Εκτύπωση αυτής της σελίδας
Κυριακή, 04 Ιουλίου 2021 18:26

Η Μεσσηνία δεν είναι το κέντρο του κόσμου

Γράφτηκε από τον
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(5 ψήφοι)
Η Μεσσηνία δεν είναι το κέντρο του κόσμου

 

Αναμφισβήτητα το έργο του υπουργού Προστασίας του Πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοΐδη δεν θα κριθεί στη Μεσσηνία, αλλά από επιτυχίες σαν αυτές της σύλληψης του χρυσαυγίτη Χρήστου Παππά και της εξιχνίασης της κλοπής του πίνακα του Πικάσο.

Γι’ αυτό, αν συνεχίσει τις επιτυχίες ο κ. Χρυσοχοΐδης, σε 10 χρόνια κανένας δεν θα θυμάται ότι κατά τη διάρκεια της θητείας του υπήρχε στη Μεσσηνία υψηλή παραβατικότητα των Ρομά και γενική ανομία στους δρόμους.
Αναμφισβήτητα επίσης, το έργο του υπουργού Υποδομών Κώστα Καραμανλή δεν θα κριθεί από το ρυθμό της διαγωνιστικής διαδικασίας για το Καλαμάτα - Πύλος – Μεθώνη, αλλά από την πορεία των μεγάλων έργων της Γραμμής 4 της “Αττικό Μετρό ΑΕ”, του Βόρειου Οδικού Αξονα της Κρήτης, του αυτοκινητόδρομου Ε65 και του Flyover της Θεσσαλονίκης. Αν ο κ. Καραμανλής καταφέρει να ολοκληρώσει αυτά τα έργα και παραχωρήσει εκ νέου την Αττική Οδό, σε 10 χρόνια κανένας δεν θα θυμάται τους απελπιστικά αργούς ρυθμούς με τους οποίους προχωρούν οι διαδικασίες για τα έργα υποδομών της Μεσσηνίας.
Ανεξάρτητα όμως από τις επιτυχίες ή τις αποτυχίες της εκάστοτε κυβέρνησης, οι τοπικοί άρχοντες θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι η Μεσσηνία αφενός δεν είναι το κέντρο του κόσμου και, αφετέρου, η οικονομία της δεν είναι "too big to fail”, ώστε να προσελκύσει υψηλές ευρωπαϊκές δαπάνες για τη σωτηρία της. Οι τοπικές αρχές θα πρέπει επίσης να συνειδητοποιήσουν ότι η Μεσσηνία δεν είναι πλέον παρούσα ούτε στο Μαξίμου ούτε στο Προεδρικό Μέγαρο, και άρα τα αιτήματά της έχουν χάσει το ειδικό βάρος που προσθέτει η ιδιαίτερη πατρίδα του εκάστοτε πρωθυπουργού και του εκάστοτε Προέδρου της Δημοκρατίας.
Από εδώ και πέρα λοιπόν, και για να μη μετράμε το μπόι μας με τη σκιά μας, οι Μεσσήνιοι θα πρέπει να καταγράψουμε τις δυνάμεις που διαθέτει ο νομός – και κυρίως να μετρήσουμε ποιες από αυτές μπορούν να ξεπεράσουν τα στενά τοπικά όρια, προκαλώντας τουλάχιστον πανελλήνιο ενδιαφέρον. Ανοίγοντας παρένθεση, αξίζει να επισημάνουμε ότι μια απλή καταγραφή των δυνατοτήτων μας δεν έχει κανένα νόημα, καθώς ο πλανήτης κινδυνεύει να πνιγεί από αναξιοποίητες δυνατότητες, "χρυσά προϊόντα" που μένουν αζήτητα σε αποθήκες, και επενδυτικές ιδέες που δεν βρίσκουν χρηματοδότη. Μετά το κλείσιμο της παρένθεσης