Γεννήθηκε με το "μικρόβιο" της μουσικής όπως λέει η ίδια, εξηγώντας τι είναι εκείνο που την έστρεψε προς τα εκεί.
Η Πένυ Παπακωνσταντίνου είναι από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις νέων καλλιτεχνών που έχουν ασχοληθεί με την παραδοσιακή μουσική, αν και η πρώτη γνωριμία... έγινε τυχαία!
«Η παραδοσιακή μουσική είναι "ροκ"!» υποστηρίζει η Πένυ, που έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες της ελληνικής και ξένης μουσικής όπως Marta Sebestyen, Λιζέτα Καλημέρη, Μαρία Σουλτάτου, Καίτη Κουλιά, Ζαχαρίας Καρούνης, Κώστας Μάντζιος, Δώρος Δημοσθένους, Ζωή Παπαδοπούλου κ.ά. Συμμετείχε επίσης ως ερμηνεύτρια στην τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα το 2004, ενώ πρόσφατα κυκλοφόρησε το cd της με τίτλο "Το φεγγάρι στην ταράτσα".

- Τι ήταν εκείνο που σ’ έστρεψε στη μουσική;
«Δεν ξέρω αν ήταν κάτι συγκεκριμένο που μ’ έστρεψε στην μουσική. Θυμάμαι ότι σε πολύ μικρή ηλικία ζήτησα στους γονείς μου να ξεκινήσω μαθήματα κλασικής κιθάρας στο ωδείο της περιοχής μου και αργότερα άρχισα να καταπιάνομαι με διάφορα μουσικά όργανα. Μάλλον γεννήθηκα με το "μικρόβιο" και την ανάγκη να εκφράζομαι μέσα από την μουσική!».

- Με ποια αφορμή ασχολήθηκες με την παραδοσιακή μουσική;
«Οπως έχω ξαναπεί πολλές φορές, πραγματικά αν μέχρι την ηλικία των 18 με ρωτούσαν για την παραδοσιακή μουσική μας "δυστυχώς" θα τους έλεγα ότι δεν ακούω "κλαρίνα"! Η γνώση και η παιδεία αυτού του είδους μουσικής (που μας αφορά περισσότερο από κάθε άλλο σε πρώτη φάση) είναι σχεδόν ανύπαρκτη, κάτι που φυσικά θα έπρεπε να έχει καθιερωθεί στην σχολική μας μόρφωση! Είχα λοιπόν εξετάσεις στο κλασικό τραγούδι στο ωδείο που φοιτούσα και η κοπέλα που με συνόδευε στο πιάνο στο τέλος των εξετάσεών μου με ρώτησε αν θα μ’ ενδιέφερε να συμμετέχω σε μια χορωδία παραδοσιακής μουσικής (Κ.Α.Λ.Μ.Ε, Κέντρο Αιγιακών και Λαογραφικών Ερευνών) κάτι που έκανε να βάλω τα γέλια! Μετά από συνεχή προτροπή της και υποστηρίζοντας ότι δεν έχω κάτι να χάσω, παρακολούθησα μια πρόβα της ομάδας και ένας "νέος κόσμος" γεννήθηκε… Ηταν πραγματικά σαν να με περίμενε και εγώ τόσο καιρό ούτε που το γνώριζα! Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι η στροφή ήταν 360 μοιρών, για την οποία κατάληξη σήμερα νιώθω πολύ τυχερή!
Από την αρχή που μπήκα σ’ αυτό τον χώρο είχα την χαρά να συμμετέχω σε διάφορες παραγωγές με τους σημαντικότερους σολίστες και τραγουδιστές-τραγουδίστριες του χώρου, να γνωρίσω τους μετέπειτα καθηγητές μου Ειρήνη Δερέμπεη (παραδοσιακό τραγούδι) και Κάρολο Κουκλάκη (πολίτικο λαούτο) και φυσικά να συνεργαστώ αργότερα με τον Κυριάκο Γκουβέντα στο μουσικό σχήμα “Σαντουροβιόλι express” και με τον Ανδρέα Τσεκούρα στην ορχήστρα "Σεμέλη"».

