Αυτή είναι η εμπνευσμένη ιστορία του Tim Harris, ενός ανθρώπου με σύνδρομο Down ο οποίος είναι ιδιοκτήτης του “πιο φιλικού εστιατορίου στον κόσμο”.

Ο Tim μιλάει ανοιχτά για τον αγώνα του με τους εκφοβιστές και για τη σημασία της αγκαλιάς.                                                                                                        

Οι πελάτες δέχονται δωρεάν αγκαλιές, και κάθε πρωί ο Tim Harris (27) κάνει ένα μαγικό χορό, όταν πηγαίνει στη δουλειά. Παρά την κατάστασή του, ο Tim αποδεικνύει ότι είναι το είδος του αγαπητού προσώπου που ο καθένας θα προσπαθούσε να γίνει.                                                                                                        

Ο Tim άνοιξε το εστιατόριό του “Tim’s Place”, στο Albuquerque των ΗΠΑ, το 2010. Σερβίρει μεξικάνικο φαγητό, σπέσιαλ πρωινό και βελγικές βάφλες, ανάμεσα σε πολλά άλλα νόστιμα είδη στο μενού. Όμως, αν και νόστιμο, δεν είναι το φαγητό που προσελκύει τους περισσότερους πελάτες. Ο ίδιος ο Tim είναι διάσημος για το ότι μοιράζει αγκαλιές στους πελάτες του. «Έχω μια ξεχωριστή τρυφερή αγκαλιά για τους ανθρώπους που είναι λυπημένοι» λέει.  

- Ονομάζεις το εστιατόριό σου “το πιο φιλικό εστιατόριο στον κόσμο”. Μήπως ο κόσμος χρειάζεται περισσότερα φιλικά εστιατόρια όπως το δικό σου;                

«Ναι, επειδή οι πελάτες μου λατρεύουν να τους δίνω αγκαλιές που αγγίζουν τις καρδιές τους».  

- Πόσες αγκαλιές έχεις μοιράσει; Υπάρχει κάποια αγκαλιά που θυμάσαι πιο πολύ;                                                                                                                    

«Έχω μοιράσει σχεδόν 42.000 αγκαλιές! Έχω δώσει τόσες πολλές που δεν θυμάμαι κάποια συγκεκριμένα. Υπάρχουν όλων των ειδών  οι αγκαλιές, όπως αυτές για τον πελάτη που έρχεται για πρώτη φορά, οι “πλευρικές” αγκαλιές, μικρές “εικονικές” ανά τον κόσμο αγκαλιές, αυτές για μικρά παιδιά και έχω και μια ξεχωριστή τρυφερή αγκαλιά για τους ανθρώπους που είναι λυπημένοι. Μερικές φορές κλαίω μαζί τους». 

- Αυτές είναι πολλές αγκαλιές! Γιατί είναι λυπημένοι;                                          

« Μια φορά ένας πελάτης ήρθε και μου είπε ότι η γυναίκα του είχε μια πολύ κακή μέρα. Έχασε τη δουλειά της. Ο σύζυγός της μου ζήτησε να πλησιάσω και να την βοηθήσω να νιώσει καλύτερα με μια αγκαλιά. Έκλαιγε και έκλαιγα και γω, διότι μπορούσα να το νιώσω μέσα από την καρδιά της».  

- Πώς οι αγκαλιές για τους πελάτες που έρχονται για πρώτη φορά είναι διαφορετικές από τις άλλες;                                                                                                              

« Αυτές είναι ξεχωριστές γιατί οι καινούργιοι πελάτες δεν γνωρίζουν τη δύναμη μιας αγκαλιάς του Tim! Ορισμένοι πελάτες δεν θέλουν αγκαλιά και αυτό είναι εντάξει».  

- Ποιο είδος αγκαλιάς είναι το αγαπημένο σου;                                                

«Λατρεύω την απαλή - “λούτρινο αρκουδάκι” αγκαλιά. Οι τρυφερές αγκαλιές είναι η ειδικότητά μου».  

