Εκτύπωση αυτής της σελίδας
Κυριακή, 11 Οκτωβρίου 2020 21:36

Οι γεννήτορες του νεοελληνικού εθνικοσοσιαλισμού

Γράφτηκε από τον
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(4 ψήφοι)
Οι γεννήτορες του νεοελληνικού  εθνικοσοσιαλισμού

Η πρωτόδικη καταδίκη των μελών της Χρυσής Αυγής μεταξύ άλλων μας δίνει την ευκαιρία και το χρόνο να σκεφτούμε και να αναλύσουμε για ποιους λόγους το κόμμα αυτό έλαβε 425.990 ψήφους στις εκλογές του 2012, 536.913 στις ευρωεκλογές του 2014 και 388.186 στις εκλογές του 2015.

Αναμφισβήτητα η άτυπη χρεοκοπία του 2010 λειτούργησε καταλυτικά, όχι μόνο για την εκλογική μεγέθυνση της Χρυσής Αυγής, αλλά και για την απορρύθμιση του δικομματικού συστήματος πάνω στο οποίο βασίστηκε η μεταπολιτευτική δημοκρατία και ευημερία. Αναμφισβήτητα επίσης ο εθνικιστικός λόγος της Χρυσής Αυγής έβρισκε ευήκοα ώτα εξαιτίας του μεταναστευτικού προβλήματος που έλαβε ανεξέλεγκτες διαστάσεις την τελευταία δεκαετία. Αρκούν όμως αυτές οι δύο αιτίες για να "τυφλωθούν" μισό εκατομμύριο ψηφοφόροι και να μη δουν την εγκληματική δράση της οργάνωσης; Αρκεί μια πράγματι βαθιά οικονομική ύφεση και το μεταναστευτικό πρόβλημα για να "ξεχάσει" η ελληνική κοινωνία το Ολοκαύτωμα και να δώσει συγχωροχάρτι στους Ναζί; Οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα έχουν τις ρίζες τους στην κομματοκρατία και το κράτος - πατερούλη που γιγαντώνεται από τον εμφύλιο έως σήμερα, συνθλίβοντας τα ατομικά δικαιώματα και τις ελευθερίες που εγγυώνται τη σταθερότητα και τη βελτίωση της φιλελεύθερης δημοκρατίας.

Με απλά λόγια: Οταν το κράτος - πατερούλης αναγκάστηκε το 2010 να πει στα παιδιά του ότι δεν υπάρχει λεφτόδεντρο και ότι πρέπει να επιστραφούν τα δανεικά που διανεμήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια, ένας μεγάλος αριθμός ψηφοφόρων στράφηκε κατά της "νέας τάξης" ζητώντας ουσιαστικά να διατηρηθεί το μετεμφυλιακό οικονομικό καθεστώς της προστασίας, των επιδοτήσεων και των διορισμών. Το καθεστώς αυτό δεν υπήρχε στη φαντασία των ψηφοφόρων: Ηταν δημιούργημα των κομμάτων (και των συνταγματαρχών) που διαχειρίστηκαν την εξουσία από τον εμφύλιο έως σήμερα, θέτοντας το κράτος πάνω από το άτομο, και τον κεντρικό σχεδιασμό πάνω από την επιχειρηματικότητα. Στην πραγματικότητα, η μεταπολιτευτική δημοκρατία βασίστηκε στον πυλώνα του κρατισμού, ο οποίος έμεινε ανέπαφος από την κατάρρευση του εθνικοσοσιαλισμού μετά την ήττα της ναζιστικής Γερμανίας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Υπενθυμίζουμε ότι το Εθνικό Σοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα (NSDAP) μισούσε τη φιλελεύθερη δημοκρατία και ευαγγελιζόταν ένα εθνικό σοσιαλιστικό σύστημα (σε αντίθεση με τον μαρξιστικό διεθνισμό), με βασικό πυλώνα το κράτος. Οι ιδέες αυτές του εθνικοσοσιαλισμού και του φασισμού είχαν καλλιεργηθεί από σχεδόν όλες τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με μέτρα περιορισμού της οικονομικής ελευθερίας. Οι Ναζιστές, όταν ήρθαν στην εξουσία, και πάντα στο όνομα του γενικού συμφέροντος που πρέπει να είναι πάνω από το ατομικό, περιόρισαν ακόμα περισσότερο την οικονομική ελευθερία, με συνέπεια το κράτος (στην πραγματικότητα: το κόμμα που είχε επιβληθεί στο κράτος) να αποφασίζει τόσο για τα προϊόντα που θα παραχθούν όσο και για τις τιμές πώλησής τους. Οι μεγαλοβιομήχανοι που στήριξαν τον Αδόλφο Χίτλερ στη διάλυση της ελεύθερης αγοράς αποκόμισαν τεράστια κέρδη, και γι’ αυτό πολλοί από αυτούς τον ακολούθησαν μέχρι τέλους στην ολέθρια πορεία του.

