Πολλές φορές κατά το παρελθόν και από τη στήλη αυτή έχουμε αναφερθεί στη μεγάλη σημασία που έχει το πρόγραμμα "Βοήθεια στο Σπίτι" για την ύπαιθρο αλλά και την αναγκαιότητα να διευρυνθεί αυτή η δραστηριότητα των δήμων. Φαίνεται όμως ότι στην εποχή του μνημονίου η κοινωνική ευαισθησία είναι είδος εν ανεπαρκεία και ο οδοστρωτήρας που έχει μπει σε κίνηση δεν θα αφήσει πίσω του παρά μόνον ερείπια. Το σημειώνουμε αυτό με αφορμή δημοσιεύματα των τελευταίων ημερών, σύμφωνα με τα οποία "δικαιούχοι θα είναι όσοι έχουν παιδιά, εγγόνια ή άλλα συγγενικά πρόσωπα που θα υποβάλουν αίτηση στους δήμους για λογαριασμό των ηλικιωμένων, με βασική προϋπόθεση να είναι άνεργοι".
Πρόκειται για προϋποθέσεις τις οποίες θέτουν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας χωρίς περιθώρια τροποποίησης -σύμφωνα με το "Εθνος"- και η ένταξη στο πρόγραμμα θα γίνεται μόνον εφόσον οι ενδιαφερόμενοι προμηθευτούν το σχετικό κουπόνι. Το αξιοπερίεργο της ιστορίας βεβαίως είναι πως οι τοπικοί παράγοντες περί τα άλλα τυρβάζουν και παρά το γεγονός ότι η υπόθεση "σέρνεται" εδώ και ημέρες, δεν υπήρξε καμία αντίδραση. Εννοείται βεβαίως πως εκ των υστέρων όλοι θα… βγαίνουν από τα ρούχα τους εξ αιτίας της… αγανάκτησης που νιώθουν, αλλά στην ουσία κυβέρνηση και Ευρωπαϊκή Ενωση δεν αισθάνονται καμία πίεση.
Χωρίς περιστροφές η παραπάνω ρύθμιση (ενδεχομένως να υπάρχουν και άλλες) είναι βαθύτατα αντικοινωνική, καθώς αφήνει έξω από το πρόγραμμα χιλιάδες δικαιούχους σε όλη τη χώρα. Σύμφωνα μάλιστα με ορισμένες εκτιμήσεις, αποκλείονται τα 2/3 των σημερινών δικαιούχων.
Σε πολλές περιοχές της υπαίθρου ο τόπος έχει ερημώσει. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι πλείστοι όσοι ηλικιωμένοι έχουν γίνει κατά καιρούς στόχος κακοποιών, ενώ κάποιοι έχουν χάσει και τη ζωή τους. Ο κοινωνικός ιστός έχει σπάσει, η μοναδική επαφή με τον έξω κόσμο για τους ηλικιωμένους είναι προγράμματα όπως το "Βοήθεια στο Σπίτι" και οι κατά καιρούς… περιοδείες των αγροτικών γιατρών. Τοπικά όργανα διοίκησης δεν υπάρχουν καθώς οι υποψήφιοι δήμαρχοι απλώς χρησιμοποιούν κάποιους ανθρώπους για να μαζέψουν ψήφους. Και ο "Καλλικράτης" θα αποδειχθεί ολέθριος για τη ζωή στην ύπαιθρο αν δεν υπάρξουν μέτρα εγγύτητας των υπηρεσιών προς τον πολίτη.
Η εξουσία απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τον πολίτη και το κενό που δημιουργείται καλούνται να καλύψουν οι υπηρεσίες των δήμων που θα πρέπει να έχουν διαρκή και ουσιαστική παρουσία στο χωριό. Είναι κάτι το οποίο είχαμε χαρακτηρίσει εξ αρχής ως προϋπόθεση για την διοικητική μεταρρύθμιση και τότε ορισμένοι εκ των βουλευτών το είχαν κρίνει ως σημαντικό στοιχείο πολιτικής για την εφαρμογή του "Καλλικράτη". Σήμερα όμως έχει σημάνει γενικώς… σιωπητήριο, κάτι το οποίο διευκολύνει τα σχέδια για ουσιαστική κατάργηση σημαντικών υπηρεσιών προς τους πολίτες.
Η διεύρυνση της κοινωνικής προσφοράς στους πολίτες που κρατούν ακόμη τη ζωή στο χωριό, θα έπρεπε να είναι η απάντηση της πολιτικής στην κρίση και τους κινδύνους αποδιοργάνωσης του κοινωνικού ιστού. Η πολιτική όμως έχει… αποδημήσει προ πολλού και η ζωή  έχει παραδοθεί στους υπαλλήλους των αγορών. Ως εκ τούτου το τσουνάμι έρχεται όλο και περισσότερο απειλητικό.

Ηλίας Μπιτσάνης
belias@internet.gr