Γενικώς πριν την κρίση η πλειοψηφία των πολιτών πίστευε ότι ο δικομματισμός είναι ακλόνητος και ότι το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία θα εναλλάσσονται στην εξουσία μέχρι τη… συντέλεια του κόσμου. Γι' αυτό πολλοί όταν ξέσπασε η οικονομική κρίση πίστεψαν ότι ήρθε η συντέλεια του κόσμου, καθώς διαπίστωσαν έκπληκτοι ότι άλλαξε και το σταθερό πολιτικό σκηνικό της μεταπολίτευσης. Οι πιο ψύχραιμοι απλώς διαπίστωσαν ότι η μέχρι τότε κυρίαρχη πολιτική αντίληψη -εκτός από ανιστόρητη- αποδεικνυόταν και βραχύβια, καθώς δεν υπάρχουν νέα… δανεικά για να συντηρηθεί στη ζωή. Κάποιοι πάντως εξακολουθούν ακόμα και σήμερα να πιστεύουν ότι δεν υπάρχει ζωή στον πλανήτη χωρίς… ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία. Σύντομα όμως θα αντιληφθούν και αυτοί ότι "τα πάντα ρει" στην πολιτική -όπως και στην υπόλοιπη ζωή- και ότι τελικώς πίσω από τις πλαστικές σημαίες των μεγάλων συγκεντρώσεων δεν υπήρχε τίποτα περισσότερο από το πάθος όσων ζουν με ένταση το παρόν, γιατί δεν μπορούν να δουν το μέλλον.
Σε κάθε περίπτωση και ανεξάρτητα από το τι πιστεύει ακόμα η πλειοψηφία των Ελλήνων, η οικονομική κρίση αποκάλυψε σε όλους αυτό που έβλεπαν στο παρελθόν μόνο όσοι δεν φορούσαν κομματικές παρωπίδες. Αποκάλυψε ότι οι διαφορές στην πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας είναι πλασματικές και υπερτονισμένες για λόγους… κομματικού συμφέροντος. Με άλλα λόγια. ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία έμοιαζαν και μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό, αλλά φτιάχνουν διαφορετικά προεκλογικά φυλλάδια με στόχο να προσελκύσουν… πελάτες από τους ανικανοποίητους ψηφοφόρους της αντίπαλης… σταγόνας νερού. Επί της ουσίας όμως και τα δυο κόμματα άσκησαν την ίδια οικονομική πολιτική, που βασιζόταν στην υπερδιόγκωση του κράτους. Συγκεκριμένα μετά την πτώση της χούντας ο ιδρυτής της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής ξεκίνησε τη διόγκωση του δημόσιου τομέα κρατικοποιώντας μεταξύ άλλων την Εμπορική Τράπεζα και την Ολυμπιακή. Στη συνέχεια κρατικοποιήθηκαν δεκάδες προβληματικές ιδιωτικές επιχειρήσεις και έτσι διογκώθηκε υπέρμετρα ο δημόσιος τομέας. Η πολιτική αυτή συνεχίστηκε με μεγαλύτερη ένταση από τον Ανδρέα Παπανδρέου και έτσι από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 και μετά, τα 2/3 του ΑΕΠ παράγονταν είτε από επιχειρήσεις του δημόσιου τομέα είτε από ιδιωτικές επιχειρήσεις που πουλούσαν υπηρεσίες και προϊόντα κυρίως στο δημόσιο τομέα και στις κρατικές επιχειρήσεις.
Αξίζει να σημειωθεί ότι μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1970 γίνονταν κρατικοποιήσεις σε πολλές χώρες, αφού σύμφωνα με την κυρίαρχη αντίληψη το κράτος μπορούσε και όφειλε να υποκαταστήσει την παρασιτική ή την ανύπαρκτη ιδιωτική επιχειρηματική δραστηριότητα. Η αντίληψη αυτή έπαψε να είναι κυρίαρχη διεθνώς εξαιτίας των ελλειμμάτων που προκάλεσε στους κρατικούς προϋπολογισμούς η συνεχής χρηματοδότηση των ελλειμματικών κρατικών επιχειρήσεων. Η κατάρρευση των κρατικιστικών αντιλήψεων ταυτίστηκε με την εμφάνιση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που άσκησαν πρώτοι ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρίγκαν και η Βρετανίδα πρωθυπουργός Μάργκαρετ Θάτσερ. Ουσιαστικά ο οικονομικός φιλελευθερισμός έγινε κυρίαρχος "πατώντας" πάνω στα προβλήματα που προκαλούσαν τα ελλείμματα των κρατικών επιχειρήσεων και η αύξηση του δημόσιου χρέους.