θα δούμε ότι οι ειδήσεις για τη Μεσσηνία που ξεπερνούν κάθε χρόνο τα τοπικά σύνορα αφορούν: την Costa Navarino, την Καπνοβιομηχανία Καρέλια, το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας και τον μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομο. Ουσιαστικά αυτές είναι οι δυνάμεις της Μεσσηνίας, καθώς όλοι οι υπόλοιποι φορείς, ακόμα και όταν θέλουν, δεν μπορούν να παραγάγουν έργο που να ξεπερνά τα σύνορα του νομού. Για την ακρίβεια, ούτε καν το ίδιο το βλέμμα και το όραμα των περισσότερων επιχειρήσεων, φορέων, αρχόντων και πολιτικών δεν ξεπερνά τα σύνορα της Μεσσηνίας.
Σε αυτές τις εσωστρεφείς συνθήκες, η παρέμβαση του δημάρχου Καλαμάτας Θανάση Βασιλόπουλου για επέκταση του Σχεδίου Δίκαιης Αναπτυξιακής Μετάβασης (ΣΔΑΜ) των λιγνιτικών περιοχών της Μεγαλόπολης, ενώ ακούγεται λογική στους εσωστρεφείς κύκλους, στην πραγματικότητα είναι μίζερη – και οδηγεί τη Μεσσηνία σε ακόμα μεγαλύτερη απομόνωση, καθώς τη στρέφει σε μετωπική σύγκρουση με την Αρκαδία. Η παρέμβαση αυτή αποδεικνύει πως η μεσσηνιακή ελίτ δεν έχει αντιληφθεί τα πλεονεκτήματα της διεύρυνσης των αγορών μέσω των συνεργασιών, γι’ αυτό και συνεχίζει να περιφέρει ασκόπως αιτήματα που εξυπηρετούν στενά ψηφοθηρικά μικροσυμφέροντα.
Ειλικρινά, δεν έχει κανένα νόημα να εξηγήσουμε για μια ακόμα φορά τους λόγους που η ΒΙΠΕ Καλαμάτας δεν θα προσελκύσει επενδύσεις ακόμα κι αν δοθούν δωρεάν οι εγκαταστάσεις και ο εξοπλισμός της επιχείρησης. Απλώς θα επισημάνουμε για χιλιοστή φορά ότι οι ΒΙΠΕ Κορίνθου και Τρίπολης έχουν συγκριτικό πλεονέκτημα επειδή βρίσκονται κοντύτερα στην Αττική και στους δρόμους προς Βόρεια Ελλάδα και Ευρώπη. Από εκεί και πέρα, όποιος δεν καταλαβαίνει ποια είναι τα συγκριτικά του πλεονεκτήματα και οι συνέπειές τους στον ανταγωνισμό, καλό είναι να διαβάσει (ή να ξαναδιαβάσει) τους κλασικούς οικονομολόγους, πριν κάνει ανούσιες παρεμβάσεις για ψύλλου πήδημα.
Σε κάθε περίπτωση, η Μεσσηνία πρέπει να εγκαταλείψει οριστικά το μονοπάτι της μισοκακόμοιρης επαιτείας και να στραφεί στη λεωφόρο των ειλικρινών συνεργασιών, με στόχο να βγει από την απομόνωση στην οποία κλείστηκε οικειοθελώς. Με απλά λόγια: Η Μεγαλόπολη, η Αρχαία Ολυμπία, ο Μυστράς, η Σπάρτη, η Μονεμβασιά, η Τρίπολη, η Δημητσάνα, οι Μυκήνες, το Ναύπλιο και το Αργος δεν είναι αντίπαλοι. Είναι σύμμαχοι, στην προσπάθεια να βελτιώσουμε όλοι μαζί τη θέση της Περιφέρειας Πελοποννήσου στην παγκόσμια κλίμακα.

 

lathanasis@gmail.com

Θανάσης Λαγός

 

Τελευταία τροποποίηση στις Κυριακή, 04 Ιουλίου 2021 08:10