Υπονομεύει τη διάκριση των εξουσιών και την ισορροπία του πολιτεύματος. Τα θεσμικά αντίβαρα, όμως, είναι θεμέλια του κράτους δικαίου και δεν υποτάσσονται στις πλειοψηφίες και τους εφήμερους συσχετισμούς. Η δικαιοσύνη δεν απονέμεται με βάση το κοινό περί δικαίου αίσθημα, αλλά σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους νόμους. Οι δικαστές απολαμβάνουν τις εγγυήσεις του λειτουργήματός τους και οφείλουν να είναι ανεξάρτητοι και αμερόληπτοι, διαφυλάσσοντας το κύρος και την αποστολή τους. Κρίνονται για τις αποφάσεις τους, δεν στοχοποιούνται. Ο διχαστικός λόγος αδικεί τη δημόσια σφαίρα και δεν υπηρετεί τη δημοκρατία μας».
Το απόσπασμα αυτό από την ομιλία της Προέδρου της ∆ημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου, στη δεξίωση για την Αποκατάσταση της ∆ημοκρατίας, βρέθηκε στο στόχαστρο και πολλών Μεσσήνιων σχολιαστών του Facebook και του Twitter, που ξεσάλωσαν επικαλούμενοι το "κοινό περί δικαίου αίσθημα" για να εκφράσουν τις δικές τους απόψεις. Για τη διάκριση των εξουσιών, το κράτος δικαίου καιτην κριτική των δικαστικών αποφάσεων έχουν γραφτεί δεκάδες βιβλία από νομικούς, και σίγουρα θα διαβάσουμε όλοι πολύ περισσότερα στο μέλλον, προκειμένου να γίνουμε καλύτεροι πολίτες. Θα θέλαμε βεβαίως να διαβάσουμε και μια ανακοίνωση του ∆ικηγορικού Συλλόγου Καλαμάτας για το θέμα, αλλά προφανώς δεν είμαστε εμείς εκείνοι που θα υπαγορεύσουμε την ημερήσια διάταξη του ∆ιοικητικού του Συμβουλίου.
Από την πλευρά μας θα θέλαμε μόνο να ρωτήσουμε ποιος θα εκφράσει στη Μεσσηνία το “κοινό περί δικαίου αίσθημα” όταν ο όχλος στραφεί κατά μιας μειονότητας ή ενός κατηγορουμένου που δεν έχει καταδικαστεί. Οι τηλεεισαγγελείς ή τα δημοσιογραφικά φερέφωνα της Αστυνομίας; Οι νοσταλγοί της χούντας που υποστηρίζουν ότι χρειάζεται "ένας Παπαδόπουλος" ή οι νοσταλγοί της Πολιτιστικής Επανάστασης που υποστηρίζουν ότι χρειάζεται "ένας Μάο"; Οι νεοναζιστές επικριτές της δημοκρατίας που αρνούνται το Ολοκαύτωμα ή οι νεοσταλινικοί επικριτές του δημοκρατικού πολιτεύματος που αρνούνται τον Μεγάλο Λιμό της Ουκρανίας και τη Σφαγή του Κατίν; Εύχομαι να μη μάθουμε ποτέ την απάντηση, σε έναν νομό όπου “δεν υπάρχουν" ομοφυλόφιλοι επειδή οι εκφραστές του "κοινού περί δικαίου αισθήματος" τους έχουν πείσει ότι μπορούν "να κάνουν ό,τι θέλουν, αρκεί να μην προκαλούν", δηλαδή να μην εκδηλώσουν δημοσίως τις προτιμήσεις τους. Εύχομαι να μη μάθουμε ποτέ την απάντηση, σε έναν νομό που επιπλέον έχει πληρώσει ακριβά στο παρελθόν τον εθνικό διχασμό, τον Εμφύλιο, τα λαϊκά δικαστήρια και το "κοινό περί δικαίου αίσθημα" ένθεν κακείθεν.
Θανάσης Λαγός
