Στην Καλαμάτα, η δημοτική αρχή έχει ξεχαστεί κάπου στο 1950, όταν η πρόοδος μετριόταν με τον αριθμό των αυτοκινήτων που κυκλοφορούν σε μια πόλη.
Δεν έχει ξεχαστεί όμως μόνο η δημοτική αρχή Καλαμάτας στον περασμένο αιώνα. Εχει ξεχαστεί και η επιχειρηματική κοινότητα που ενδιαφέρεται να αρπάξει μεγαλύτερο κομμάτι από την υπάρχουσα πίτα αδιαφορώντας για τη μεγέθυνση της οικονομίας. Σε διαφορετική περίπτωση, η επιχειρηματική κοινότητα θα ζητούσε επιμόνως από τη δημοτική αρχή να κάνει την πόλη ελκυστική στους επισκέπτες αυξάνοντας το πράσινο, τους πεζόδρομους και τους ποδηλατόδρομους.
Και μην πει κάποιος ότι το έλλειμμα των πεζόδρομων στη μεσσηνιακή πρωτεύουσα έχει ιδεολογικό ή κομματικό πρόσημο, γιατί θα υπενθυμίσω ότι τόσο ο δήμαρχος Αθηναίων όσο και ο δήμαρχος Καλαμάτας εκλέχτηκαν με τη σημαία της Νέας Δημοκρατίας. Σε αντίθεση όμως με τους "γαλάζιους" τοπικούς άρχοντες, ο κ. Μπακογιάννης έχει αντιληφθεί ότι η Αθήνα του 21ου αιώνα χρειάζεται περισσότερους πεζόδρομους και λιγότερα αυτοκίνητα. Στην πραγματικότητα ο κ. Μπακογιάννης δεν κάνει κάποιο "πείραμα" στην Αθήνα. Απλώς αντιγράφει όσα έχουν γίνει στις ευρωπαϊκές πόλεις πριν πολλές δεκαετίες. Κλείνοντας θα επαναλάβω για μια ακόμα φορά ότι η σημερινή Καλαμάτα είναι σχεδιασμένη για να εξυπηρετεί τις ανάγκες των Μεσσηνίων που έρχονται από την ενδοχώρα για να κάνουν αγορές, να πιουν έναν καφέ και να φάνε ένα σουβλάκι. Η πόλη για να γίνει ελκυστική σε χιλιάδες επισκέπτες από όλο τον κόσμο χρειάζεται να αποκτήσει δίκτυο πεζόδρομων και ποδηλατόδρομων σαν τα δίκτυα που έχουν όλοι οι ευρωπαϊκοί ταξιδιωτικοί προορισμοί. Δυστυχώς όμως δεν ψηφίζουν δήμαρχο οι.... επισκέπτες. Ψηφίζουν οι συγγενείς όσων έρχονται από την ενδοχώρα να φάνε ένα σουβλάκι και θεωρούν ότι ανάπτυξη είναι να πίνεις εσπρέσο στην καφετέρια κοιτώντας το... αυτοκίνητό σου.
Θανάσης Λαγός
