με το διαγωνισμό, με τη χωροθέτηση που θα γίνει και με το κόστος της επιλογής. Χωρίς την υπογραφή των δήμων κανένας δεν μπορεί να προχωρήσει στη διαχείριση σκουπιδιών. Και όπως καταλαβαίνει ο καθένας, τώρα έρχονται τα δύσκολα για όλους, αφού κανένας δεν μπορεί να συνεχίσει να βγάζει την ουρά του απέξω. Το διαισθάνονται οι δήμαρχοι και επιβεβαιώνουν τα όσα γράφουμε όλο αυτό τον καιρό, αναφερόμενοι διαρκώς σε "τέλη": Οικονομικά τη νύφη θα την πληρώσουν οι πολίτες και το ύψος της επιβάρυνσης δεν είναι άσχετο με το αποτέλεσμα του διαγωνισμού αλλά και του περιφερειακού σχεδιασμού. Η φτηνότερη λύση μπορεί να είναι η χειρότερη περιβαλλοντικά, αφού τα κριτήρια που έχει θέσει η Περιφέρεια δεν μπορούν νομικά να παραμετροποιηθούν και να επιλεγεί η "βέλτιστη" λύση. Και φυσικά σε περιόδους οικονομικής κρίσης η φτηνότερη λύση μπορεί να εμφανιστεί και ως... σωτήρια για την τσέπη των καταναλωτών. Από την άλλη πλευρά η δημιουργία μιας κεντρικής μονάδας μειώνει το κόστος κατασκευής και αυξάνει το κόστος διαχείρισης λόγω της μεταφοράς σκουπιδιών σε μεγάλες αποστάσεις. Και μην ξεχνάμε ότι κατά τους αρμοδίους η χωροθέτηση είναι "σισύφειο έργο" και το ερώτημα είναι... ποιος θα το φορτωθεί. Την αλήθεια και την πραγματικότητα δεν μπορεί να τις αποφύγει κανένας.
Ηλίας Μπιτσάνης
ilias.bitsanis@eleftheriaonline.gr
