Εκτύπωση αυτής της σελίδας
Κυριακή, 29 Απριλίου 2012 18:29

Το χρυσό αυγό του φιδιού είναι ανίκανο

Γράφτηκε από τον
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)

Η θεωρία των «σπασμένων παραθύρων», την οποία διατύπωσε ο καθηγητής του Χάρβαρντ Τζέιμς Γουίλσον στη δεκαετία του 1980, υποστηρίζει ότι η εγκατάλειψη μια περιοχής οδηγεί στην αύξηση της εγκληματικότητας. Σύμφωνα με τη θεωρία: «Οταν ένα εργοστάσιο ή ένα γραφείο έχει έστω κι ένα σπασμένο τζάμι, οι περαστικοί θεωρούν ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται. Σε λίγο καιρό βρίσκονται σπασμένα και τα υπόλοιπα τζάμια, και τότε οι περαστικοί σκέφτονται πως όχι μόνο στο συγκεκριμένο κτήριο, αλλά και σε ολόκληρο το δρόμο, δεν έχει κανείς τον έλεγχο. Στη συνέχεια, όλο και περισσότερο πολίτες παύουν να περνούν από εκεί, και μόνο νεαροί, εγκληματίες και ηλίθιοι κυκλοφορούν στον αφύλακτο δρόμο. Οι μικρές παραβάσεις οδηγούν έτσι σε μεγαλύτερες, ακόμη και στο έγκλημα».
Το 1993 δήμαρχος της Νέας Υόρκης έγινε ο Ρούντι Τζουλιάνι, ο οποίος έμεινε στην ιστορία επειδή εφάρμοσε τη «μηδενική ανοχή» στις παραφωνίες. Ο Τζουλιάνι μείωσε την εγκληματικότητα, αλλά ακόμα και τότε πολλοί εξέφρασαν αντιρρήσεις για την αποτελεσματικότητα της θεωρίας και της μεθόδου. Τότε έγινε στο Lowell της Μασαχουσέτης ένα πείραμα: Σε κάποιες υποβαθμισμένες περιοχές της πόλης οι δημοτικές αρχές άρχισαν να μαζεύουν εντατικά τα σκουπίδια, να αντικαθιστούν τις σπασμένες λάμπες, να διορθώνουν πεζοδρόμια, φανάρια και τη σήμανση των δρόμων. Σε άλλες, με αντίστοιχα προβλήματα, αύξησαν μόνο την αστυνόμευση. Σε όσες περιοχές εφαρμόστηκε η «μηδενική ανοχή», οι κλήσεις προς την Αστυνομία μειώθηκαν κατά 20%, ενώ στις άλλες συνεχίστηκαν οι… περιπολίες.

 

