Για την υπόλοιπη Ελλάδα δεν έχουμε σαφή εικόνα και αρκούμαστε στα στοιχείων των ερευνών. Επειδή όμως στη Μεσσηνία γνωριζόμαστε όλοι, καλό είναι να καταγράψουμε τα κύρια μπλοκ των μη εμβολιασμένων, μπας και αντιληφθούν οι άρχοντες τα λάθη και τις παραλείψεις τους ώστε να μην τα επαναλάβουν στο μέλλον.
Καταρχάς είναι ακόμα ανεμβολίαστοι πολλοί άνθρωποι μεγάλης κυρίως ηλικίας που ζουν σε μικρά χωριά, αποκομμένοι κοινωνικά ακόμα και από τα παιδιά τους. Για την προστασία αυτών των ηλικιωμένων θα έπρεπε να δημιουργηθούν μεικτές κινητές μονάδες, όπως τα συνεργεία των εράνων του Ερυθρού Σταυρού, που θα επισκέπτονται τα χωριά για να ενημερώσουν και να εμβολιάσουν τον πληθυσμό. Δυστυχώς, σε κάποια χωριά οι ηλικιωμένοι κάτοικοι άκουσαν μόνο τις απόψεις του υπερορθόδοξου παπά ή του αρνητή φαρμακοποιού και δεν πήγαν να εμβολιαστούν. Σε άλλους οικισμούς κυριάρχησε η διαρκής αναβλητικότητα, αφού μεταξύ άλλων οι κάτοικοί τους δεν έχουν την ικανότητα να κλείσουν ψηφιακό ραντεβού και δεν πάνε ούτε για φάρμακα στο διπλανό κεφαλοχώρι, ώστε να κλείσουν ραντεβού από κάποιο ΚΕΠ ή φαρμακείο.
Στο αστικό κέντρο της Καλαμάτας, είναι ανεμβολίαστοι πολλοί νέοι κάτω των 30 ετών, κυρίως επειδή πιστεύουν ότι είναι άτρωτοι. Η κυβέρνηση και οι τοπικές αρχές δεν κατάφεραν να βρουν δίαυλο επικοινωνίας με αυτές τις ηλικίες, κι έτσι οι νέοι έμειναν με την εντύπωση πως είναι καλύτερα να αποκτήσουν ανοσία... νοσώντας, παρά να εμβολιαστούν με ένα "αδοκίμαστο εμβόλιο", όπως το χαρακτήρισε ο leader της παρέας που μπορεί να είναι είτε κάποιος αξιοσέβαστος απόφοιτος πανεπιστημιακής σχολής είτε ο μπάρμαν του κλαμπ όπου συχνάζουν.
Οσον αφορά τις επαγγελματικές ομάδες, θα είχε ενδιαφέρον να μάθουμε πόσοι εργαζόμενοι παραμένουν ανεμβολίαστοι στα σώματα ασφαλείας και στις ένοπλες δυνάμεις. Αν κρίνουμε από όσα ψιθυρίζουν στο διπλανό τραπέζι, από τις σελίδες που κοινοποιούν στο Facebook, και από τη φοβία με την οποία αντιμετωπίζει η κυβέρνηση το ενδεχόμενο της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού στους κόλπους των σωμάτων ασφαλείας και των ενόπλων δυνάμεων, το ποσοστό των ανεμβολίαστων σε αυτές τις επαγγελματικές ομάδες ενδέχεται να ξεπερνά και το ποσοστό του "Οχι" στο δημοψήφισμα του 2015.
