Ο κανόνας αυτός που σημάδεψε τη μετάβαση από τη φεουδαρχική στη βιομηχανική οικονομία και από την απολυταρχία στη δημοκρατία, ισχύει στον υπερθετικό βαθμό και στη σημερινή μετάβαση από τη μεταβιομηχανική στην ψηφιακή οικονομία. Παρατηρούμε λοιπόν για μια ακόμα φορά της "Ελλάδας τους βολεμένους" να ζητούν να σταματήσει η πρόοδος για να μη χάσουν τα προνόμιά τους. Άλλοι πάλι ζητούν "λύτρα" για να αφήσουν τη... γη να γυρίζει. Στην πρώτη περίπτωση κάποιοι τοπικοί άρχοντες και εκπρόσωποι φορέων ζητούν να επιστρέψουμε στην εποχή των κρατικών τραπεζών για να μπορούν να κάνουν διορισμούς σε ζημιογόνα καταστήματα που συντηρούνται με δαπάνες των φορολογούμενων. Στη δεύτερη περίπτωση οι συντεχνίες ζητούν να πληρώνονται χωρίς να εργάζονται, επειδή πρέπει να υπάρχει εφεδρεία του ψηφιακού κράτους ή των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Όλα αυτά θα είχαν μόνο ακαδημαϊκή αξία για τον ιστορικό του μέλλοντος αν δεν απειλούσαν για μια ακόμα φορά την ελληνική οικονομία με χρεοκοπία. Σε κάθε περίπτωση, οι πληγωμένες από την υπερδεκαετή ύφεση ελληνικές επιχειρήσεις, δεν αντέχουν να πληρώνουν την... εφεδρεία του ψηφιακού κράτους επειδή η κυβέρνηση φοβάται να συγκρουστεί με την ευγενή τάξη των δημοσίων υπαλλήλων. Σε μια ιδανική πολιτεία η ψηφιοποίηση των υπηρεσιών θα απελευθέρωνε παραγωγικές δυνάμεις ώστε να χρησιμοποιηθούν σε άλλους χρήσιμους τομείς. Στην Ελλάδα όμως η ψηφιοποίηση του κράτους απελευθέρωσε τους... δημόσιους υπαλλήλους από τους πολίτες και έτσι έχουν πλέον χρόνο να ασχολούνται εν ώρα υπηρεσίας είτε με το μεταπτυχιακό που θα αυξήσει το μισθό τους είτε με το eshop που θα αυξήσει το οικογενειακό τους εισόδημα.
Την ίδια ώρα οι Έλληνες που δεν είχαν μπάρμπα στην κομματική Κορώνη για να διοριστούν στο Δημόσιο, καλούνται να πληρώσουν λογιστή και δικηγόρο για να τους βγάλει από τον λαβύρινθο της gov.gr. Ανεξάρτητα λοιπόν από προθέσεις, η μέχρι τώρα λειτουργία του ψηφιακού κράτους επιβαρύνει οικονομικά τους πολίτες (καθώς είναι αδύνατον να αντιμετωπίσουν μόνοι τους τον ψηφιακό Λεβιάθαν) και ταυτόχρονα αφήνει χωρίς ουσιαστικό αντικείμενο χιλιάδες δημόσιους υπαλλήλους. Θα μου πείτε: Και γιατί το κράτος δεν μεταθέτει τους υπαλλήλους χωρίς αντικείμενο εργασίας σε υπηρεσίες με μεγάλες ανάγκες; Μη ρωτάτε εμένα. Τους αιρετούς ρωτήστε αν θα βρουν την ψήφο τους στην κάλπη έτσι και τολμήσουν να κάνουν λόγο για μετατάξεις.
Θανάσης Λαγός
