Στην κορυφή της επικαιρότητας το θέμα του περιφερειακού δρόμου της Καλαμάτας και θα χρειαστεί ψυχραιμία στην προσέγγιση για να γίνει αντιληπτό ποιο είναι ακριβώς το πρόβλημα και να διερευνηθούν οι λύσεις.
Από τη στήλη αυτή είχα υποστηρίξει ότι το έργο που προγραμματιζόταν δεν ανταποκρινόταν στις ανάγκες της πόλης. Οδηγούσε σε τεράστια περιβαλλοντική επιβάρυνση. Δημιουργούσε σοβαρά προβλήματα σε πολλούς ιδιοκτήτες. Και τελικά δεν είχε καμία σχέση με την αρχική λογική του ήπιου δρόμου που θα διέτρεχε τη βόρεια πλευρά της πόλης και θα διοχέτευε την κυκλοφορία προς αυτή από πολλά διαφορετικά σημεία. Στη συνέχεια υποστηρίξαμε την λύση του επιφανειακού δρόμου που θα είχε πολύ μικρότερο κόστος κατασκευής (και από… σπόντα απαλλοτριώσεων) και θα οδηγούσε στην αντιμετώπιση πολλών από τα προβλήματα που είχαν εντοπισθεί αρχικά. Δύο δημοτικές αρχές επέλεξαν την αρχική ιδέα της τεράστιας επέμβασης μεγάλου κόστους, χαρακτηρίζοντας αυτό ως έργο του αιώνα. Παίρνοντας ταυτοχρόνως την ευθύνη για τα προβλήματα που δημιουργούνται, αλλά και το πολιτικό όφελος που τυχόν προέκυπτε από την κατασκευή.
Υπολόγισαν όμως χωρίς τον ξενοδόχο και στην εν λόγω περίπτωση, χωρίς να παίρνουν υπόψη τους τις πρώτες ανησυχίες για τα συγχρηματοδοτούμενα έργα, που εμφανίστηκαν ήδη από την περίοδο που η κρίση χτύπησε την αμερικανική οικονομία. Οι τράπεζες άρχισαν να ζορίζονται καθώς το κόστος του χρήματος ανέβηκε θεαματικά, οι κατασκευαστικές πιέζουν να περικόψουν τα έργα και το Δημόσιο ψάχνει χρήματα να πληρώσει για τις απαλλοτριώσεις. Ολα αυτά οδηγούν -πέρα από τις πληροφορίες- και στην εκτίμηση ότι όλοι θέλουν να περιοριστεί το φυσικό αντικείμενο του έργου. Πιέζονται από τους παράγοντες που έχουν κερδίσει την (συνήθως αδιάφορη) κοινή γνώμη στο επίπεδο των εντυπώσεων για τη σημασία του έργου και μεταφέρουν την πολιτική πίεση στους δικαστές για την τιμή των απαλλοτριώσεων που θα καθορίσει το Εφετείο.
Και εδώ είναι που χρειάζεται η… ψυχραιμία: Κανένας δεν μπορεί να υπαγορεύσει στο δικαστήριο απόφαση, ούτε να αφήνει υπαινιγμούς χωρίς τεκμηρίωση. Το δικαστήριο ανεπηρέαστο από οποιονδήποτε πρέπει να αποφασίσει για το δημόσιο συμφέρον αλλά και την προστασία του ιδιοκτήτη. Η χωρίς όριο διασπορά φημών για τιμές απαλλοτρίωσης και ο απαξιωτικός τρόπος συμπεριφοράς ορισμένων από τα μέσα ενημέρωσης απέναντι στους ιδιοκτήτες οδηγεί σε έναν ιδιότυπο ρατσισμό καθώς τους στοχοποιεί ως υπαίτιους για μια εξέλιξη που είναι αποκλειστικής ευθύνης αυτών που σχεδίασαν το έργο. Ο αντιπεριφερειάρχης Χρ. Μαλαπάνης προσέγγισε ψύχραιμα την υπόθεση αυτή στην πρόσφατη συνέντευξη και φυσικά ο ίδιος και ο καθένας καλείται να αποδείξει αυτά που ισχυρίζεται, πολύ δε περισσότερο το Δημόσιο στο Εφετείο. Από εκεί και ύστερα βεβαίως οι αρμόδιοι θα πρέπει να ξεκαθαρίσουν τα χρονοδιαγράμματα των διαδικασιών για να γνωρίζουν οι πολίτες τι ακριβώς μπορεί να συμβεί σε κάθε περίπτωση με τους χρόνους προσφυγής ή άρσης της απαλλοτρίωσης. Προπάντων όλοι πρέπει να μιλήσουν με ονόματα και στοιχεία αφήνοντας στην άκρη φήμες και υπονοούμενα. Και να διαμηνύσουν στην κυβέρνηση ότι απαιτούν να χρηματοδοτήσει με κάθε θυσία την επιλογή που έχουν κάνει από κοινού και θεωρούν πως ανταποκρίνεται στις ανάγκες της πόλης. Η μετάθεση ευθυνών σε άλλους είναι επιεικώς υποκρισία.
Ηλίας Μπιτσάνης
belias@internet.gr