- Διαπιστώνεις τελευταία πως όλο και περισσότερο βρίσκει έδαφος η παραδοσιακή μουσική;
«Κάθε μέρα που περνάει τα πράγματα στον συγκεκριμένο χώρο γίνονται (σιγά-σιγά βέβαια) όλο και καλύτερα! Βλέπω όλο και περισσότερα νέα παιδιά να επιζητούν να έρθουν σε επαφή με παραδοσιακά όργανα και τραγούδια, να ρωτάνε για τα κομμάτια που παρουσιάζουμε στα προγράμματά μας και είναι πολύ ευτυχές γεγονός… Βέβαια υπάρχει πολύ μέλλον ακόμα (φανταστείτε ότι ακόμα τα παραδοσιακά όργανα δεν έχουν διπλώματα στα ωδεία!) ώστε να εδραιωθεί αυτή η μουσική στο σήμερα και να την γνωρίσει ο κόσμος! Η παραδοσιακή μουσική για όσους δεν το γνωρίζουν είναι "ροκ"!».

- Πιστεύεις αυτό που λένε κάποιοι ότι η γλώσσα της μουσικής είναι κοινή;

«Πιστεύω ότι οι άνθρωποι έχουν την ανάγκη της έκφρασης συναισθημάτων και της "απελευθέρωσης" τελικά μέσα από αυτή… είτε ως απλός ακροατής είτε ως καλλιτέχνης. Ενα κομμάτι που για μένα σημαίνει κάτι μπορεί σε κάποιον άλλο να μην λέει τίποτα. Πόσες φορές όμως έχουμε όλοι μας αφιερώσει κομμάτια θέλοντας να πούμε κάτι σε κάποιον; Δεν ξέρω λοιπόν αν είναι "κοινή" με την έννοια ότι όλοι καταλαβαίνουμε και παίρνουμε τα ίδια πράγματα (δεν θα είχε και ενδιαφέρον έτσι όμως!) σίγουρα όμως μας βοηθάει στην επικοινωνία!».