Ο εθνικοσοσιαλισμός συνετρίβη στην Ευρώπη, αλλά στην Ελλάδα συνέχισε να συγκινεί τους πολιτικούς και μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Με πρόσχημα την αδυναμία της ελληνικής επιχειρηματικής τάξης να εκβιομηχανίσει την ελληνική οικονομία, το κράτος ανέλαβε όχι μόνο τον κεντρικό σχεδιασμό, αλλά και την παραγωγή βασικών αγαθών, όπως η ηλεκτρική ενέργεια. Την ίδια αυτή περίοδο οι ελληνικές επιχειρήσεις προστατεύονται με δασμούς στα εισαγόμενα προϊόντα, και καθώς είναι εκτός ανταγωνισμού, δεν κάνουν καμία προσπάθεια να εκσυγχρονιστούν. Γι’ αυτό και καταρρέουν σαν χάρτινοι πύργοι μετά την πετρελαϊκή κρίση του 1973. Μαζί τους καταρρέει και η χούντα των συνταγματαρχών, αλλά οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις συνεχίζουν την οικονομική πολιτική της γιγαντώνοντας το κράτος με κρατικοποιήσεις προβληματικών επιχειρήσεων και διορισμούς στο Δημόσιο.

Το μεταπολεμικό "κράτος της Δεξιάς" μετά το 1981 γίνεται κράτος "όλων των Ελλήνων" και το σύνθημα "Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες" δονεί τις προεκλογικές συγκεντρώσεις. Ανοίγοντας παρένθεση, πρέπει να σημειώσουμε ότι από την ίδρυση του ελληνικού κράτους έως σήμερα, η Ελλάδα ανήκει... στο κόμμα που κερδίζει τις εκλογές και στους παρακομματικούς μηχανισμούς που συνέδραμαν στην εκλογική του επιτυχία. Υπενθυμίζουμε επίσης ότι οι παρακομματικοί αυτοί μηχανισμοί πολλές φορές λειτουργούν ανεξέλεγκτα, όπως οι δημοκρατικοί του Ελευθέριου Βενιζέλου που δολοφόνησαν τον συντηρητικό Ιωνα Δραγούμη ή όπως οι συντηρητικοί του Κωνσταντίνου Καραμανλή που δολοφόνησαν τον Γρηγόρη Λαμπράκη. Στους μεταπολιτευτικούς αυτούς παρακομματικούς μηχανισμούς ανατράφηκε το συντριπτικό ποσοστό των αρνητών της φιλελεύθερης δημοκρατίας, οι οποίοι αναζητούν στο κράτος - πατερούλη μια θέση στο Δημόσιο για να σχεδιάσουν την οικονομία, πιστώνοντας την τσέπη τους και χρεώνοντας τους φορολογούμενους και τις επόμενες γενιές.

Με λίγα λόγια: Ο κρατισμός και οι παρακομματικοί μηχανισμοί είναι οι γεννήτορες του ελληνικού εθνικοσοσιαλισμού. (Θα επιστρέψουμε σε επόμενο άρθρο).

latnanasis@gmail.com

Θανάσης Λαγός