Εκτύπωση αυτής της σελίδας
Κυριακή, 08 Μαρτίου 2020 18:04

Ποιος φοβάται τα σύκα Τουρκίας;

Γράφτηκε από τον
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(9 ψήφοι)
Ποιος φοβάται τα σύκα Τουρκίας;

 

 

Ο δημοτικός σύμβουλος Καλαμάτας Γιάννης Χριστόπουλος κατέθεσε την εξής ερώτηση στην τελευταία συνεδρίαση του Σώματος: "Μεγάλη αναστάτωση επικρατεί στους συκοπαραγωγούς του νομού μας από την εμφάνιση, στα ράφια πολυκαταστημάτων της πόλης της Καλαμάτας, συσκευασιών σύκων από τρίτες χώρες, συγκεκριμένα τουρκικής προέλευσης.

Σχετικά δημοσιεύματα υπάρχουν στον τοπικό Τύπο. Ερωτάται η δημοτική αρχή: Προτίθεται να αναλάβει πρωτοβουλίες, σε συνεργασία με τη Συκική, συνεννόησης με τα πολυκαταστήματα ώστε το σπουδαίο αυτό προϊόν, η ντόπια παραγωγή σύκων να τύχει σχετικής προώθησης στα καταστήματα;".

Καταρχάς και πριν σχολιάσουμε την ερώτηση, οφείλουμε να διευκρινίσουμε ότι αντίστοιχες ερωτήσεις, διαπνεόμενες από την κυρίαρχη στον ελλαδικό χώρο ιδεολογία του οικονομικού προστατευτισμού, καταθέτουν ανά τακτικά χρονικά διαστήματα αιρετοί από όλους τους πολιτικούς χώρους. Τη συγκεκριμένη ερώτηση θα μπορούσε κάλλιστα να την έχει καταθέσει τόσο ένας ακροδεξιός όσο και ένας ακροαριστερός αιρετός. Θα μπορούσε επίσης να την έχει καταθέσει ένας κεντροδεξιός βουλευτής, αλλά τους πρόλαβε ο κεντροαριστερός Γιάννης Χριστόπουλος.

Ανεξάρτητα όμως από το ποιος ρωτάει, θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να μάθουμε γιατί αναστατώθηκαν μόνο οι συκοπαραγωγοί της Μεσσηνίας επειδή πωλούνται σύκα Τουρκίας στα σούπερ μάρκετ, και δεν ξεσηκώθηκαν οι αμπελουργοί και οι οινοπαραγωγοί επειδή πωλούνται κρασιά Χιλής και Νοτίου Αφρικής στο ίδιο σούπερ μάρκετ. Αναρωτιέμαι επίσης γιατί δεν αναστατώθηκαν οι εργάτες της καπνοβιομηχανίας Καρέλια επειδή πωλούνται αμερικάνικα τσιγάρα στα περίπτερα, και γιατί οι εργαζόμενοι στην εταιρεία "Παπαδημητρίου" κοιμούνται ήσυχοι ενώ τα μεσσηνιακά σούπερ μάρκετ πουλάνε και αμερικάνικες μουστάρδες.

Από εκεί και πέρα, αν οι Ελληνες πολιτικοί δεν παπαγάλιζαν απλώς συνθήματα και οικονομικές θεωρίες του 1950, θα γνώριζαν ότι σε μια ελεύθερη αγορά οι παραγωγοί δεν αναστατώνονται από την ύπαρξη ανταγωνιστικών προϊόντων στα ράφια των σούπερ μάρκετ: Χάνουν το ύπνο τους όταν διαπιστώνουν πως τα δικά τους προϊόντα χάνουν τη μάχη του ανταγωνισμού, είτε λόγω κόστους είτε λόγω ποιότητας. Επίσης, σε μια ελεύθερη οικονομία πάντα, εκείνος που θα αποφασίσει τόσο για τις μεθόδους παραγωγής όσο και για τη διάθεση του προϊόντος είναι η επιχείρηση ή ο συνεταιρισμός, με γνώμονα τη μεγιστοποίηση του κέρδους.

Βεβαίως υπάρχουν και πολιτικοί, όπως ο Ντόναλντ Τραμπ, που τάσσονται ανοιχτά κατά της ελεύθερης αγοράς και υπέρ των δασμών στα εισαγόμενα προϊόντα. Πριν εξετάσουμε αν είναι συμφέρουσα αυτή η προοπτική για τις ελληνικές επιχειρήσεις, θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι η Ελλάδα, επειδή είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, δεν μπορεί να επιβάλει δασμούς στα ευρωπαϊκά προϊόντα - και ότι για τα εισαγόμενα προϊόντα από χώρες εκτός ΕΕ ισχύει κοινό δασμολόγιο. Αρα το πρώτο ερώτημα που τίθεται εν προκειμένω δεν είναι ελεύθερη ή προστατευόμενη οικονομία, αλλά αν η Ελλάδα μπορεί να επιβιώσει εκτός Ευρωπαϊκής Ενωσης. Οπως έχω επισημάνει και άλλες φορές, εκτιμώ ότι μια σαφής απάντηση σε αυτό το ερώτημα δόθηκε το 2015, όταν η κυβέρνηση Τσίπρα, έχοντας εξαντλήσει όλα τα περιθώρια, διαπίστωσε ότι στην τρέχουσα συγκυρία η έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ενωση ισοδυναμεί με αυτοκτονία.

Από τότε μέχρι σήμερα ο παγκόσμιος συσχετισμός δυνάμεων δεν έχει αλλάξει, και άρα θα ήταν αυτοκαταστροφική για την Ελλάδα κάθε απόπειρα μίμησης του Brexit. Ετσι κι αλλιώς όμως, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι το Ηνωμένο Βασίλειο αποχώρησε από την Ε.Ε. επειδή τη θεωρούσε... σοσιαλιστική - και ότι ο Βρετανός πρωθυπουργός υπόσχεται ακόμα μεγαλύτερη απελευθέρωση της αγοράς.

Σε αυτές τις διεθνείς συνθήκες, οι ελληνικές επιχειρήσεις διατηρούν το προνόμιο να αποφασίζουν για τη διάθεση του προϊόντος τους σε όποια αγορά θεωρούν συμφέρουσα. Στις ίδιες αυτές συνθήκες η Συκική, κυρίως, αλλά και οι υπόλοιπες μεσσηνιακές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον κλάδο, προφανώς έχουν πολλούς λόγους που δεν ρισκάρουν να χάσουν τη διεθνή πελατεία τους για μια θέση στα μεσσηνιακά ράφια.

Στην πολιτική όχθη όμως, πολλοί αιρετοί αδυνατούν να καταλάβουν τη σύνθετη οικονομική πραγματικότητα, οπότε εξακολουθούν να πιστεύουν είτε ότι η αξία ενός προϊόντος είναι διαφορετική από την... τιμή του, είτε ότι στα ράφια πρέπει να υπάρχουν μόνο τοπικά προϊόντα. Με τον καταμερισμό εργασίας άραγε να συμφωνούν, ή στήνουν αργαλειούς στο υπόγειο για να υφάνουν τα ρούχα τους;

 

 

Θανάσης Λαγός

Εmail: lathanasis@yahoo.gr

Τελευταία τροποποίηση στις Παρασκευή, 06 Μαρτίου 2020 22:12