Παραδόξως, όσοι υποστηρίξαμε θερμά, επειδή γνωρίζαμε ότι χωρίς τραπεζικό σύστημα δεν μπορεί να συνεχιστεί η παραγωγική διαδικασία, τη μεγαλύτερη κρατική παρέμβαση από καταβολής κόσμου, χαρακτηριστήκαμε "νεοφιλελεύθεροι". Παραδόξως επίσης, οι κρατιστές, που κάνουν καριέρα τρομοκρατώντας τον κόσμο με το φάντασμα του “νεοφιλελευθερισμού”, τάχθηκαν κατά της κρατικής παρέμβασης, αφήνοντας να εννοηθεί ότι η κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος και της παραγωγικής διαδικασίας θα οδηγούσε οσονούπω στον σοσιαλιστικό παράδεισο.
Η εισαγωγή αυτή είναι αναγκαία, αφενός για να θυμηθούμε ότι τα παράδοξα δεν ξεκίνησαν όταν το Ηνωμένο Βασίλειο έφυγε από την Ευρωπαϊκή Ενωση επειδή την θεωρεί... σοσιαλιστική, και αφετέρου για να προετοιμαστούμε για νέα παράδοξα που θα δούμε και θ' ακούσουμε κατά τη διάρκεια της νέας οικονομικής θύελλας που προκάλεσε η πανδημία του κορονοϊού.
Ετσι κι αλλιώς, όσοι κάνουν καριέρα τρομοκρατώντας τον κόσμο με το φάντασμα του “νεοφιλελευθερισμού” έχουν ήδη ανέβει για μια ακόμα φορά στα κάγκελα και προφητεύουν για πολλοστή φορά το τέλος του καπιταλισμού. Παραβλέπουν όμως, ή αδυνατούν να δουν, ότι ο μεγαλύτερος υποστηρικτής του καπιταλιστικού συστήματος είναι το κομμουνιστικό κράτος της Κίνας, που μάχεται υπέρ του ελεύθερου εμπορίου κόντρα στον προστατευτισμό των ΗΠΑ του Ντόναλντ Τραμπ.
Ενώ λοιπόν κανένας δεν μπορεί να προβλέψει αν μετά τη νέα οικονομική κρίση θα κυριαρχεί ο κρατικός καπιταλισμός (τύπου Κίνας) ή αν θα υπάρχει το ευρωπαϊκό κράτος πρόνοιας, είναι απολύτως βέβαιο ότι στην Ελλάδα θα υπάρχουν πάντα τοπικοί φύλαρχοι για να διευκολύνουν -με το αζημίωτο- είτε τα κινέζικα είτε τα ευρωπαϊκά, είτε τα αμερικανικά συμφέροντα. Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγει αβίαστα όποιος παρακολούθησε κατά τη διάρκεια της ύφεσης τις εξελίξεις στην πολιτική και επιχειρηματική σκηνή, διαπιστώνοντας ότι "εντελώς συμπτωματικά" κυριάρχησαν όσοι τρομοκρατούσαν (μέχρι να πιάσουν στασίδι) τον κόσμο με το φάντασμα του “νεοφιλελευθερισμού”. Η εξαίρεση του Κυριάκου Μητσοτάκη αφενός επιβεβαιώνει τον κανόνα και αφετέρου ενδέχεται να καταχωρηθεί στην ιστορία ως μια ακόμα παραδοξότητα, επειδή ο φιλελεύθερος πρωθυπουργός δεν αποκλείεται να θεσπίσει τα πιο σοσιαλιστικά μέτρα από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους.
Οποια μέτρα όμως και να πάρει ο κ. Μητσοτάκης, τελικώς, όπως και μετά την άτυπη χρεοκοπία του 2010, θα ωφεληθούν πρωτίστως όσοι έχουν μάθει να ροκανίζουν το δημόσιο χρήμα τρομοκρατώντας παράλληλα τον κόσμο με το φάντασμα του... νεοφιλελευθερισμού. Με απλά λόγια: Οταν σταμάτησε να πουλάει στη Δύση το "φάντασμα του κομμουνισμού", η ελληνική πολιτική και επιχειρηματική ελίτ δημιούργησε το "φάντασμα του νεοφιλελευθερισμού" για να συνεχίσει στην εγχώρια αγορά τις δουλειές που είχαν ανοίξει από την εποχή του Σχεδίου Μάρσαλ οι μαυραγορίτες και οι ταγματασφαλίτες πουλώντας... πατριωτισμό. Σε αυτό το βασίλειο της προσοδοθηρίας -και με πρόσχημα πάντα την προστασία των αδυνάτων- ωφελημένοι βγαίνουν μονίμως εκείνοι που πολεμάνε να πάρουν όλο και μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα. Αντιθέτως, όσοι δίνουν προτεραιότητα στη μεγέθυνση της πίτας, είτε μένουν εκτός παραγωγικής διαδικασίας είτε αρκούνται σε λίγα ψίχουλα που τους παραχωρούν οι προσοδηθήρες και όσοι κάνουν καριέρα τρομοκρατώντας τον κόσμο με το φάντασμα του “νεοφιλελευθερισμού”.
Βεβαίως, πάντα θα υπάρχουν καλόπιστοι αφελείς που θα πιστεύουν ότι κάθε κρίση είναι και μια ευκαιρία για απαλλαγή από τα παράσιτα της ελληνικής οικονομίας. Πάντα όμως η αφέλεια αυτή συγκρούεται με την πραγματικότητα - και κυρίως με όσους βλέπουν και την πανδημία του κορονοϊού ως μια ακόμα ευκαιρία για να αρπάξουν το μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας.
Θανάσης Λαγός