Ο κατώτατος κλήρος της Μεσσηνίας μπορεί να μην έχει τόσο υψηλά ποσοστά ανεμβολίαστων όπως τα σώματα ασφαλείας και οι ένοπλες δυνάμεις, αλλά υπερτερεί σε φανατισμό και μισαλλοδοξία. Ειδικά στη Μητρόπολη Μεσσηνίας, κόντρα στο μητροπολίτη Χρυσόστομο που καλεί συνεχώς τους πιστούς να εμβολιαστούν, οι παπάδες των χωριών έχουν κηρύξει αντάρτικο και μάχονται τα εμβόλια και την επιστήμη σε τέτοιο βαθμό, που προκάλεσαν την αγανάκτηση ακόμα και του συνήθως συγκρατημένου νεοδημοκράτη βουλευτή Γιάννη Λαμπρόπουλου. Αν στο κάδρο προστεθεί και ο σχετικά μεγάλος αριθμός Γνήσιων Ορθόδοξων Χριστιανών (όπως αυτοαπακαλούνται οι παλαιοημερολογίτες) της Μεσσηνίας, γίνεται κατανοητό όχι μόνο το χαμηλό ποσοστό εμβολιασμού στο νομό, αλλά και το κύριο αίτιο ενδεχόμενων μελλοντικών πολιτιστικών συγκρούσεων.
Σε κάθε περίπτωση, οι φανατικοί αντιεμβολιαστές δεν βρήκαν σθεναρή αντίσταση ούτε από τους πολιτικούς ούτε από την επιχειρηματική τάξη. Ειδικά οι αιρετοί της αυτοδιοίκησης, αν και δεν τάχθηκαν κατά του εμβολιασμού, στην πράξη χάιδευαν τα αυτιά των αρνητών των μέτρων προστασίας της δημοσίας υγείας. Οι αρνητές αυτοί, με πρωταγωνιστές τους επαγγελματίες της εστίασης και της ψυχαγωγίας, έδωσαν τη χαριστική βολή στα μέτρα προστασίας της δημοσίας υγείας, αμφισβητώντας ευθέως την ανάγκη λήψης μέτρων. Δυστυχώς, οι αρνητές της πανδημίας και οι αντιεμβολιαστές βρήκαν βήμα για να διαδώσουν τις απόψεις τους σε πολλά μέσα μαζικής ενημέρωσης, καθώς εκδότες και δημοσιογράφοι, πιστεύοντας ότι υπηρετούν την πολυφωνία, έδωσαν το λόγο στους εραστές της θανατικής αφωνίας. Ετσι κι αλλιώς όμως, την κύρια ευθύνη σε κάθε πόλεμο την αναλαμβάνει η κυβέρνηση που ηγείται. Στην περίπτωση της πανδημίας πάντως θα ήταν λάθος να μην επισημανθεί η αμφίσημη στάση της αντιπολίτευσης, που έκλεινε και κλείνει το μάτι σε ανεμβολίαστους και αρνητές της πανδημίας.
Από εκεί και πέρα, στο περιθώριο της πολιτικής πάντα θα υπάρχουν αρνητές της δημοκρατίας, που στο όνομα οποιασδήποτε ιδέας είναι έτοιμοι να δώσουν λευκή επιταγή σε επίδοξους δικτάτορες. Τις πρώτες δεκαετίες της μεταπολίτευσης, οι περιθωριακές αυτές παρέες περιορίστηκαν στο εσωτερικό των δυο μεγάλων κομμάτων και αρκέστηκαν στην εκφώνηση μισαλλόδοξων συνθημάτων, σε προεκλογικές συγκεντρώσεις εκτόνωσης των παθών που συσσώρευσαν δύο εμφύλιοι και η επταετής χούντα. Σήμερα, οι αρνητές ζητούν επιστροφή στον εμφύλιο – και η αμφίσημη στάση απέναντί τους οδήγησε μεταξύ άλλων σε χαμηλά ποσοστά εμβολιασμού. Μόνο η σθεναρή προστασία της δημόσιας υγείας και η απαρέγκλιτη εφαρμογή των μέτρων θα οδηγήσει σε αύξηση του ποσοστού των εμβολιασμένων, και τους αρνητές ξανά στο περιθώριο της πολιτικής ζωής.
Θανάσης Λαγός