- Το cd σου έχει τίτλο "Το φεγγάρι στην ταράτσα". Μίλησε μας γι’ αυτή τη δουλειά.
«Το πρώτο μου cd με τίτλο "Φεγγάρι στην ταράτσα" κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2011 και περιλαμβάνει 5 κομμάτια σε στίχους - μουσική της Χάρις Τσεκούρα.
Τα τραγούδια επιλέχθηκαν ανάμεσα σε πολλά που μου είχαν δοθεί και είναι αυτά που μίλησαν κατευθείαν στην καρδιά μου, πιστεύοντας ότι ο κόσμος θα καταλάβει εύκολα τι άνθρωπος είμαι μέσα από αυτά. Στα περισσότερα μιλάω εγώ απευθείας σε άλλα έχω πάρει κι «άλλους» ρόλους. Η θεματολογία είναι άμεσα επίκαιρη με την καθημερινότητα, προβληματισμοί λίγο πιο εσωτερικοί με καθαρό και ευθύ στίχο χωρίς να χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια κατανόησης του νοήματος αλλά με περισσότερη διάθεση «ταρακουνήματος» του κάθε χαρακτήρα! Το μουσικό ύφος των κομματιών φυσικά και είναι διαφορετικό (δεν ακολουθώ κάποια ταμπέλα μουσικού ύφους) και πολύπλευρο όπως είναι και ο χαρακτήρας μου και οι ανάγκες μου. Μπαλάντες λοιπόν μπλέκονται με funk (όπου το κλαρίνο κάνει αισθητή την παρουσία του μοναδικά) και παραδοσιακά με ατμοσφαιρικά ροκ κομμάτια.
Η αλήθεια είναι ότι πέρασα λίγο δύσκολα στην αρχή (αγχώθηκα να βρω τους καταλληλότερους ανθρώπους να συνεργαστούμε, ήθελα ν’ αγαπήσουν την δουλειά όπως κι εγώ) κάνοντας ακόμα και πίσω κάποια στιγμή ενώ ήμασταν ακόμα στην διαδικασία του pre production! Είναι πολύ δύσκολο και χρειάζεται αρκετή έμπνευση να πάρεις σε "εμβρυακή" μορφή κομμάτια και να τα κάνεις τραγούδια! Να μπορέσουν όλοι οι συντελεστές να νιώσουν τι θέλει να "πει" ο στιχουργός και να το κάνουν μελωδία και εικόνες! Είχα όμως την χαρά να συνεργαστώ με ανθρώπους που πραγματικά με υποστήριξαν και στάθηκαν δίπλα μου από την αρχή, όπως το γραφείο παραγωγής μου, η Ελλη Ρουμπέν και ο Δημήτρης Ιωαννίδης που επιμελήθηκε την παραγωγή του cd, οι καλοί μου φίλοι και εξαιρετικοί καλλιτέχνες, Μαρία Καναβάκη και Χρήστος Παύλης οι οποίοι φυσικά και επωμίζονται το αποτέλεσμα των ενορχηστρώσεων αλλά και παιξίματα πιάνο-ακορντεόν και πάσης φύσεως κιθαρών αλλά και όλοι οι μουσικοί που συμμετείχαν και έκαναν τις νότες μελωδίες. Ευχαριστώ ειδικά για την συμμετοχή τους εξαιρετικούς σολίστες Μάνο Αχαλινωτόπουλο στο κλαρίνο και Γιώργο Μακρή στη γκάιντα, το Studio Pazl για την εγγραφή της φωνής στο κομμάτι "Φεγγάρι στην ταράτσα", και τον καλό πλέον φίλο Σάκη Γκίκα και το Studio Mythos για τις υπόλοιπες εγγραφές φωνών-μίξεις-mastering. Συνεχίζω τις ευχαριστίες (Και μην βαριέστε! Οι συντελεστές είναι για να λέγονται) στην αγαπημένη και πάντα εξ αριστερών συνεργάτη μου, Ελευθερία Κουρλιά για τις δεύτερες φωνές στο "Οιδίπους επί Κολωνώ" όπως επίσης και στην Αναστασία Μουτσάτσου για την ερμηνεία της σ’ ένα κομμάτι του δίσκου, τον Λάμπρο Γεωργόπουλο και την Scarface productions για το βιντεοκλίπ του "Φεγγάρι στην ταράτσα", την φωτογράφο Ελευθερία Ανθη για την εξαιρετική της δουλειά καθώς επίσης και τον Μάκη Παπαγεωργίου για τα γραφιστικά του cd».

- Καλλιτεχνικά τι άλλο σου συμβαίνει, τι σχεδιάζεις ή τι επιθυμείς για την πορεία;
«Καλλιτεχνικά είμαι αρκετά "ανήσυχη" αυτό τον καιρό και έχω ξεκινήσει να γράφω πλέον δικά μου κομμάτια τα οποία σιγά σιγά θα κυκλοφορούν.

Πριν λίγες ημέρες τελειώσαμε το σάουντρακ της ταινίας “Dissolve” του Λάμπρου Γεωργόπουλου, μια ταινία διαγωνιστική μικρού μήκους, στην οποία έγραψα την μουσική και η Μαρία Καναβάκη τους στίχους. Το ερμήνευσα και σύντομα θα είναι διαθέσιμο σε όλους σας προς ακρόαση! Οσον αφορά την μουσική παράσταση με stand up comedy που έχουμε στήσει «Φεγγάρι στην ταράτσα με πικάντικη SOS» με αφορμή τον cd μου, θα πραγματοποιηθούν κάποιες εμφανίσεις στην Αθήνα μέσα στον Μάρτιο και φυσικά συνεχίζω να εμφανίζομαι με την ορχήστρα "Smyrna" παίζοντας παραδοσιακά κομμάτια απ’ όλη την Ελλάδα. Δεν σχεδιάζω κάτι για το μέλλον. Προσπαθώ μόνο τις "ανάγκες" μου να τις κάνω πραγματικότητα!».