- Άνοιξες το εστιατόριό σου το 2010. Ποιες ήταν οι προσδοκίες σου;                      

« Νόμιζα ότι το εστιατόριό μου θα γινόταν πολύ δημοφιλές και ότι πολλοί άνθρωποι θα έρχονταν να με δουν. Ήμουν τόσο ενθουσιασμένος όταν αυτό συνδυάστηκε. Παρακολουθούσα το μέρος να ξεδιπλώνεται στο όνειρό μου».  

- Ακούγεσαι πολύ σίγουρος. Είναι σημαντικό αυτό όταν διευθύνεις τη δική σου επιχείρηση;                                                                                                                  

« Είναι σημαντικό να πιστεύεις στον εαυτό σου και στα όνειρά σου. Όταν πιστεύω ότι έχω το πιο φιλικό εστιατόριο στον κόσμο, τότε και οι άλλοι άνθρωποι το πιστεύουν».  

- Ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες σου; Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια για το εστιατόριο;                                                                                                    

« Το εστιατόριο έχει γίνει δημοφιλές και οι άνθρωποι έρχονται από όλο τον κόσμο για να με δουν, αλλά στην αρχή δεν ήξεραν ότι το “Tim’s Place” ήταν “ακριβώς εδώ” και δεν ήξεραν ότι εγώ ήμουν ο ιδιοκτήτης. Τα μελλοντικά μου όνειρα για το “Tim’s Place” είναι να ανοίξω περισσότερα εστιατόρια και να μοιράσω ένα δισεκατομμύριο αγκαλιές!».  

- Ένα δισεκατομμύριο; Αυτός είναι τεράστιος στόχος! Θα τις έδινες όλες προσωπικά;                                                                                                                

« Θέλω να δίνω όλες τις αγκαλιές εγώ. Ποτέ δεν κουράζομαι να δίνω αγκαλιές -επαναφορτίζω τη μηχανή αγκαλιάς μου κάθε βράδυ!». 

 “Είμαι περισσότερο σαν τους άλλους απ’ ό, τι διαφορετικός”  

- Τι στήριξη έχεις λάβει από την οικογένειά σου;                                                            

«Η μαμά και ο μπαμπάς μου, μου δάνεισαν τα χρήματα για να ανοίξουν οι πόρτες. Ο μπαμπάς μου βοήθησε να μαθευτεί παντού στο Albuquerque και τον κόσμο. Τα αδέλφια μου έχουν δουλέψει όλα στο μαγαζί μου και με στήριξαν φέρνοντας τους φίλους τους στο εστιατόριο και δίνοντάς μου δουλειά».  

- Οι άνθρωποι έρχονται για τις αγκαλιές ή για το φαγητό;                                              

«Και για τα δύο! Αλλά μερικές φορές άνθρωποι έχουν έρθει μόνο για τις αγκαλιές. Ένα γκρουπ ταξιδιωτών από την Οκλαχόμα τηλεφώνησε και έκανε παραγγελία για 47 αγκαλιές στις 6:45 το πρωί! Πήραν πάντως και μερικά μπισκότα για το δρόμο».  

- Πηγαίνοντας πίσω στο χρόνο, μεγαλώνοντας με σύνδρομο Down πρέπει να είναι πραγματική πρόκληση. Ήδη είχε αποφασιστεί πως θα ήσουν ο… βασιλιάς μέσα στο σπίτι και αυτό φαίνεται να σε οδήγησε σε μια πολύ ευτυχισμένη ζωή με πολλούς φίλους. Με ποιους τρόπους, αν υπάρχουν, έπρεπε να αγωνιστείς περισσότερο από άλλους ανθρώπους καθώς μεγάλωνες;      

