Οι πολεμικές συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή και την Ουκρανία, πέρα από την αποσταθεροποίηση και τα οικονομικά προβλήματα που προκαλούν σε ολόκληρο τον πλανήτη, αποκαλύπτουν και το μέγεθος της πολιτικής υποκρισίας σε εθνικό επίπεδο. Είναι εντυπωσιακός ο τρόπος με τον οποίο εκείνοι που σιγομουρμούριζαν ότι οι Ρώσοι έχουν δικαίωμα να επιβάλουν με ποιους θα είναι οι Ουκρανοί -στη λογική του «ζωτικού χώρου»- βγαίνουν τώρα στα κάγκελα για το Ισραήλ, επειδή εφαρμόζει αντίστοιχη τακτική στη Γάζα και το Ιράν. Το ίδιο φυσικά ισχύει και από την ανάποδη: Δεν μπορείς να καταδικάζεις τη Ρωσία για την εισβολή και ταυτόχρονα να κλείνεις τα μάτια στις ΗΠΑ και το Ισραήλ, που βομβαρδίζουν προληπτικά το Ιράν.

Η επιλεκτική στάση δείχνει πως οι ιδεοληψίες είναι αυτές που διαμορφώνουν τις «ευαισθησίες» και τη στάση πολλών συμπολιτών μας. Ο αντιδυτικισμός, που έχει σαφή ιδεολογικά και κομματικά κίνητρα, εκδηλώνεται με τον μανδύα της δήθεν ευαισθησίας για το δίκιο του ανίσχυρου και του κατατρεγμένου. Η Χαμάς και οι Μουλάδες αξίζουν σεβασμό, αλλά όχι οι φασίστες του Αζόφ στην Ουκρανία! «Είμαστε με τον άνθρωπο» -αρκεί να εξυπηρετεί το δικό μας αφήγημα και την κοσμοθεωρία μας για την πορεία της χώρας στον κόσμο.

Είναι πραγματικά εντυπωσιακή η αφέλεια που κυριαρχεί και ο τρόπος με τον οποίο ενσωματώνεται στην ελληνική πραγματικότητα η προπαγάνδα της κάθε πλευράς. Η χώρα έχει εδώ και χρόνια επιλέξει συγκεκριμένο προσανατολισμό σε οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο. Η ύπαρξή της είναι άρρηκτα συνδεδεμένη και εξαρτημένη από τις εξελίξεις στον δυτικό κόσμο συνολικά και στην Ευρωπαϊκή Ένωση ειδικότερα. Έχουμε συμφέρον να υπηρετούμε συγκεκριμένες επιλογές και να συμβάλουμε στην επικράτησή τους. Κάποιοι μπορεί να μη βολεύονται με αυτή τη συνθήκη, αλλά η πραγματικότητα είναι απλή και ξεκάθαρη.

Οι συγκρούσεις είναι διαρκείς και έχουν οικονομικά, πολιτικά, θρησκευτικά και πολιτισμικά χαρακτηριστικά, και μόνο αφελείς ή τυφλωμένοι από την ιδεοληψία δεν βλέπουν ποιο είναι το μακροπρόθεσμο συμφέρον της χώρας και των πολιτών. Η «σωστή πλευρά» της Ιστορίας είναι εκείνη των νικητών. Γιατί μόνο μέσα από νίκες στον διεθνή ανταγωνισμό μπορεί να υπάρξει ευημερία και προκοπή σε εθνικό και τοπικό επίπεδο. Το ποιος θα είναι ο νικητής στο νέο μοίρασμα του κόσμου ίσως να μην είναι ακόμη σαφές, όμως υπάρχουν ενδείξεις για το ποιος έχει τις περισσότερες πιθανότητες. Το μόνο βέβαιο είναι ότι οι δημοκρατίες αστικού τύπου προσφέρουν περισσότερες ευκαιρίες και καλύτερες συνθήκες για τους πολίτες, σε σύγκριση με τα αυταρχικά καθεστώτα και τους ακλόνητους θρησκευτικούς ή πολιτικούς ηγεμόνες.

panagopg@gmail.com