Σε απόλυτους αριθμούς, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Πελοποννήσου (σε όρους αγοραστικής δύναμης) υπολογίστηκε στα 17.000 ευρώ, ενώ το μέσο ευρωπαϊκό ανέρχεται σε 30.000 ευρώ.
Αυτή είναι η αλήθεια των επίσημων στοιχείων για τα αποτελέσματα της διοίκησης του Πέτρου Τατούλη, που κατατάσσουν την Περιφέρεια Πελοποννήσου στις φτωχότερες περιφέρειες της Ευρώπης.
Με απλά λόγια: Τα χρόνια του Τατούλη οι Πελοποννήσιοι έγιναν πιο φτωχοί - και όποιος υποστηρίζει το αντίθετο χωρίς να παραθέτει στοιχεία, απλώς υπηρετεί το λαϊκισμό, απευθυνόμενος σε επαίτες επιδομάτων και όχι σε πολίτες ευνομούμενης δημοκρατίας.
Θα μου πείτε: Μόνο οι Πελοποννήσιοι έγιναν φτωχότεροι τα χρόνια της ύφεσης, και ο Τατούλης είναι ο μόνος λαϊκιστής στην Ελλάδα; Η απάντηση είναι αυτονόητη: Στα χρόνια της ύφεσης φτώχυναν όλοι οι Ελληνες, αλλά ο κ. Τατούλης είναι ίσως ο μόνος που υποστηρίζει ότι έχει δημιουργήσει μια Περιφέρεια-πρότυπο για την Ευρώπη... ενώ στην πραγματικότητα η Πελοπόννησος παραμένει μια υπανάπτυκτη βαλκανική Περιφέρεια.
Στην πραγματικότητα η Πελοπόννησος τα χρόνια της ύφεσης έχασε τη δυνατότητα που είχε, να μετατρέψει την κρίση σε ευκαιρία αξιοποιώντας τους παραγωγικούς συντελεστές που σπαταλιούνται σε αντιπαραγωγικές δραστηριότητες.
Η ευκαιρία για την Πελοπόννησο χάθηκε επειδή τόσο ο κ. Τατούλης όσο και τα υπόλοιπα μέλη της "Νέας Πελοποννήσου" διοίκησαν έχοντας πρωταρχικό στόχο την επανεκλογή τους. Οπως όλοι οι υπόλοιποι λαϊκιστές, έτσι και ο κ. Τατούλης διοίκησε τη Πελοπόννησο χρηματοδοτώντας συλλόγους, μικροέργα και εκκλησίες, ενώ απέφυγε όπως ο διάβολος το λιβάνι να λάβει αποφάσεις με πολιτικό κόστος. Ουσιαστικά ο κ. Τατούλης, αν και αυτοπροσδιορίζεται ως φιλελεύθερος, υπηρέτησε με πρωτόγνωρο πάθος τόσο τον λαϊκισμό του "βαθιού ΠΑΣΟΚ" (το μεγαλύτερο μέρος του οποίου έχει μετακομίσει στον ΣΥΡΙΖΑ) όσο και την πελατειακή "σκούρα ΝΔ" (μεγάλο τμήμα της οποίας αναζητά στην αυτοδιοίκηση τα ρουσφέτια που δεν μπορούν να κάνουν πλέον οι βουλευτές.
Ασκώντας αυτή τη διοίκηση ο κ. Τατούλης δημιούργησε ένα τεράστιο πελατειακό δίκτυο, το οποίο εκτείνεται από τις παρυφές των συλλόγων που διοργανώνουν πανηγύρια, έως τα όρια των μέσων μαζικής ενημέρωσης που "πυροβολούν" όποιο μέσο τολμήσει να ασκήσει κριτική στην περιφερειακή αρχή. Στο πελοποννησιακό βασίλειο του λαϊκισμού, βρήκαν καταφύγιο τόσο τα ορφανά του πελατειακού μετεμφυλιακού κράτους της Δεξιάς, όσο και οι επιδοτούμενοι "σοσια-ληστές" του ΠΑΣΟΚ, που αναζητούν μέσω του ΣΥΡΙΖΑ επιστροφή στον... παλιό καλό καιρό: τότε που διορίζονταν όλοι στο Δημόσιο και δίνονταν απανωτές αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις με δανεικά κι αγύριστα.
Σε έναν ιδανικό κόσμο, τα δημοκρατικά κόμματα θα έπρεπε να ευχαριστήσουν θερμά τον κ. Τατούλη επειδή τα απάλλαξε απ' τα βαρίδια του παρελθόντος, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να αναδείξουν νέα αυτοδιοικητικά στελέχη. Στον πραγματικό κόσμο όμως, οι μεταρρυθμιστικές δυνάμεις των δημοκρατικών κομμάτων δεν έχουν ακόμα την ισχύ που απαιτείται για να συντρίψουν τα πελατειακά δίκτυα και τον λαϊκισμό.
Ετσι κι αλλιώς ο λαϊκισμός είναι δύσκολος αντίπαλος, και όποιος υποστηρίζει το αντίθετο απλώς... λαϊκίζει.
Θανάσης Λαγός
Εmail: lathanasis@yahoo.gr