«Καθώς μεγάλωνα πάλευα με τους εκφοβιστές και τα αδέλφια μου με βοήθησαν να εξασκηθώ ώστε να τους αντιμετωπίζω. Έσπρωξα τον αδελφό μου John πραγματικά σκληρά πάνω στον τοίχο και τον τραυμάτισα. Αισθάνθηκα πολύ άσχημα, αλλά ο αδελφός μου μού είπε ότι είναι αυτό που έπρεπε να κάνω στους εκφοβιστές μου. Μια χρονιά τις Απόκριες κάναμε πλάκες και πειράγματα στη γειτονιά μου και απομακρύνθηκα από το γκρουπ μας. Κάποια παιδιά με τράβηξαν πάνω σε ένα φορτηγό, με έριξαν κάτω και μου έκλεψαν τη μαξιλαροθήκη μου που ήταν γεμάτη καραμέλες και την αποκριάτικη μάσκα μου. Ήμουν τόσο θυμωμένος που άρχισα να κλαίω. Οι αδελφοί μου το είπαν σε όλους τους φίλους τους στη γειτονιά και κάποιοι πήγαν να ψάξουν για τα παιδιά. Τότε πήρα μια πολύ μεγάλη έκπληξη. Τα παιδιά από τη γειτονιά μας, ήρθαν στο σπίτι μας με μία τεράστια μαξιλαροθήκη γεμάτη καραμέλες και μου την έδωσαν. Αυτό με έκανε να νιώσω ευτυχισμένος. Πάντα είχα ανθρώπους εκεί για μένα».  

- Τι θα έλεγες σε άλλους ανθρώπους με σύνδρομο Down που μπορεί αυτή τη στιγμή να έχουν προβλήματα με εκφοβιστές;                                                                                  

«Αν έχετε κάποιο πρόβλημα με έναν εκφοβιστή θα πρέπει να του πείτε να σταματήσει να σας ενοχλεί και στη συνέχεια να τον αγνοήσετε. Μην φοβάστε να ζητήσετε βοήθεια».  

- Πιστεύεις ότι η κατάστασή σου σε έχει κάνει πιο θετικό άτομο;                      

«Πραγματικά δεν το σκέφτομαι ως μια κατάσταση. Είμαι γεννημένος για να είμαι θαυμαστός!». 

- Επηρεάζει αυτό την καθημερινή σου ζωή;                                                                    

«Είμαι περισσότερο σαν τους άλλους απ’ ό, τι διαφορετικός. Αγωνίζομαι όπως όλοι οι άλλοι, αλλά αποκτώ εμπειρίες». 

 “Ονειρεύομαι να παντρευτώ και να κάνω τη δική μου οικογένεια” 

- Ποια είναι τα όνειρά σου για το μέλλον;                                                

«Ονειρεύομαι να παντρευτώ και να κάνω τη δική μου οικογένεια. Η οικογένεια και οι φίλοι μου πιστεύουν στα όνειρά μου. Ξέρουν ότι μπορώ να το κάνω! Είναι σαν να μοιάζει με παραμύθι».  

- Κάποια που να είναι ξεχωριστή στη ζωή σου;                                                          

«Έχω κάποια ξεχωριστή στη ζωή μου. Το όνομά της είναι Whitney και είμαστε φίλοι από το δημοτικό. Είναι πολύ χαριτωμένη! Δεν οδηγώ, αυτή ναι -μπόνους!». 

- Είστε δηλαδή ζευγάρι;                                                                                            

«Η Whitney είναι φίλη μου, ναι. Βγαίνουμε πάνω από ένα χρόνο και νομίζω ότι αυτή είναι η μοναδική! Την αγαπώ κάθε μέρα».  

- Μπορείς να μου πεις για το χορό που κάνεις όταν πηγαίνεις στη δουλειά;

«Λοιπόν, είναι ένας μαγικός χορός, διότι οι άνθρωποι με βλέπουν να χορεύω στο εστιατόριο και ξέρουν ότι αγαπώ τη ζωή μου».  

- Τι μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι, εκτός από το να επισκεφτούν το εστιατόριό σου φυσικά, για να αποκτήσουν περισσότερη μαγεία στη ζωή τους;

«Είναι φοβερό να χορεύεις και να γίνεσαι χαζούλης. Σε κάνει να νιώθεις ευτυχισμένος και οι άνθρωποι θα νιώσουν  τη μαγεία κάνοντάς το. Νομίζω ότι μπορείς επίσης να έχεις μαγεία όταν δίνεις αγκαλιές!». 

Συνέντευξη: interviewsthatmatter.net