Η απόφαση αυτή άνοιγε την όρεξη των υπολοίπων συμπαθών τάξεων που ξεκινούσαν κινητοποιήσεις για να πάρουν και αυτές αυξήσεις. Στην πρωτοπορία των αγωνιστικών διεκδικήσεων βρισκόταν άλλοτε η ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ, άλλοτε η ΠΟΕ - ΟΤΑ, άλλοτε η ΟΤΟΕ και άλλοτε οι εκπαιδευτικοί.
Στη συνέχεια την αγωνιστική σκυτάλη έπαιρναν οι αγρότες κατεβάζοντας τα τρακτέρ στον κάμπο και από πίσω ακολουθούσαν οι… επιχειρηματίες ζητώντας ρυθμίσεις και διαγραφές οφειλών. Εννοείται βεβαίως ότι οι αυξήσεις, οι επιχορηγήσεις και οι ρυθμίσεις γίνονταν με… δανεικά, αφού όλοι αυτοί θεωρούσαν πως το ΑΕΠ το μετρούν οι οικονομολόγοι για να περνάει η ώρα τους και ότι δεν υπάρχει καμία σχέση ανάμεσα στην παραγωγή και στο εισόδημα. Ετσι λοιπόν το εισόδημα αυξανόταν με γεωμετρική πρόοδο μέχρι το 2010, οπότε και… χρεοκόπησε η ελληνική οικονομία γιατί οι δανειστές έπαψαν να χρηματοδοτούν τις αγωνιστικές διεκδικήσεις, καθώς διαπίστωσαν ότι πολύ δύσκολα θα πάρουν πίσω τα χρήματά τους.
Από τότε πέρασαν σχεδόν τρία χρόνια, το εισόδημα και η παραγωγή μειώθηκαν δραματικά, αλλά όπως αποδεικνύεται οι συμπαθείς τάξεις είναι πάντα έτοιμες να ξεκινήσουν ένα νέο γύρο αγωνιστικών κινητοποιήσεων διεκδικώντας αρχικώς τη μοιρασιά του πρωτογενούς πλεονάσματος και στη συνέχεια -γιατί όχι- νέα δανεικά. Το έναυσμα έδωσε η απόφαση του Μισθοδικείου που έκρινε πρόσφατα ως αντισυνταγματικές τις μειώσεις των αποδοχών των δικαστών, ενώ παράλληλα αποφάνθηκε ότι πρέπει να έχουν οι δικαστές αφορολόγητο το 25% των ακαθάριστων αποδοχών τους - όπως το έχουν και οι βουλευτές. Ακολούθησε η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για τους ένστολους που έκρινε ως αντισυνταγματική την περικοπή στο μισθό τους και πλέον την σκυτάλη έχουν πάρει οι αγρότες που ζητούν αφορολόγητο 40.000 ευρώ και οι επιχειρηματίες που ζητούν να μην επιβάλλονται πρόστιμα σε όσους απασχολούν ανασφάλιστους εργαζόμενους. Θα ακολουθήσουν οι… δημοσιογράφοι που θα ζητήσουν τον ουρανό με τα άστρα και όλες οι υπόλοιπες επαγγελματικές ομάδες που θα δουν ανοιχτή την πόρτα του φρενοκομείου και θα μπουν για να πουν μια αγωνιστική καλημέρα στην κυβέρνηση και προσωπικά στον ίδιο τον πρωθυπουργό.
Ο ασκός του Αιόλου άνοιξε για μια ακόμα φορά και πολύ φοβάμαι ότι αυτή θα είναι η τελευταία πριν την πλήρη και ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, καθώς δεν βλέπω ποιος μπορεί να τον κλείσει. Ο πρωθυπουργός κάθε άλλο παρά προθυμία δείχνει για να τον κλείσει, αφού δεν θέλει να συγκρουστεί με αυτούς που τον ψήφισαν επειδή τους έκλεισε το μάτι στο Ζάππειο, ούτε με αυτούς που τον ψήφισαν όταν διεκδικούσε την θέση του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας και υποσχόταν ακόμα πιο βαθύ κράτος. Οπως αποδεικνύεται όμως, ο κ. Σαμαράς απλώς ήθελε να κερδίσει χρόνο μέχρι να αλλάξει η ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική και να αυξηθεί η ποσότητα του χρήματος που ρέει προς την Ελλάδα. Αν οι Ευρωπαίοι επιμένουν ζητώντας να συνεχιστεί η λιτότητα, δεν αποκλείεται να επιχειρήσει ηρωική έξοδο βάζοντας σε απίστευτες περιπέτειες την Ελλάδα. Σε κάθε περίπτωση, ακόμα και αν θέλει, δείχνει ανήμπορος να επιβάλει τις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται, αφού είναι όμηρος των πελατειακών συμφερόντων του παρελθόντος. Ετσι και αλλιώς όλα δείχνουν ότι δεν μπορεί να κυβερνήσει με 153 βουλευτές που διαγωνίζονται ποιος θα πρωτοεξυπηρετήσει τους πελάτες του και τις συντεχνίες.
Στο ίδιο μήκος κύματος με τον πρωθυπουργό εκπέμπουν τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και οι υπόλοιπες δημοκρατικές δυνάμεις που εκτείνονται από τη Δεξιά έως την Αριστερά. Ουσιαστικά, οι περισσότεροι βουλευτές των κομμάτων, όπως και η πλειοψηφία των Ελλήνων, πιστεύουν ότι η κρίση ήταν ένας εφιάλτης που θα περάσει σύντομα και ότι θα ξαναγυρίσουμε άμεσα στην εποχή της δανειακής ευημερίας. Οπως η πλειοψηφία των Ελλήνων, έτσι και οι περισσότεροι βουλευτές εξακολουθούν να πιστεύουν ότι δεν υπάρχει καμία σχέση μεταξύ της παραγωγής και του εισοδήματος και ότι οι κουτόφραγκοι και τα… Αμερικανάκια τα διαδίδουν όλα αυτά γιατί ζουν για να δουλεύουν.
Από εκεί και πέρα η μειοψηφία των πολιτικών που γνωρίζει τη σχέση που συνδέει την παραγωγή και το εισόδημα, είτε σιωπά γιατί γνωρίζει επίσης ότι είναι μειοψηφία και ότι δεν μπορεί να πείσει την "τρελή πλειοψηφία", είτε κλείνει και αυτή το μάτι στις συντεχνίες βάζοντας τα προσωπικά της συμφέροντα πάνω από το κοινό συμφέρον.
Ετσι λοιπόν κανένας δεν προσπαθεί να κλείσει τον ασκό του Αιόλου που άνοιξαν οι δικαστικές αποφάσεις για τους μισθούς των δικαστικών και των στρατιωτικών και γι' αυτό ολοένα και περισσότεροι θα διεκδικούν αφορολόγητο 40.000 ευρώ και νομιμοποίηση της… "μαύρης εργασίας".
Πάνω τους παλικάρια και όποιος φάει τα περισσότερα από τους άλλους ή τους… άλλους.
lathanasis@yahoo.gr
Θανάσης Λαγός
