Δυστυχώς όμως για τη Μεσσηνία και κυρίως για εμάς τους Μεσσήνιους η ανάδειξη των μνημείων δεν προσφέρει ψήφους στους τοπικούς άρχοντες, γιατί απαιτεί μακροχρόνιες εργασίες που ξεπερνούν τα χρονικά όρια μιας αυτοδιοικητικής θητείας. Επίσης στις εργασίες αναστήλωσης και προβολής, κυρίαρχο ρόλο έχει η επιστημονική κοινότητα και άρα ο ρόλος των τοπικών αρχόντων περιορίζεται σημαντικά και σε καμία περίπτωση δεν είναι πρωταγωνιστικός, όπως επιθυμούν οι διαχειριστές της καθημερινής μιζέριας. Μόνο μέσα σε αυτό το ψηφοθηρικό πλαίσιο γίνεται κατανοητή η ιεράρχηση των αναγκών από τους τοπικούς άρχοντες, που αγνοεί επιδεικτικά τον αρχαιολογικό πλούτο της Μεσσηνίας.
Σε μια κανονική χώρα οι άρχοντες θα είχαν αναδείξει πρώτα από όλα το μυκηναϊκό παρελθόν της περιοχής χρηματοδοτώντας τόσο ανασκαφές σε γνωστούς οικισμούς όσο και αναστηλώσεις των θολωτών τάφων, που είναι έτσι και αλλιώς από τα αρχαιότερα μνημεία της ηπειρωτικής Ευρώπης. Στην ίδια κανονική χώρα οι τοπικοί άρχοντες όχι μόνο θα διευκόλυναν με γενναίες χρηματοδοτήσεις το έργο του καθηγητή Πέτρου Θέμελη στην Αρχαία Μεσσήνη και της Ξένης Αραπογιάννη στην Αρχαία Θουρία, αλλά θα είχαν προσελκύσει και άλλους αρχαιολόγους για να κάνουν ανασκαφές στη Μεσσηνία. Δυστυχώς όμως οι τοπικοί άρχοντες δεν μπορούν ούτε καν να συντηρήσουν τα νεότερα κάστρα, διότι έχουν το μυαλό τους στην επανεκλογή τους και στα πανηγύρια σε χωριά που ερημώνουν, επειδή μεταξύ άλλων δεν αξιοποιείται ο αρχαιολογικός πλούτος της Μεσσηνίας.
Θανάσης Λαγός
