Το μεγαλύτερο παράδοξο όμως είναι ότι της προσπάθειας αναζήτησης αποδιοπομπαίων τράγων ηγούνται πολιτικά πρόσωπα, που συνδιοίκησαν μ’ εκείνους τους οποίους κατηγορούν τώρα, εμμέσως πλην σαφώς, για όλα τα δεινά της Καλαμάτας, της Μεσσηνίας και της Πελοποννήσου. Μάλιστα, αποδιοπομπαίους τράγους αναζητούν κυρίως όσοι συνδιοικητές σιωπούσαν τότε για να μη διαταράξουν τις σχέσεις τους με τον πολιτικό τους πάτρωνα.Για παράδειγμα: Ακούμε πολλούς να μιλούν για την ανάγκη περιορισμού της χρήσης των αυτοκινήτων, ενώ σιωπούσαν τις προηγούμενες δεκαετίες όταν η δημοτική αρχή δίσταζε να ολοκληρώσει την πεζοδρόμηση της Αριστομένους ή όταν άφηνε να λειτουργεί η οδός Ναυαρίνου ως δρόμος ταχείας κυκλοφορίας. Ακούμε επίσης πολλούς να μιλούν για την ανάγκη να γίνει η Πελοπόννησος ευρωπαϊκή Περιφέρεια, ενώ σιωπούσαν όταν σταματούσε η κυκλοφορία των τρένων στην Πελοπόννησο και παραδίδονταν για ψηφοθηρικούς λόγους οι σταθμοί σε συλλόγους.
Γιατί σιωπούσαν οι… αμνοί της εξουσίας, ακόμα κι όταν χρεοκόπησε η οικονομία; Η απάντηση είναι αυτονόητη: Σιωπούσαν επειδή δεν είχαν το πολιτικό ανάστημα που απαιτείται για να εκφράσει κάποιος ελεύθερα τη γνώμη του, χωρίς να φοβάται την αντίδραση του πάτρωνα, ο οποίος συντηρεί το πελατειακό εκλογικό δίκτυο με ρουσφέτια και αποφάσεις σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος. Μπορούν όμως οι πολιτικοί που δεν έχουν πολιτικό ανάστημα για να εκφράσουν τη γνώμη τους, να λάβουν αποφάσεις που θα δώσουν ώθηση στην οικονομία, ώστε να βγει η Μεσσηνία και η Πελοπόννησος από τον βάλτο της στασιμότητας; Και αυτή η απάντηση είναι αυτονόητη: Οι πολιτικοί που σιωπούν είναι ικανοί να διαχειριστούν μόνο πελατειακά εκλογικά δίκτυα. Γι’ αυτό θα συνεχίσουν απλώς τα ρουσφέτια και τη μικροπολιτική, σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος, μέχρι… νέας χρεοκοπίας και οριστικής κατάρρευσης των προνεωτερικών δομών, που κρατούν δέσμια την οικονομία της Μεσσηνίας και της Πελοποννήσου.
Έτσι κι αλλιώς, τόσο οι σιωπηλοί αμνοί της εξουσίας όσο και οι πάτρωνές τους μισούν τη διαλεκτική σχέση «θέση - αντίθεση - σύνθεση». Γι’ αυτό συνεργάζονται πάντα με υποτελείς χειροκροτητές της εξουσίας, που δεν έχουν καμία αμφιβολία για την αποτελεσματικότητα αποφάσεων, οι οποίες στο παρελθόν έχουν αποδειχθεί αναποτελεσματικές! Στην πραγματικότητα, η τοπική πολιτική σκηνή είναι γεμάτη από σιωπηλούς χειροκροτητές που προσδοκούν να πάρουν το δαχτυλίδι της διαδοχής, επειδή χειροκροτούν πιο δυνατά από τους υπόλοιπους. Και χειροκροτούν ακόμα κι αποφάσεις που ξέρουν ότι κινούνται προς τη λάθος κατεύθυνση, επειδή όπως εξηγήσαμε δεν έχουν το πολιτικό ανάστημα για να εκφράσουν ελεύθερα τη γνώμη τους. Προφανέστατα, ο τόπος δεν χρειάζεται υποτελείς χειροκροτητές. Χρειάζεται πολιτικούς που θα συγκρουστούν με την κατεστημένη τάξη πραγμάτων. Χρειάζεται ηγέτες ικανούς να συγκρουστούν με την πολιτική της υποτέλειας και με τους σιωπηλούς χειροκροτητές, που ονειρεύονται απλώς να κληρονομήσουν τα πελατειακά δίκτυα.
Σ.Σ. Η φωτογραφία δημιουργήθηκε με τεχνητή νοημοσύνη
lathanasis@yahoo.gr
Θανάσης Λαγός
