Δυστυχώς όμως όπως στην υπόλοιπη Ελλάδα έτσι και στη Μεσσηνία οι μετακινήσεις και οι μεταφορές με τρένο δεν είναι ανάμεσα στις προτεραιότητες της πολιτικής και επιχειρηματικής ελίτ. Σε διαφορετική περίπτωση, αν δηλαδή αιρετοί και επιχειρηματίες πίστευαν στον σιδηρόδρομο και κατ’ επέκταση στην αειφόρο ανάπτυξη, όχι μόνο θα είχαμε προαστιακό σιδηρόδρομο στη Μεσσηνία, αλλά θα είχαμε γλιτώσει και πολλά εκατομμύρια ευρώ που δαπανήθηκαν και δαπανώνται για την κατασκευή νέων δρόμων. Σε κάθε περίπτωση η σιδηροδρομική σύνδεση του λιμανιού της Καλαμάτας με το αεροδρόμιο, τη Μεσσήνη, το Νοσοκομείο και την Κυπαρισσία θα έπρεπε να ήταν στην κορυφή της πολιτικής ατζέντας, αλλά οι αιρετοί της Μεσσηνίας σκέφτονται μόνο την επανεκλογή τους και δεν έχουν χρόνο για αναπτυξιακά έργα.
Αν οι αιρετοί σχεδίαζαν τη Μεσσηνία του 2030 όχι μόνο θα είχαμε προαστιακό σιδηρόδρομο στο υπάρχον δίκτυο, αλλά θα είχε προκηρυχθεί ήδη διαγωνισμός για επέκταση των μέσων σταθερής τροχιάς και στον υπόλοιπο νομό. Αν όμως τολμήσεις να προτείνεις (για παράδειγμα) μια νέα παραλιακή γραμμή στη διαδρομή Καλαμάτα - Μεσσήνη - Πεταλίδι, θα ακούσεις ότι "στην Ελλάδα δεν γίνονται αυτά", ενώ φυσικά γίνεται να ξοδεύονται πάνω από 40 εκατ. ευρώ για 8 χιλιόμετρα δρόμου στο τμήμα Τζάνε - Καλαμάκι.
Προσωπικά θα έθετα στην κορυφή της μεσσηνιακής ατζέντας τη σιδηροδρομική σύνδεση του αερολιμένα "Καπετάν Βασίλης Κωνσταντακόπουλος" με την Αρχαία Ολυμπία και τις Μυκήνες, αλλά γνωρίζω ότι δεν θα με ψήφιζαν τα μέλη των συλλόγων που στεγάζονται σε βαγόνια και σταθμούς και για αυτό δεν... θέτω υποψηφιότητα. Απλώς εύχομαι καλή τύχη σε όσους ονειρεύονται κλιματικά ουδέτερες πόλεις χωρίς... τρένο.
Θανάσης Λαγός
