Ομως πίσω από την κριτική για τα πρόσωπα δεν μπορούσε να κρυφτεί το πραγματικό πρόβλημα που γκρέμισε την αξιοπιστία όλων των μέσων μαζικής ενημέρωσης και που δεν είναι άλλο από την τάση του κοινού να παρακολουθεί ακραίες φωνές και πρόσωπα. 

Ο αναγνώστης, ο ακροατής και ο τηλεθεατής φαίνεται ότι στις ειδήσεις ψάχνει υπερήρωες της τέχνης που θα τον λευτερώσουν από τη ρουτίνα της καθημερινότητας. Γι’ αυτό στα “χρόνια της αθωότητας” άκουγε με μεγαλύτερη ευκολία πολιτικούς που ούρλιαζαν διακόπτοντας ο ένας τον άλλον, “εξορίζοντας” από την οθόνη και την πολιτική ζωή τους ψύχραιμους αναλυτές που δεν θέλουν να ολοκληρώσουν τη σκέψη τους σε λίγα δευτερόλεπτα. Βεβαίως στα “χρόνια της αθωότητας” δεν ήταν λίγοι εκείνοι που αμφισβήτησαν τις μετρήσεις τηλεθέασης αφήνοντας να εννοηθεί ότι οι εταιρείες μέτρησης τα είχαν κάνει πλακάκια με τις τηλεοπτικές εταιρείες για να προωθούν στους διαφημιστές φθηνές παραγωγές. 

Δυστυχώς όμως η ανάπτυξη των κοινωνικών δικτύων (Facebook, Twitter, Google+ κ.λπ.) απέδειξε όχι μόνο ότι οι μετρήσεις τηλεθέασης ήταν ολόσωστες αλλά και ότι ελάχιστοι ήταν αυτοί που θα είχαν τη δύναμη (και φυσικά τα χρήματα) για να αντισταθούν στα… likes. Σήμερα και ο πιο άπειρος χρήστης των κοινωνικών δικτύων ξέρει ότι θα πάρει πολλά likes μόνο αν είναι επιθετικός ή αν αναρτά… φωτογραφίες ζώων. Ετσι και ενώ οι χρήστες γίνονται ολοένα και πιο ακραίοι για να πάρουν περισσότερα likes, η ενημέρωση μετατρέπεται σε πολεμική αναμέτρηση μεταξύ των ανθρώπων της διπλανής πόρτας. Την ίδια ώρα τα παραδοσιακά μέσα μαζικής ενημέρωσης, ενώ στοχοποιούνται από όλους τους ακραίους likeστες, δεν μπορούν να αμυνθούν γιατί όπως αναλύσαμε πιο πάνω, η κοινή γνώμη έχει εκπαιδευτεί να εξορίζει όχι μόνο από την πολιτική αλλά και από την κοινωνική και οικονομική ζωή όσους αντιστέκονται στο βασίλειο του likeσμού.

Θανάσης Λαγός

Εmail: lathanasis@yahoo.gr