Ο κ. Βασιλόπουλος όμως ιεράρχησε διαφορετικά τις ανάγκες εκτιμώντας ότι θα προσφέρει περισσότερα στην πόλη και στους δημότες πηγαίνοντας την Τσικνοπέμπτη στη Θεσσαλονίκη για να προβάλει μεταξύ άλλων το ελαιόλαδο που μπορεί να προβληθεί οποιαδήποτε ημέρα του έτους.
Ας πάρουμε όμως τα γεγονότα από την αρχή, θυμίζοντας ότι η Τσικνοπέμπτη έχει βαθιές ρίζες στη Μεσσηνία, σε αντίθεση με πολλές άλλες περιοχές της Ελλάδας που δεν κατανάλωναν χοιρινό στο παρελθόν και "ανακάλυψαν" σχετικά πρόσφατα την τσίκνα. Για αυτό κάθε Τσικνοπέμπτη και στην Καλαμάτα όπως και στην υπόλοιπη Μεσσηνία στήνονται δεκάδες αυτοσχέδιες ψησταριές από τον άνθρωπο της διπλανής πόρτας που μπορεί ακόμα να διασκεδάζει χωρίς... επιδοτήσεις από την αυτοδιοίκηση, το κράτος και το ΕΣΠΑ.
Σε ένα νομό που η ηγεσία του θα μπορούσε να μετατρέψει τη γιορτή σε ευκαιρία για προώθηση των τοπικών προϊόντων, δίπλα στις δεκάδες ψησταριές δεν θα βρισκόταν μόνο το ελαιόλαδο και αρωματικά φυτά Ταϋγέτου, αλλά πάγκοι με όλα τα αγαθά της Μεσσηνίας. Σε ένα δήμο που ξέρει να διαχειρίζεται τα σύμβολα, η "τσίκνα", η γουρνοπούλα, το παστό θα έδιναν μια ακόμα αφορμή στους επισκέπτες της Καλαμάτας να γνωρίσουν το λάδι, τις ελιές, τη σταφίδα και τα σύκα της Μεσσηνίας.
Κλείνοντας θα υπενθυμίσουμε ότι η Ισπανία εισπράττει πολλά εκατομμύρια ευρώ πουλώντας χαμόν από μαύρα ισπανικά γουρούνια που τρέφονται αποκλειστικά με βελανίδια. Τι έσοδα θα μπορούσε να έχει άραγε η Μεσσηνία από την πώληση ντόπιων χοιρινών (γουρνοπούλα, παστό, σουβλάκια κ.λπ.) που θα είχαν εκτραφεί αποκλειστικά με χαρούπια; Σίγουρα πολύ μεγαλύτερα από όσα προσφέρει η συμμετοχή σε μια έκθεση της Θεσσαλονίκης, αλλά η σωστή διαχείριση των συμβόλων προϋποθέτει την ανάγκη αναγνώρισής τους. Αν δεν μπορείς να αναγνωρίσεις τις αξίες, πώς θα τις αναδείξεις;
Θανάσης Λαγός
