Απέναντί τους οι περισσότεροι οπαδοί των κομμάτων της αντιπολίτευσης που πέρυσι ζητούσαν να ανοίξουν τα σχολεία επιχειρηματολογώντας κατά της τηλεκπαίδευσης, φέτος ζητούν να κλείσουν τα σχολεία για να αντιμετωπιστεί η Covid-19. Με τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίζεται συνολικά η κυβερνητική πολιτική, καθώς στην ελληνική κοινωνία κυριαρχεί για μια ακόμα φορά ο τυφλός κομματικός οπαδισμός, ενώ ελάχιστοι πολίτες υπερασπίζονται θέσεις και απόψεις ανεξαρτήτως του φορέα που τους εκφράζει.
Στην κυριαρχία του κομματικού οπαδισμού έχει συντελέσει τα μέγιστα η πολιτική της "δομικής αντιπολίτευσης" που ασκείται σχεδόν από όλες τις μειοψηφίες σε κεντρικό και αυτοδιοικητικό επίπεδο. Το δόγμα της δομικής αντιπολίτευσης επιβάλλει στις μειοψηφίες να ψηφίζουν "όχι σε όλα" ακόμα και όταν η πλειοψηφία εφαρμόζει το πρόγραμμα των αντιπάλων της. Αν στο κάδρο προστεθεί και η κομμουνιστογενής Αριστερά που διαφωνεί σε όλα με την εκάστοτε αρχή, επειδή κάνει δομική αντιπολίτευση στον καπιταλισμό, γίνεται ορατή η αδυναμία συνεργασιών ακόμα και για τα αυτονόητα.
Μέσα σε αυτό το πολιτικό πλαίσιο η ανάγκη κατάκτησης ή διατήρησης της εξουσίας ιεραρχείται πάνω από τις ανάγκες της κοινωνίας και για αυτό οι Έλληνες πολιτικοί εμπιστεύονται τυφλά τους οπαδούς τους (ακόμα και όταν οι τελευταίοι είναι ανίκανοι να δέσουν τα κορδόνια τους), ενώ απαξιώνουν όλους τους αντιπάλους τους (ακόμα και όταν οι τελευταίοι είναι άξιοι και ικανοί). Σε κάθε περίπτωση το ελληνικό κράτος παραμένει το κάστρο που θα λαφυραγωγήσει ο εκάστοτε νικητής των εκλογών για να διορίσει τους οπαδούς του, που αλλάζουν θέσεις και απόψεις πιο συχνά από πουκάμισο. Και όλοι μαζί, κόμματα και οπαδοί, είναι έτοιμοι να καταγγείλουν τους αντιπάλους τους για όσα έκαναν ή σχεδιάζουν να κάνουν οι ίδιοι. Στην επόμενη χρεοκοπία θα φταίνε πάλι οι... κουτόφραγκοι και όχι οι κομματικοί οπαδοί που πολιορκούν το κράτος για να το λεηλατήσουν
Θανάσης Λαγός