Από τότε μέχρι σήμερα, πολλοί δήμαρχοι και υπουργοί ερμήνευσαν όπως τους βόλευε τη θεωρία της μηδενικής ανοχής, αλλά σχεδόν κανένας δεν την εφάρμοσε. Οι περισσότεροι όταν μιλούν για «μηδενική ανοχή» έχουν στο νου τους ηρωικές συλλήψεις μεγάλων κακοποιών... καθώς το φτωχό μυαλό τους δεν μπορεί να διανοηθεί ότι η αλλαγή μιας καμμένης λάμπας μπορεί να οδηγήσει σε μείωση της εγκληματικότητας. 
Οι δικοί μας άρχοντες, ζώντας ακόμα στις δεκαετίες του '50 και του '60, προφανώς δεν έχουν διαβάσει τη θεωρία των σπασμένων παραθύρων, κι έτσι συνεχίζουν απλώς να στέλνουν επιστολές στους υπουργούς ζητώντας αύξηση της αστυνόμευσης. Πριν όμως ο δήμαρχος Καλαμάτας Παναγιώτης Νίκας σπεύσει να ζητήσει αύξηση της αστυνόμευσης στο Ιστορικό Κέντρο οφείλει να αλλάξει τις καμένες λάμπες - γιατί αυτοί που έσπασαν βιτρίνες προχθές το βράδυ είναι σίγουρο ότι θεωρούν την περιοχή εγκαταλελειμμένη. Αυτοί που έσπασαν βιτρίνες στο Ιστορικό Κέντρο αποθρασύνθηκαν γιατί, εκτός από τις καμένες λάμπες, είδαν και παρκαρισμένα αυτοκίνητα χωρίς κλήσεις πάνω στο πεζοδρόμιο, τραπεζοκαθίσματα έξω από τις κίτρινες γραμμές οριοθέτησης του χώρου τους, και κάθε λογής οχήματα να κινούνται παράνομα στους μονόδρομους.
Γενικότερα, αρκεί μια καθημερινή βόλτα στους δρόμους των πόλεων και των χωριών για να διαπιστώσεις ότι δεν εφαρμόζεται κανένας νόμος κι ότι ο καθένας κάνει ό,τι ακριβώς θέλει, βάζοντας το ατομικό του «συμφέρον» πάνω από το γενικό καλό. Πρώτα απ' όλα, θα διαπιστώσεις ότι τα μισά κτήρια είναι… αυθαίρετα που νομιμοποιήθηκαν από το «σπασμένο παράθυρο». Στη συνέχεια θα διαπιστώσεις ότι όλοι οι δρόμοι είναι μια απέραντη χωματερή για να πετούν οι περίοικοι και οι περαστικοί τα σκουπίδια τους. Θα διαπιστώσεις ότι πάρα πολλοί οδηγοί έχουν γραμμένο στην…. αρίδα τους τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας και λειτουργούν ως εν δυνάμει δολοφόνοι κάθε φορά που περνούν τα κόκκινα φανάρια. Θα διαπιστώσεις ακόμα ότι οι επαγγελματίες παραβαίνουν το νόμο απλώνοντας τραπεζοκαθίσματα όπου βρουν, χωρίς να τιμωρούνται.
Αυτά δεν τα βλέπουμε μόνο όσοι γεννηθήκαμε σε αυτή τη χώρα. Τα βλέπουν και οι μετανάστες. Και σωστά νομίζουν ότι βρήκαν τον παράδεισο της… ατιμωρησίας. Ερχονται σε μια χώρα όπου δεν εφαρμόζονται οι νόμοι και γρήγορα διαπιστώνουν ότι ούτε κέντρα κράτησης θα γίνουν, επειδή ξεσηκώθηκαν οι... πελάτες του Μάκη Βορίδη.
Κατά τα άλλα ο Αντώνης Σαμαράς ανακάλυψε την «άοπλη εισβολή των μεταναστών» και οι δημοσκόποι εκπλήσσονται με τα μεγάλα ποσοστά της Χρυσής Αυγής. Τα πράγματα όμως αυτή τη φορά είναι πιο απλά από όσο φαίνονται - και εννοείται ότι μόνο οι ηλίθιοι μπορούν να πιστέψουν ότι για τη χρεοκοπία φταίνε οι… μετανάστες. Για τη χρεοκοπία φταίνε οι ανίκανοι πολιτικοί που δεν μπορούν να αντικαταστήσουν ούτε ένα… σπασμένο παράθυρο. Θέλοντας να κρύψουν τις ευθύνες τους και την ανικανότητά τους, πετούν την μπάλα στην κερκίδα μιλώντας για τους μετανάστες και τη Χρυσή Αυγή.
Για την ακρίβεια η Χρυσή Αυγή μπορεί να σπάσει το κεφάλι μου ή το δικό σας επειδή διαφωνεί με όσα γράφω ή όσα λέτε, αλλά δεν θα γίνει κυρίαρχη ποτέ, γιατί δεν την εμπιστεύεται το κατεστημένο. Αντιθέτως, τα συμφέροντα του κατεστημένου εξυπηρετούνται από τις υπόγειες δυνάμεις της δραχμής, που ενώ δεν μπορούν να αντικαταστήσουν ένα σπασμένο τζάμι, εσχάτως ανακάλυψαν άοπλους εισβολείς.
Το χρυσό αυγό του φιδιού είναι ανίκανο… και γι' αυτό επικίνδυνο.

 

Τελευταία τροποποίηση στις Τρίτη, 04 Δεκεμβρίου 2012 22:13