Εκτύπωση αυτής της σελίδας
Σάββατο, 03 Νοεμβρίου 2012 13:12

Αεροδρόμια και στρατόπεδα στο λαό... μαζί με το λογαριασμό

Γράφτηκε από τον
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)

Ο Τατούλης αφού ανακοίνωσε τη δημοπράτηση αεροδρομίου στην Τρίπολη για κατασκευή μέσω σύμβασης παραχώρησης, έσπευσε να ανακοινώσει (ως αερολιμενάρχης;) και τα... δρομολόγια που θα εκτελεστούν στο αεροδρόμιο της Καλαμάτας. Ο στόχος σαφής: να μη φανεί ότι μεροληπτεί υπέρ της Τρίπολης αλλά ότι ενδιαφέρεται και για τη Μεσσηνία. Την ίδια ώρα ο βουλευτής Λακωνίας της Ν.Δ. Δαβάκης, με επιστολή του στον υπουργό Μεταφορών, ζητά την ένταξη του αεροδρομίου Σπάρτης στο σχέδιο αξιοποίησης - παραχώρησης που προωθεί η κυβέρνηση. Ολοι προφανώς κάνουν καλά τη δουλειά τους, μιας και θέλουν να δημιουργήσουν τις καλύτερες συνθήκες ανάπτυξης της περιοχής τους. Το χωριό του καθενός, όπως είναι γνωστό, είναι όχι μόνο το ωραιότερο, αλλά και το σημαντικότερο στον κόσμο.

Δεν είναι βέβαια μόνο τα αεροδρόμια· είναι και τα στρατόπεδα. Κάθε πόλη της Πελοποννήσου δικαιούται, έχει και πρέπει να συνεχίσει να έχει ένα κέντρο εκπαίδευσης. Η Κόρινθος γιατί είναι κοντά στην Αθήνα, η Τρίπολη γιατί είναι το φυσικό κέντρο του Μοριά, το Ναύπλιο γιατί ήταν η πρώτη πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους, η Σπάρτη γιατί είναι η εσχατιά του νότου και η Καλαμάτα γιατί ο προηγούμενος Μεσσήνιος υπουργός έφτιαξε καινούργιες εγκαταστάσεις. Οι λόγοι αυτοί είναι προφανώς σοβαροί και κανένα στρατόπεδο δεν μπορεί να κλείσει.

Δεν είναι όμως μόνο τα αεροδρόμια και τα στρατόπεδα· είναι και οι σχολές. Ολες οι πόλεις της Πελοποννήσου δικαιούνται και πρέπει να έχουν μια πανεπιστημιακή σχολή ή έστω ένα ΤΕΙ, για να μη μένουν μόνοι τους οι γέροι τις κρύες νύχτες του χειμώνα, ανοίκιαστες οι γκαρσονιέρες και έρμα τα σουβλατζίδικα. Το ίδιο ισχύει και για μια σειρά υπηρεσίες σε μεγαλύτερα ή μικρότερα χωριά, από το Ταχυδρομείο και την Τράπεζα μέχρι την Εφορία και το Νοσοκομείο. Ολοι δικαιούνται να έχουν ευκαιρίες και μερίδιο μέσω κρατικών επενδύσεων αναπτυξιακού ή κοινωνικού χαρακτήρα...

Οι προσδοκίες των τοπικών κοινωνιών είναι μάλλον θεμιτές. Το θέμα είναι αν η ικανοποίησή τους είναι δυνατή - και βέβαια αν βοηθούν στη συνολική ανάπτυξη του κράτους. Το να λειτουργούν 3 αεροδρόμια, 5 στρατόπεδα και 10 σχολές στη Νότια Πελοπόννησο δεν είναι απαραίτητα κακό, αρκεί όλο αυτό να «βγαίνει» οικονομικά. Εκτός από το οικονομικό όμως, πρέπει να εξεταστεί και το αν εξυπηρετούν καλύτερα την τουριστική ανάπτυξη τα 3 μικρά αεροδρόμια ή το ένα μεγάλο· αν θα ήταν ίσως καλύτερο το ένα κέντρο εκπαίδευσης, το ένα αλλά ισχυρό τριτοβάθμιο ίδρυμα. Να εξεταστεί δηλαδή αν η πολυδιάσπαση επιφέρει τελικά τα θετικά αποτελέσματα που προσδοκούμε από την αποκέντρωση υπηρεσιών. Τα πολλά νοσοκομεία, για παράδειγμα, δεν έχουν συμβάλει στο να σταματήσει η ροή ασθενών προς τα μεγάλα αθηναϊκά: Μήπως λοιπόν θα έπρεπε να επανεξεταστούν τα υπάρχοντα μοντέλα και να επιδιωχθούν ορθολογικές λύσεις; 

Ακούω ήδη τις φωνές διαμαρτυρίας για την αμφισβήτηση της κυρίαρχης αφήγησης, που θέλει σε κάθε χωριό κέντρο υγείας, σε κάθε κωμόπολη πανεπιστήμιο και σε κάθε πρωτεύουσα νομού αεροδρόμιο. Μια αφήγηση που την υπηρέτησαν όλα τα κόμματα και οι πολιτικοί επί σειρά ετών - και όταν λέμε όλοι... εννοούμε όλοι, με τους συνήθεις διαμαρτυρόμενους στην πρώτη γραμμή του αγώνα και στα κάγκελα της διεκδίκησης. Ακούω τώρα τις κραυγές κατά του «νεοφιλελεύθερου ορθολογισμού» που προωθούν και μας επιβάλλουν «οι ξένοι κατακτητές» σε συνεργασία με τους «ντόπιους δωσίλογους». Οι κραυγές και τα αναθέματα όμως δεν συνιστούν πολιτική. Η πολιτική και οι πολιτικοί πρέπει να δίνουν όραμα στους πολίτες για το μέλλον κόντρα στη συντηρητική αντίληψη της συνήθειας και της υπεράσπισης δομών που ανήκουν στο χθες. 

Δεν αρκεί να διαπιστώνεις απλώς ότι το παλιό δεν εξυπηρετούσε τίποτ' άλλο εκτός από το πελατειακό σύστημα και την κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα. Χρειάζεται να προσφέρεις και ουσιαστική πρόταση για την υπέρβαση κι αντικατάσταση του παλιού με σύγχρονες λειτουργικές δομές, έχοντας ως πρότυπο σοβαρά ευρωπαϊκά μοντέλα και όχι τριτοκοσμικές καρικατούρες και μορφώματα. 

Αυτό που χρειάζεται τελικά είναι η υπέρβαση των συντεχνιακών βολεμάτων και των «τοπικών οραμάτων», από πολιτικούς που δεν θα σέρνονται πίσω από αιτήματα συντήρησης του παλιού, αλλά θα καθοδηγούν και θα οδηγούν προς το μέλλον. 

 

panagopg@gmail.com