Στην Ελλάδα όμως τόσο η Νέα Δημοκρατία, όσο και το ΠΑΣΟΚ ήθελαν και θέλουν να παραμείνει παντοδύναμος ο κρατικός τομέας για να εξυπηρετούν τους πελάτες τους κάνοντας διορισμούς στις δημόσιες επιχειρήσεις και δίνοντας υπερτιμολογημένα έργα σε κρατικοδίαιτες ιδιωτικές επιχειρήσεις. Ακόμα και οι πολιτικοί που εμφανιστήκαν ως θεωρητικοί οπαδοί του νεοφιλελευθερισμού, τελικώς αποδείχτηκε ότι ήταν και παραμένουν… κρατιστές μέχρι το κόκκαλο. Για παράδειγμα ο φιλελεύθερος κατά τα άλλα Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δεν πήρε χαμπάρι τον διορισμό στο Δημόσιο χιλιάδων ατόμων από την Ευρυτανία, όπου κατά διαβολική σύμπτωση πολιτευόταν η φιλελεύθερη επίσης κόρη του Ντόρα Μπακογιάννη. Ας σημειωθεί ότι οπαδοί του φιλελευθερισμού έχουν δηλώσει τόσο ο δήμαρχος Καλαμάτας Παναγιώτης Νίκας όσο και ο περιφερειάρχης Πελοποννήσου Πέτρος Τατούλης, οι οποίοι σε κάθε ευκαιρία τάσσονται ανεπιφύλακτα υπέρ της διατήρησης όλων των κρατικών δομών.
Ετσι λοιπόν πολλοί πολιτικοί στην Ελλάδα δηλώνουν θεωρητικώς ότι είναι υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων, αλλά στην πράξη επιθυμούν να παραμείνει πανίσχυρο το κράτος για να συνεχίσουν την πελατοκεντρική πολιτική τους. Αυτό κάνουν σε κομματικό επίπεδο τόσο η Νέα Δημοκρατία όσο και το ΠΑΣΟΚ. Δηλώνουν στους δανειστές ότι θέλουν να μειώσουν το κράτος, ενώ στην πραγματικότητα επιθυμούν το αντίθετο και για αυτό κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να μην αλλάξει τίποτα. Ακόμα και την ΕΡΤ δεν την έκλεισαν για να μειωθεί το κράτος. Την έκλεισαν επειδή δεν ήταν τόσο φιλοκυβερνητική όσο θα ήθελαν και για αυτό θα την ανοίξουν πάλι προσλαμβάνοντας… 2.000 φιλοκυβερνητικούς υπαλλήλους. Ομως δεν είναι μόνο το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία που αγωνίζονται για τη διατήρηση του υπέρογκου δημόσιου τομέα. Για το… μεγάλο κράτος -εκτός από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ- αγωνίζονται ο ΣΥΡΙΖΑ, η Χρυσή Αυγή, οι Ανεξάρτητοι Ελληνες και το ΚΚΕ. Με απλά λόγια. Ολα τα ελληνικά κόμματα θέλουν να παραμείνει κυρίαρχος ο ρόλος του κράτους στην οικονομία, αλλά κανένας δεν λέει πού θα βρεθούν χρήματα για τα ελλείμματα του ευρύτερου δημόσιου τομέα και των ασφαλιστικών ταμείων.
Προσωπικώς δεν έχω καμία αντίρρηση και συμφωνώ να διατηρηθεί το κράτος όπως είναι, αρκεί να μην πληρώσω περισσότερους φόρους γιατί δεν… μπορώ. Αρα για να το διατηρήσουν πρέπει να βρουν νέα… δανεικά. Αν βρουν νέα δανεικά… χαλάλι τους. Αν δεν βρουν… αλίμονό μας.
