Ολα αυτά τα γνώριζε καλύτερα από όλους ο λαοπλάνος Ανδρέας Παπανδρέου, και για το λόγο αυτό άφηνε τις μεν εφημερίδες να γράφουν ότι είναι καθηγητής της “θεωρίας των παιγνίων”, τους δε οπαδούς του να πιστεύουν ότι... κάθε φορά που παίζουν πόκα εξισώνονται με τον πρωθυπουργό και τους πανεπιστημιακούς καθηγητές. Από τότε λοιπόν που ο Ανδρέας Παπανδρέου εγκατέλειψε μάλλον πρόωρα τον μάταιο τούτο κόσμο, οι οπαδοί του αλλά και οι αντίπαλοί του αναζητούν τον νέο “Nick the Greek”, που θα κατατροπώσει τους εχθρούς της Ελλάδας στη μεγάλη παρτίδα του γεωπολιτικού πόκερ.
Στο πλαίσιο της αναζήτησης του νέου “Nick the Greek”, οι μεγαλοδημοσιογράφοι που τρώγοντας και πίνοντας έχασαν την είδηση της ελληνικής χρεοκοπίας... αναφέρονται συχνά στις μεγάλες μπλόφες του Ανδρέα Παπανδρέου απέναντι στους Ευρωπαίους ηγέτες, καθώς και στα κέρδη που αποκόμισε για την Ελλάδα. Μιλούν λοιπόν με θαυμασμό για τον ηγέτη που συγκρουόταν με τη φιλελεύθερη Μάργκαρετ Θάτσερ - ξεχνώντας όμως ν' αναφέρουν ότι, τότε, το ίδιο ακριβώς έκαναν τόσο ο χριστιανοδημοκράτης Χέλμουτ Κολ όσο και ο σοσιαλιστής Φρανσουά Μιτεράν. Με άλλα λόγια, ο παλιός “Nick the Greek” δεν έκανε τίποτα διαφορετικό απ' όσα έκαναν και οι προκάτοχοί του: Πόνταρε στα γερά χαρτιά των ισχυρών παικτών, κι όταν γυρνούσε με κέρδη, άφηνε τους δημοσιογράφους να διαδίδουν ότι ο ίδιος είναι μεγάλος παίκτης κι ότι κέρδισε τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα (ΜΟΠ) με μεγάλες μπλόφες.
Σε κάθε περίπτωση, ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν ο τελευταίος Ελληνας πρωθυπουργός που έζησε σε έναν κόσμο ασταθούς ισορροπίας μεταξύ ισοδύναμων αντιπάλων, και εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τα συγκρουόμενα συμφέροντά τους. Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης όμως, η παντοκρατορία των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης δεν αφήνει πολλά περιθώρια για πολιτικούς ελιγμούς, μέχρι τουλάχιστον να γίνουν και στρατιωτικά ισχυρές οι ανερχόμενες οικονομικές δυνάμεις της Κίνας, της Ινδίας και της Ρωσίας. Παρ' όλα αυτά, και κόντρα σε κάθε λογική, οι θεατές του “κούκου σε διπλό ταμπλό” πιστεύουν ακόμα πως η Ελλάδα μπορεί να κερδίσει στο γεωπολιτικό πόκερ, άλλοτε απειλώντας να τινάξει την παγκόσμια οικονομία στον αέρα κι άλλοτε απειλώντας να συμμαχήσει με το “ξανθό γένος”.
Οι ανιστόρητοι αναζητητές του νέου “Nick the Greek” και οι εξίσου ανιστόρητοι επίδοξοι... “Nick the Greek” αγνοούν τον βασικό κανόνα του γεωπολιτικού πόκερ, σύμφωνα με τον οποίο οι ισχυροί παίκτες αλλάζουν τους κανόνες όποτε τους συμφέρει και τους προσαρμόζουν στα μέτρα τους. Οποιος διαφωνεί με τον βασικό αυτό κανόνα, δεν έχει παρά να συγκρουστεί με τους ισχυρούς παίκτες και να κερδίσει μια θέση δίπλα στη Βόρεια Κορέα ή στην Κούβα - αν μέχρι τότε η χώρα του Ραούλ Κάστρο δεν έχει συμμαχήσει με τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Ας μην ξεχνάμε ότι πρόσφατα δοκίμασε την τύχη του κι ο ίδιος ο... Βλαντιμίρ Πούτιν, και το ρώσικο νόμισμα υποτιμήθηκε κατά 50% επειδή το πετρέλαιο έπεσε από 100 δολάρια στη μισή τιμή. Είπαμε: Οι ισχυροί παικτές αλλάζουν κατά το δοκούν τους κανόνες - όπως τους άλλαξαν και στην πάλαι ποτέ ενιαία Γιουγκοσλαβία. Οπως μπορούν τους αλλάξουν αύριο στην Ελλάδα, είτε αναγνωρίζοντας τα Σκόπια με την... ακατανόμαστη ονομασία, είτε αναγνωρίζοντας εθνικές μειονότητες στη Θράκη, είτε αναγνωρίζοντας το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης σε νησιωτικές τουριστικές περιοχές που βαρέθηκαν να πληρώνουν φόρους για να γίνονται έργα στο κράτος των Αθηνών.
Παντού σε όλο τον κόσμο, όλα αυτά είναι γνωστά. Αλλά πάντα υπάρχουν τζογαδόροι που θέλουν να δοκιμάσουν την τύχη τους στο γεωπολιτικό πόκερ, επειδή είναι απολύτως σίγουροι ότι ποντάρουν σε γερό χαρτί. Είναι τόσο σίγουροι, όσο ήταν και τα εκατομμύρια των Ελλήνων που έχασαν περιουσίες στο Χρηματιστήριο πιστεύοντας ότι αγόρασαν ισχυρά χαρτιά.
Οπως τότε, έτσι και σήμερα, οι τζογαδόροι είναι απολύτως σίγουροι ότι οι άλλοι κάνουν λάθος, ενώ οι ίδιοι, που σπούδασαν στη μεγάλη της πόκας σχολή, θα βρουν τον νέο “Nick the Greek”, ο οποίος θα οδηγήσει τη χώρα ολοταχώς στον... 20ό αιώνα.
Θανάσης Λαγός
e-mail: lathanasis@yahoo.gr
