Εκτύπωση αυτής της σελίδας
Κυριακή, 10 Ιανουαρίου 2021 18:10

Δεξιές αυταπάτες στο δρόμο προς τις εκλογές

Γράφτηκε από τον
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(2 ψήφοι)
Δεξιές αυταπάτες στο δρόμο προς τις εκλογές

Ανεξάρτητα από το χρόνο διεξαγωγής των επόμενων εκλογών, η αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης θα κριθεί κυρίως στους τομείς της δημόσιας υγείας και της οικονομίας, ενώ η μακροημέρευσή της θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από την ικανότητα αναχαίτισης του τουρκικού αναθεωρητισμού.

Σε κάθε περίπτωση η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη αναμένεται το 2021 να περάσει δυσκολότερες ημέρες και εβδομάδες από αυτές που πέρασε το 2020 βαδίζοντας χέρι χέρι με τους Ευρωπαίους εταίρους στα αχαρτογράφητα νερά της πανδημίας του κορονοϊού. Ουσιαστικά ο κ. Μητσοτάκης, μετά το τέλος της πανδημίας, θα βρεθεί αντιμέτωπος τόσο με τον σκληρό πυρήνα των προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας όσο και με τις πιέσεις των συμμάχων για διάλογο εφ' όλης της ύλης με την Τουρκία. Γι’ αυτό θα προσφύγει δυο φορές στην κάλπη ζητώντας εντολή για το σχηματισμό ισχυρής κυβέρνησης. Την πρώτη απλώς θα απασφαλίσει τη νάρκη της απλής αναλογικής, ενώ τη δεύτερη φορά θα επιχειρήσει να πολώσει το κλίμα προσδοκώντας συσπείρωση του αντιΣΥΡΙΖΑ μπλοκ που του έδωσε την εκλογική νίκη το 2019.
Κάπου εδώ όμως τελειώνουν τα φιλόδοξα σχέδια του πρωθυπουργού και αρχίζει η σύγκρουση με την πραγματικότητα, ή πιο σωστά, η σύγκρουση επιθυμιών του δεξιού πυρήνα της Νέας Δημοκρατίας με τις προσδοκίες των κεντροαριστερών και των φιλελεύθερων που με την ψήφο τους έδωσαν το 2019 την εκλογική νίκη στον κ. Μητσοτάκη. Καταρχάς και για να μην οδηγηθούμε σε λάθος συμπεράσματα, οφείλουμε να διευκρινίσουμε ότι το συντριπτικό ποσοστό των ψηφοφόρων του κ. Μητσοτάκη είναι αφενός οι νεοδημοκράτες που παρέμειναν πιστοί στο κόμμα στις δύσκολες εκλογές του 2012 και του 2015 και αφετέρου οι νεοδημοκράτες που επέστρεψαν μετά το 2015. Θα πρέπει όμως να επισημάνουμε επίσης ότι σχεδόν σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις υπήρχε διαρροή ψηφοφόρων σε δεξιότερα κόμματα, η οποία εντάθηκε στα χρόνια της οικονομικής κρίσης. Υπενθυμίζουμε ότι ακόμα και το 2004, όταν η Νέα Δημοκρατία ψηφίστηκε από 3,3 εκ. πολίτες, υπήρχε δεξιότερα ο ΛΑΟΣ του Γιώργου Καρατζαφέρη που απέσπασε 162.151 (2,19%) ψήφους. Υπενθυμίζουμε επίσης ότι στις εκλογές του 2019 η Νέα Δημοκρατία έλαβε 2,2 εκ. ψήφους (1,1 εκ. λιγότερες από το μέγιστο του 2004) και ότι τα κόμματα στα δεξιά της συγκέντρωσαν 374.910 ψήφους. Υπάρχει ενδεχόμενο επανασυσπείρωσης των 3,3 εκατ. ψηφοφόρων του 2004; Υπάρχει έστω ενδεχόμενο να λάβει ο Κυριάκος Μητσοτάκης 2,9 εκ. ψήφους, όσες δηλαδή έλαβε ο Κώστας Καραμανλής το 2007; Αν και στην πολιτική "ποτέ δεν λες ποτέ", η καταφατική απάντηση στα δύο παραπάνω ερωτήματα συγκεντρώνει λιγότερες πιθανότητες από την περίπτωση μιας μεγάλης διαρροής ψήφων προς δεξιότερα, αντισυστημικά κόμματα.
