Οι περιφερειακοί άρχοντες, “ξεχνώντας” ότι η Πελοπόννησος είναι μία από τις φτωχότερες Περιφέρειες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μαλώνουν διαρκώς μεταξύ τους, είτε για ανούσια διαχειριστικά θέματα είτε για ψηφίσματα που δεν απασχολούν πλέον ούτε τις φοιτητικές συνελεύσεις. Σε κάθε περίπτωση, μόνο ένας τυφλός δεν βλέπει ότι το Περιφερειακό Συμβούλιο Πελοποννήσου έχει ξεχαστεί στον περασμένο αιώνα και ότι δεν μπορεί ούτε καν να αντιληφθεί τις σύγχρονες ανάγκες, όσο επιτακτικές κι αν είναι.
Σε έναν ιδανικό κόσμο ο περιφερειάρχης Πελοποννήσου Παναγιώτης Νίκας θα άνοιγε σήμερα κιόλας την πόρτα της ανανέωσης, ανακοινώνοντας αφενός ότι δεν θα είναι υποψήφιος στις επόμενες εκλογές και, αφετέρου, ότι θα κλείσει την αυτοδιοικητική του πορεία υλοποιώντας μέχρι το τέλος της θητείας του δύο μεγάλα έργα σε κάθε νομό. Η δήλωση αυτή θα προετοίμαζε μια ένδοξη αποχώρηση και θα έδινε στη Νέα Δημοκρατία την ευκαιρία, και κυρίως το χρόνο, να αναζητήσει ένα νέο πρόσωπο, χωρίς να συνθλιβεί στις συμπληγάδες των φατριών που ενδέχεται να φέρουν στη θέση του περιφερειάρχη κάποιον ακροδεξιό ρατσιστή. Εννοείται ότι σε έναν ιδανικό κόσμο ο κ. Νίκας θα είχε τον πρώτο λόγο στο θέμα της διαδοχής του, καθώς γνωρίζει καλύτερα από όλους την πολιτική γεωγραφία της Πελοποννήσου και τις ανάγκες της Περιφέρειας. Από εδώ και πέρα η παραμονή του κ. Νίκα στον πολιτικό στίβο αφενός προκαλεί ζημιά στην υστεροφημία του και αφετέρου δίνει το φιλί της πολιτικής ζωής στον Πέτρο Τατούλη, συσπειρώνοντας γύρω του όσους δυσαρεστήθηκαν από την μακρόχρονη αυτοδιοικητική πορεία του πρώην δημάρχου Καλαμάτας. Ειδικά στη Μεσσηνία ο κ. Νίκας, αν ολοκληρώσει το Τζάνε - Καλαμάκι και βάλει μπουλντόζες στους δρόμους της Αρχαίας Μεσσήνης και της Μάνης, θα φύγει με ψηλά το κεφάλι, ανεβάζοντας πολύ ψηλότερα τον πήχη της διαδοχής του. Αν λύσει και το πρόβλημα ύδρευσης του Δήμου Δυτικής Μάνης, θα κερδίσει σίγουρα μια θέση στην αναπτυξιακή ιστορία της Μεσσηνίας.
Στο απέναντι στρατόπεδο, ο πρώην περιφερειάρχης Πέτρος Τατούλης θα έπρεπε αν μη τι άλλο να έχει ήδη δώσει το "δαχτυλίδι" στην κόρη του Εύη, πριν τις εκλογές του 2019, καθώς ο ίδιος δεν έχει πλέον να προσφέρει τίποτα. Παραμένοντας στον πολιτικό στίβο, θυμίζει ολοένα και περισσότερο... κοινοτάρχη που αυτοθαυμάζεται πάνω στο άλογο ενώ δίπλα του περνούν Ferrari. Δυστυχώς για την υστεροφημία του, ο κ. Τατούλης έχασε τις δύο ευκαιρίες που του πρόσφερε το εκλογικό σώμα της Πελοποννήσου, καθώς σπατάλησε το χρόνο του στην προσπάθεια εδραίωσής του στη θέση του περιφερειάρχη. Αν δεν καταλάβει τώρα πως ήρθε η ώρα να αποσυρθεί, θα καταλήξει επικεφαλής μιας μικρής γραφικής παράταξης που θα μιλά για περασμένα μεγαλεία... σαν τον κοινοτάρχη που προαναφέραμε.
Όσον αφορά την Αριστερά και την Κεντροαριστερά, εκεί η ανανέωση δεν αφορά κυρίως τα πρόσωπα, αλλά τις απαντήσεις που δίνονται στα σύγχρονα προβλήματα. Η εκλογική πορεία της Κεντροαριστεράς διεθνώς, αλλά και η επικράτηση της Δεξιάς στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2019, επιβεβαιώνουν του λόγου το ασφαλές. Οι αριστεροί αυτοδιοικητικοί απευθύνονται στο ακροατήριο της πρώιμης βιομηχανικής κοινωνίας, ενώ σύντομα τη θέση των τελευταίων μεγάλων εργοστασίων θα την πάρουν οικιακοί τρισδιάστατοι εκτυπωτές που θα τυπώνουν προϊόντα. Ειδικά στην Περιφέρεια Πελοποννήσου, οι αριστεροί και κεντροαριστεροί αυτοδιοικητικοί φαντασιώνονται ακόμα ότι το κράτος μπορεί να ανταγωνιστεί τον ιδιωτικό τομέα, και δεν βλέπουν ότι ακόμα και ο σύντροφος Πρόεδρος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, Σι Τζινπίνγκ, αγωνίζεται υπέρ του ελεύθερου εμπορίου για να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο του λαού του και τη δύναμη της χώρας του. Αργά ή γρήγορα όμως, οι αριστεροί και κεντροαριστεροί αυτοδιοικητικοί θα συνειδητοποιήσουν ότι ο λαϊκισμός και οι πελατειακές σχέσεις παραμένουν προνομιούχος χώρος για τη Δεξιά και την Ακροδεξιά. Θα συνειδητοποιήσουν ότι η κεντροαριστερή παρένθεση του ΠΑΣΟΚ έκλεισε με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που προσπάθησε ματαίως να διαχειριστεί προς όφελός της το κράτος-λάφυρο, αντιγράφοντας πρακτικές της δεκαετίας του 1980. Προφανώς μέχρι τώρα δεν έχουν αντιληφθεί ότι μεταξύ του 1981 και του 2021 δεν έχει αλλάξει μόνο ο παγκόσμιος συσχετισμός δυνάμεων, αλλά και η οικονομική και κοινωνική σύνθεση της... Πελοποννήσου. Κλείνοντας, θα ήταν λάθος να μην επισημάνουμε ότι τόσο η ανανέωση του πολιτικού προσωπικού όσο και ο εκσυγχρονισμός δεν επιτυγχάνονται ούτε με διαπιστώσεις ούτε με ευχές. Επιτυγχάνονται όταν πολιτικοί με αυτογνωσία παραδίδουν τα κλειδιά στη νέα γενιά, σαν έτοιμοι από καιρό, σα θαρραλέοι…
Θανάσης Λαγός