Με απλά λόγια: Τυχόν φιλοδοξία του πρωθυπουργού για επανασυσπείρωση του δεξιού στρατοπέδου είναι μάλλον ανεδαφική, καθώς ένας μεγάλος αριθμός πρώην ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας έχει πάρει οριστικό διαζύγιο, όχι μόνο από το κόμμα, αλλά και από αδιαμφισβήτητες επιλογές του παρελθόντος όπως η συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΝΑΤΟ. Για πολλούς λόγους, που δεν είναι εφικτό να αναλυθούν σε αυτό το άρθρο, ένα καθόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό πρώην νεοδημοκρατών αμφισβητεί ανοιχτά τη θέση "Ανήκομεν εις την Δύσιν" του ιδρυτή του κόμματος Κωνσταντίνου Καραμανλή και αναζητά συμμαχίες δεξιά και αριστερά. Η αντισυστημική αυτή τάση προτιμά μια συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ (όπως αυτή του Πάνου Καμένου) παρά να ξαναψηφίσει Νέα Δημοκρατία.
Αντίθετη ακριβώς πορεία από τους αντισυστημικούς δεξιούς που έφυγαν από τη Νέα Δημοκρατία, ακολούθησαν πολλοί κεντρώοι από το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ, ανανεωτικοί αριστεροί από τον πρώην Συνασπισμό, καθώς και φιλελεύθεροι που διαφωνούν με το κράτος-πατερούλη της λαϊκής δεξιάς. Οι δυνάμεις αυτές, όχι μόνο στήριξαν με την ψήφο τους τη Νέα Δημοκρατία στις εκλογές του 2019, αλλά σήκωσαν και σηκώνουν το κύριο βάρος της σύγκρουσης στα κοινωνικά δίκτυα. Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί ότι από αυτόν τον ιδεολογικό πόλεμο, που ουσιαστικά έκρινε την εκλογική μάχη του 2019, απουσίασαν επιδεικτικά πολλά πρωτοκλασάτα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας.
Με άλλα λόγια: Πολλά "γαλάζια" στελέχη περίμεναν στα μετόπισθεν να λαφυραγωγήσουν το κράτος, την ώρα που στην πρώτη γραμμή έδιναν τη μάχη κεντρώοι, αριστεροί και φιλελεύθεροι. Ο πρόσφατος ανασχηματισμός προφανώς δικαίωσε όσους... περίμεναν στα μετόπισθεν, ενώ προκάλεσε εύλογη ανησυχία στους ανέστιους κομματικά κεντρώους, αριστερούς και φιλελεύθερους που περίμεναν περισσότερες μεταρρυθμίσεις από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, ο πρωθυπουργός θεωρεί μάλλον δεδομένη και στις επόμενες εκλογές την ανέστια κομματικά ψήφο των κεντρώων, των ανανεωτικών αριστερών και των φιλελεύθερων. Δεν χρειάζεται όμως μόνο την ψήφο τους. Τους χρειάζεται στην πρώτη γραμμή, γιατί διαφορετικά κινδυνεύει να μείνει απελπιστικά μόνος, όπως έμεινε ο προκάτοχός του Αλέξης Τσίπρας μετά τις "διαρροές" του 2015, με συνέπεια να χάσει αμαχητί ουσιαστικά τις εκλογές του 2019.
Από εκεί και πέρα, αν ο πρωθυπουργός πιστεύει ότι θα βγουν στην πρώτη γραμμή όσοι "γαλάζιοι" κρύφτηκαν στο δημοψήφισμα του 2015, καλό είναι να ρωτήσει τον προκάτοχό του Αντώνη Σαμαρά, για να σταματήσει να τρέφει... δεξιές αυταπάτες.

lathanasis@gmail.com

Θανάσης Λαγός

Τελευταία τροποποίηση στις Πέμπτη, 14 Ιανουαρίου 2021 16:35